Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 39

Zarein Past Part 1

I woke up in a familiar room. There are toys around, male and female toys. I left the bed, and that's what scared me because I couldn't reach the floor with my feet. Masyadong maatas ang kama, bigla akong dumulas na naging dahilan para mahulog ako. Tumama ang balakang ko sa sahig.

I looked at my hands and realized that they were small. My foot is also small, it's the size of a three-year-old child. I immediately looked for a mirror. I walked slowly because I saw a mirror near a door.  And when I got close, I almost fell because of what I saw. I saw myself as a small child, I looked just like me. I gently patted my face to see if I was dreaming but I felt it I was only in pain when I was able to stand patting my face.

"Whadyafak?"

Napatakip ako nang bibig ng marinig ko ang sarili kong boses. Tangina anong klaseng panaginip 'to?!

Lumapit pa ako lalo sa salamin para mapatunayan na ako nga ang nakikita ko ngayon. Ilang beses kong chineck pero ako talaga. I look around if i see something but i failed. Umupo nalang ako sa sahig at tumalala sa sarili kong itsura sa salamin.

And something hits me. I suddenly remember what happened. The messages and when i lost my unconscious because of that. I remembered that i hit my head on something hard that's why i lost totally my unconscious.

Then i woke up....

Wait, asan ba ako? Putangina, hindi naman ata ako namatay no? Heaven ba 'to? Or isa 'tong reincarnated?

Kung ano ano pa ang naiisip ko nang mag bukas ang pintuan malapit sa salamin. Napatingin ako sa taong pumasok. He's a child. May pag ka blonde ang buhok niya at may maputing kulay ng katawan. Tumabingi nang kunti ang ulo ko kasabay ng pagtitig ko sa kanya at pag tingin ko salamin.

Pati ako ay nanlalaki ang mata dahil tangina may pagkahawig kami!

Hindi naman ata siguro 'to si kuya, 'diba? Umiiling iling ako bago tumingin sa kanya. He's standing now beside me and stared at me.

"How did you ended up here?"

"Dyakadlako," may pag ka bulol na sabi ko sa kanya.

"What?"

"Wadyawatt!"

He lightly smacked his forehead before lifting me up slowly, carefully lifting it up. I didn't move immediately and just held on to his clothes. We went out of that room and a wide hallway immediately opened up to me.

Wala akong tiwala sa nag bubuhat sa akin, para kasing hindi pa ito makahawak nang babasagin. Bigla tuloy akong nanginig sa hindu malamang dahilan.

Paano pag bigla niya akong ihulog?!

"Hey, you okay? You're trembling, Naya."

Kumapit ako nang mahigpit sa kanya nung pababa kami sa isang hagdan, maingat niya akong binubuhat. Kahit na ganon ay hindi pa din mawala ang nginig ko sa hindi malamang dahilan. Nakababa kami at agad itong dumeretso sa isang sala kung saan doon ko naabutan ang hindi pamilya na mukha sa akin.

"Mom."

Humarap sa amin ang isang babaeng may kagandahan at mukhang may lahi, buhat buhat nito ang isang batang lalaki na kamukha ko.

Tangina kamukha??!! Is this kuya Eryx?!!

Ngumiti ang babae na 'yon, siguro nanay siya nitong nagbubuhat sa akin. Nakasuot kasi siya nang pulang dress at kinaganda niya pa lalo 'to. Binaba niya sa isang matt ang kambal ko at lumapit ito sa amin at hinagkan kaming dalawa.

"Mom, Zarein trembling, I don't know why." This kid said to his mom.

Worries flash on her face and immediately look at me. Bigla niya akong kinuha at biglang nanlalaki ang matang humarap ito sa lalaking nakaupo sa sahig, nilalaro nito ang kapatid ko.

"Hon! Naya trembling so much!"

Karga ako nito habang palapit sa lalaki, kaya napakapit ako sa babaeng may hawak sa akin ng mahigpit. Itong lalaki naman ay bakas ang pag aalala sa mukha niya at hinaplos ng maingat ang ulo ko.

"She doesn't have a fever, let's go to hospital now."

Nanlaki ang mata ko sa kanila. Gusto kong sabihin na wag na kasi putangina hindi ko sila kilala!

"Naur!"

I bursted, I immediately cover my mouth. Tumingin silang dalawa sa akin na nanlalaki din ang mata.

"You hear that? She call me Mother, hon."

"No, i hear father instead."

What?

Naguguluhan ko silang tinignan, marahang hinaplos nitong babae ang likod ko at umupo siya sa sahig. Gusto kong lapitan si kuya kaso hindi ako makaalis dito sa hawak nitong babae.

"Seriously? She said No not Mother and Father." That kid spoke to them.

Parang gusto ko biglang sabihin sa kanya na tama siya at sila ang mali.

"Aww my baby..." This lady hug me and kiss my forehead.

Napatingin ako sa kambal ko na busy mag laro nang sarili niyang laruan. Ginalaw ko ang sarili ko para makawala sa hawak niya at malapitan ang kapatid ko.

"I think she want to play with her brother," the man said to this girl holding me.

"Aww you want to play with you twin? You're so sweettt!!" She exclaimed.

Binaba nito ako sa matt kaya dahan dahan akong naglakad papalapit sa pwesto ng kapatid ko. At ng makarating ay umupo ako at tinignan siya. Walang pinagbago ang gwapo niya pero mas lalang ang kakyutan niya ngayon. Hindi nito ako napansin at busy maglaro. Bigla ay naramdaman ko ang pag iinit ng mata ko at naging isang iyak na nga ito.

I miss him, kahit ba naman sa susunod na buhay ay nakita ko ulit siya. Niyakap ko ito agad at doon umiyak ng todo. Tila nagulat ito dahilan para umiyak din.

Napatawa nalang ako nang mahina sa utak ko. That's right, cry my brother we're twins at all, and i miss you so comeback to me...

"Why are they crying mom?"

"I don't know, but they're so sweet look, umiiyak silang dalawa."

I feel hand caressing my head. Akmang kukunin nito ako at lalo lang humigpit ang yakap ko sa kambal ko na ngayon ay ngumangawa din ng iyak. Mas lalo kong nilakasan ang iyak ko na siyang nag pataranta sa dalawang 'to.

"What are you doing?! Help me here don't sit and look here!" This lady holding my back is shouted to that man.

"Ito na, ikaw naman mahal eh."

"Shut up and help me to calm our childs!"

Wait what?