Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OYLAMAYI VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN
ORDU 2005
Azrail, İslam'da dört büyük melekten biri ve eceli dolmuş kişilerin canını almaya gelen 'ölüm meleği' olarak görülür. Yahudilikte bu melek bazen ölen kişinin ruhunu taşıyan bir melek olarak uyarlanmıştır
Dilara odasında yere uzanmış ayaklarını sallıyordu, Bir yandan ise ödevlerini yapmaya çalışıyordu fakat Kardeşi Çakır buna izin vermiyordu. Kalemler ile kule yapıp geri yıkıyordu "Çakır" dedi Dilara, hafif yüksek çıkan sesi ile. Fakat Çakır'a kızmak istemiyordu "Eralp, Abimin odasında Keçeli kalemlerim kaldı onları getirir misin Ablacığım?" Nazik konuşmalıydı Çakır'a. Onu üzecek kıracak ya da yaralayacak şeyler hiç yapmak istemiyordu Büyüdüğünde aklında Ablasının kötü biri olarak hatırlamasını istemiyordu.
Çakır alt dudağını yukarıya kaldırarak, İstemeye, istemeye ayağa kalkıp Odanın kapısına doğru ilerledi. Eralp'in odasına hiç bir zaman girmemişti. Çekinmiyor da değildi. Bir kere girmeye çalıştı ama Abisi evde kimsensin olmamasından faydalanmış onu azarlamıştı. Eralp'in kapısının önüne geldiğin de, İlk başta girmek istemedi Umut Abisin ile birlikte girmek istedi fakat. Sonra onun okulda olmadığı aklına gelmişti
Küçük elleri ile Kapının kulpunu tuttu ve hızla yukarıya kaldırıp açtı. Kafasını uzattı ilk başta Eralp içeride mi diye bakmak istedi. Kimse yoktu İçeride, hızla alıp Hiç Eralp'e yakalanmadan gitmek istiyordu. Odaya girdi ve hiç oyalanmadan Çalışma masasının yanına koştu ve Üstünde Kavanoza konulmuş Keçeli kalemler aldı, Göğsüne bastırarak sımsıkı kalemleri tuttu
Arkasını döndüğünde ise abisinin kaşları çatık bir şekilde kendisini izlediğini gördü "Çakır!" dedi Gayet kalın bir ses tonu ile. Sesi bile insanı korkutuyordu, elindeki kavanozu yere düşüren Çakır telaşlanmıştı. Abisinin yanında gitmek için koşmaya başladı fakat küçük bedeni büyük bir el ile omuzlarından tutularak durdurulmuştu
"Sana hiç küçük Azrail'in hikâyesini anlattılar mı?" Dedi Tok bir ses tonuyla. Azrail Ölüm meleğiydi birçok dinde birçok kitapta bu yazardı fakat Çakır bilmiyordu duymamıştı Çünkü Çakır'ın yaşadığı devirde çocuğun yanında böyle şeyler konuşulmazdı oysa şimdi Çocuğun yanında Bir yetişkin varmış gibi her şey anlatılardı.
Kafasını olumsuz anlamda salladı Çakır. Eralp'e göre Çakır bir çocuk değildi hiçbir zaman ise olmamıştı. Annesinin gitmesinin En başlıca sebebi Çakır'dı babasının ölmesinin sebebi Çakır'dı çünkü o çocuk bu onun gözünde bir lanetti. Kardeşlerini anlamıyordu bile, onlar annelerini çabucak unutmuşlardı fakat onun aklında olmasa kalbine geliyordu, kalbinde olmasa aklına geliyordu.
Anne unutulacak bir şey değildi ki, kolay olunacak bir şeyde değildi. Fakat Eralp gibi annesine bağlı bir çocuk için annesini unutmak imkânsızdı.
