Bir savaşın içindeydik.
Savaşçıları da bizdik.
Biz kaderin seçtikleriydik.
Biz kaderin külleriydik.
Biz kaderin son kozuyduk.
Ve biz kaderin yadigarlarıydık.
"Ne mutlu hayatta kalmayı başarabilenlere..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.BÖLÜM
"Gerçeklerin İstenmeyen Yüzü"
Vampirler, gün batımı ile şafak vakti arasında dirilirler. Ve insanların kanını emerek hayatta kaldıklarına inanılan mitolojik varlıklardır.
Etrafımdaki her şey silikleşmişti. İçimdeki dehşetin parmak uçları, boynuma temas ediyor, boğuluyordum. Ve her gün hissettiğim bu dehşet duygusu, korkularımın karşısına çıkıyor, aklımı yerinden söküp atıyordu.
Şu an da bunlardan birini yaşıyordum.
İnanılmaz hızlı varlıklar...
Olanları görmüştüm. Ve o adamın, kaskatı kesilen ve hareket edemediğim bedenimin izlerine dokunmasını istemiyordum. Korkumu anlayacaktı.
Bir vampirin görünüşü insanlardan farksızdır. Ayırt edilmesi güç olduğundan fark edilmezler.
Kalbimin çarptığı atışın o deli seslerini durduramıyordum. Beni sağır edecek ve duyamayacaktım.
Karşımda duran adamın buzla kaplı gözlerinin aksine içinde bir cehennem saklıydı. Cehennemi andırdığı o buzlu gözlerinin arkasından bana yabancıymışım gibi bakmıyordu.
Beni tanıyor gibiydi.
Artık ağrı hissetmiyordum. Nefesim hızlanmıştı. İçimdeki paniğin kapladığı o korku, yerli yerinde duruyor, çıkmak için fırsat kolluyordu. Olayın şokunu atlatamamış, gözlerimi gözlerinden ayırmamıştım. Bir sonraki hamlesini öylece bekliyordum.
İfadesiz duran bakışlarıyla bana bakıyordu. Bir süre sonra bakışlarını ayıran ilk o oldu. Gözlerinin hareketini takip ediyordum. Hareketlerini takip ettikçe ellerimin buz kestiğini hissediyordum.
Önce saçlarıma, burnuma, çeneme ve en sonunda boynumda duraksadığında yutkundum. Bu adamın ne yaptığını kestiremiyordum. Gözlerini boynumun sol tarafına kaydığında kaşlarını çattı. Bedenimin titremesine engel olamıyordum. Bir süre bakışları orada oyalandı. Baktığı yer sadece bir doğum lekesiydi.
Sanki görmesi gereken bir şeyi görmüş gibiydi.
Hissettiğim dehşete karşı dayanamayacağımı hissettim. Bir an önce bu anın bitmesini istiyordum. Çareyi gözlerimi sıkıca kapatmakla buldum. Bir şey görememek güvende hissettiriyordu.
