Passage: "Forza"

Kökler

   Fiona ve Evan arabanın yanında bekliyorlardı. Tam diğerlerini arayacaklardı ki James ve Victoria çıkageldi. İki ikilinin elinde de sudan örnekler vardı.

   James geçirdiği uzun sessiz ve gergin yürüyüşten sıkılmış olacaktı ki Evan'ı görünce hemen konuşmak istedi. "Ooo ne zaman geldiniz ben de ilk biz bulmuşuzdur diye düşünüyodum." Evan beklemeden cevap verdi. "Ee ne sandın hemen bulduk biz." Ardından Fiona, "Victoria sana noldu neden sırımsıklamsın suya mı düştün yoksa, iyi misin?" diye sordu.

   Victoria ile James bu sorunun ardından birkaç salise de sürse göz göze geldiler. Victoria, "Iı evet ya dengemi kaybettim bi an ama önemli bi şey yok." dedi.

   Ve Fiona bi anda lafa daldı"Eee Davin nerde hala gelmedi." James, "Aa evet ama zaten üşengeç tembel adamın teki daha bulamamıştır"diyerek güldü. Davin ile dalga geçmeye bayılırdı. Davin'i aradılar ama ona ulaşamadılar ve ormana girip aramaya karar verdiler.

   Davin hâla aynı pozisyondaydı. Duyduğu sesten sonra yüzü sapsarı olmuştu. Öylece kalakalmıştı ve ne yapacağını ne tepki vereceğini bilmiyordu. Hiç ses çıkarmıyo, bağıramıyordu bile yaşadığı şoktan.

   Bi ayağı yerin içinde ve yaşadığı olaya anlam vermeye çalışırken bir anda tam da önündeki ağacın kökleri kıpırdamaya başlıyordu. Uzuyor ve yanına kadar geliyordu ve yerin içindeki bacağına sarmalanıyordu.

   Çok korkmuştu Davin aklını kaçıracaktı ayağını yerin içinden hiç çıkaramıyordu bir de üstüne üstlük kökler ayağını sarmalamıştı.Ve tüm vücudu titriyordu. İçinden sıcak sıcak bi şeyler aktığını hissetti. Çekmeye çalışıyordu kurtlulmaya çalışıyordu ama fayda etmedi. O kadar zorlamıştı ki kendini gitgide gücünü kaybediyordu.

   Ve bi anda bağırdı"Kimsin sen ne istiyorsun benden?" ve derin bi sessizlik oldu. Birkaç dakika sonra ise o boğuk, derin ve nereden geldiğini anlayamadığı ses tekrar yükseldi"Emanetimi istiyorum" Nasıl yani ne emaneti kimin emaneti?

   Davin kendisinde kimin ne emaneti olduğunu düşündü artık olduğu durumu değil kiminle konuştuğunu da değil emanetin ne olduğunu düşünüyordu.

   Ona yalan söyleyip bu durumdan kurtulmayı düşündü Davin. "Tamam sana emanetini getireceğim yeter ki beni bırak!" dedi. Ama cevap gelmedi. Birkaç dakika sonra gelebildi beklediği cevap. "Peki. Getireceğin zaman yine buraya gel. Ha buraya bi daha gelmem ve kurtulurum diyorsan da yanılıyorsun. Çünkü seni her yerde bulabilirim." dedi ve çirkin bi gülüşle de bitirdi konuşmasını.

   Bitirdiği sırada da ayağını saran kökler bir bir ayağını bırakıyordu. Kökler bacağından ayrıldığı sırada da toprak da bacağını sıkmayı bıraktı ve Davin bacağını çekebildi.

   Bacağını çıkardıktan sonra bi süre ağaca baktı yanına gitmeyi düşündü acaba ses ondan mı geliyordu? Ama daha demin yaşadığı olaylardan sonra hemen burayı terketmeye karar verdi.

   Tam arkasını dönüp koşacakken karşısında grup arkadaşları vardı. Beti benzi attığı için arkadaşları da şaşırmıştı.

   Fiona"Noldu sana bö-" ama Davin sözünü kesmişti."Hadi artık çıkalım şu ormandan hadi hadi çabuk. Neden diye sormayın hadi." Olanlara anlam veremeyen grup Davin'in sözünü tutup acelece çıktılar ormandan.

   Arabanın yanına geldiklerinde kendisine meraklı gözlerle bakan koşmaktan da bir hâl olmuş grup arkadaşları Davin'den bir açıklama bekliyordu. Neden hemen koşuşturmuştu onları?

   Davin onlara fırsat vermeden hemen konuştu, "Tamam siz sormadan anlatayım, belki inanmayacaksınız ama yine de anlatacağım. Suyu ararken bi anda ayağım çu-" bi anda nefesi kesilmişti. Öksürmeye başladı. Hatta o kadar öksürüyordu ki ağzından kanlar gelmişti.