Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 60

If i were given a chances siguro i think mas mabuti nalang na hindi ka maka alala. Why? Malaya kasi sa pakiramdam kapag wala kang naalala, ayos lang ang lahat and you can create a new memories, nakalimutan mo na lahat nang masasakit mong nakaran. But at the same siguro nakakapang hinayang. But for those choices siguro i choose death instead giving me a chance to change my life. At least i can take a rest.

I don't know kung anong nangyari sa past life ko at bakit ganito kalala ang nangyayari sa hinaharap ko. Minsan ang hirap tanggapin at minsan mapapasabi nalang ako na "dumaan na eh no choice tanggapin nalang." I always said that to my self.

At sa mundo nang madaming kaguluhan, sigawan, iyakan, tawanan, at iba pa. Laging tumatatak sa isip ko na walang pangmatagalan sa mundo, lahat ay panandalian lang. Ang kasiyahan sandali lang at lilipas din 'yan. Lahat ay may limitation, hindi lang siguro natin napapansin pero walang pangmatagalan lahat ay pandalian lang.

Sa loob siguro nang maraming araw na nag daan, at oras o buwan pa man. Wala akong nakikitang kahit anong liwanag dito sa kinaroroonan ko kundi isang nakaka bulag na kadiliman. I can't see everything but i feel everything, i sense everything.

Ever since when someone kidnapped me, everything is change. My life has been changed. I got kidnapped by that old man. That's unexpected happened, nagising nalang ako na nandito na ako sa kwartong ito at napag alaman ding nasa ibang bansa na ako. I tried to escape... But i failed so many times. My heart full of sorrow, i feel like I can't take it any longer.

That old man is making his own move. That's son of a bitch.

I gritted my teeth while sitting here in my bed. It's feel suffocated, I can't see even a fade of light. Even when someone brought me a food in this room i can see the dark. Minsan napapa isip ako kung bulag na ba ako o ganito na talaga magiging kapalaran ko. That old man never visit me here kaya nagiging kampante pa ako kahit papaano.

I hugged my self when i feel cold. Pinikit ko nang mariin ang mga mata ko at inalala ang mga kapatid ko. What happened to them? Hinahanap na kaya nila ako? Nag aalala ba sila sa akin? Ugh I don't know...

Halo halo ang nararamdaman ko, hindi ako makatulog at halos dilat ang mga mata. Natatakot, oo, nababahala, oo, hindi ko alam kung anong una kung uunahin. Ang kumalma ba o nanatiling ganito nalang.

I heard someone talking outside, bumaba ako nang kama para sumiksik sa sulok ng kwarto na 'to. Kapa kapa ang ginawa ko. Muntik pa ako matalisod kaya ginapang ko nalang ang sarili ko. I position myself in the corner of the room, at sakto bumukas ang pintuan. I expected that i see no light but this to time tumama na mismo sa mukha ko ang liwanag na nanggagaling sa labas. Halos masilaw ang mata ko at nakaramdam ng hapdi. Mariin kong pinikit ang mata ko upang hindi masilaw sa liwanag. I heard some footsteps, madaming mga paa ang naririnig ko.

Sinubukan kong imulat ang mata ko ngunit mahapdi talaga. Naramdaman ko ang pag hawak nila sa braso ko na siyang kinataranta nang buong pagkatao ko. Nag pumiglas ako, sinubukan kong alisin ang mahigpit nilang hawak sa akin ngunit nabigo ako.

"B-bitawan niyo a-ako!!" Paos na sigaw ko.

Ngunit masyado ata silang malakas dahil naramdaman kong may sumuntok sa sikmura ko dahilan para manghina ako lalo.

Mga putangina...

Buong pagkatao nung sumuntok sa akin ay sinusumpa ko mula sa kalangitan hanggang sa singit niyang maitim pa sa singit ni Satanas.

"Let's go." I heard familiar voice spoke.

Someone lift me up as if they carrying me. I choose to pretend that i lose my conscious rather than being woke up and got beating again by these guys.