Play of Desire

Κεφάλαιο 16 Trial Of The Senses

Ίαν

Είχα προσπαθήσει να κρατηθώ μακριά της. Αλήθεια.

Μετά από εκείνη την ημέρα πριν ένα μήνα όταν με ρώτησε εάν θα την ήθελα άμα δεν ήταν η Σάρα Ντίξον και ήταν κάποια άλλη, ένοιωσα όλη της, την πικρία της, σε αυτή την μικρή πρόταση της. Γνώριζα πως πολλοί ήταν αυτοί που την ήθελαν μόνο και μόνο για το όνομα της, εμένα όμως δεν με νοιάζει ποιο είναι το όνομα της. Εμένα με νοιάζει αυτή. Την θέλω όχι γιατί είναι η Σάρα Ντίξον, αλλά γιατί είναι η πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνάω και η τελευταία όταν κοιμάμαι, επειδή το κορμί της είναι δικό μου. Ο αναθεματισμένος ο Ανδρέα Σκοτ, έτσι και δεν ήμασταν εκείνη την ημέρα σε δημόσιο χώρο θα τον είχα σκοτώσει και θα σέρβιρα το κεφάλι του για βραδινό. Και αυτή την στιγμή έτσι όπως τον βλέπω να περιπλανιέται ανέμελος μέσα στο πάρτι μοιάζει τόσο απλό, δεν θα μου πάρει πάνω από πέντε λεπτά - ίσως και τρία. Δεν ήμουν τυχαία ένας από τους καλύτερους της ομάδας μου στο στρατό.

Τα μάτια μου συναντάνε την Σάρα και την βλέπω να χαμογελάει, ενώ το βλέμμα της ενώνεται με τον δικό μου. Ο τρόπος που με κοιτάζει, λες και θέλει μόνο εμένα, λες και σημαίνω τόσο πολλά για αυτήν, κι όμως δεν είμαι τίποτα παραπάνω από ένας απλός υπάλληλος της, χωρίς εκατομμύρια, χωρίς περιουσίας, χωρίς οικογένεια... κι όμως αυτή με κοιτάζει λες και είμαι τα πάντα γι' αυτήν.

Την βλέπω να μιλάει με την Γουέντι και μερικούς καλεσμένους, είναι τόσο όμορφη σε αυτό το φόρεμα και τα μαλλιά της χύνονται απαλά πάνω του. Είναι ο παράδεισος και η κόλαση μαζί και εγώ βρίσκομαι ένα βήμα πριν πέσω μέσα στα καζάνια και αφανιστώ.

Το βράδυ. Στο δωμάτιο μου.

Δεν ξέρω πως της είπα κάτι τέτοιο, ίσως επειδή δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο μακριά της, ίσως επειδή την έβλεπα πως δεν μπορούσε να κρατηθεί ούτε και αυτή μακριά μου. Ο τρόπος που με φιλούσε, ο τρόπος που το σώμα της ανατριχιάζει κάθε φορά που την αγγίζω και μου δείχνει τι θέλει. Και αυτά δεν είναι ρομαντικά χάδια, αλλά σκληρά χάδια. Η Σάρα θέλει έναν άνδρα που να κατακτήσει το κορμί της, που να την φτάσει στο χείλος του γκρεμού και να την σπρώξει... και αυτός θα είμαι εγώ....

<<Καρφώνεσαι>> το κεφάλι μου γυρίζει προς τον Σαμ και τον κοιτάξω εξεταστικά, <<Από χιλιόμετρα θα μπορούσε κάποιος να πιάσει τον τρόπο που την κοιτάζεις>>. Γαμώτο. Έπρεπε να το φανταστώ, έπρεπε να είμαι πιο προσεκτικός, ο Σαμ Μίλερ μόλις επιβεβαίωσε αυτό που φοβόμουν - μας είχε καταλάβει. <<Δεν...>> σηκώνει το φρύδι του και με κοιτάζει ειρωνικά <<Δεν τι; δεν την θέλεις; ή μήπως δεν σας έπιασα προηγουμένους στον διάδρομο του ξενοδοχείου να κάνετε απρέπειες>> γυρίζω ξανά το βλέμμα μου πάνω της. <<Πρόσεχε γιατί εάν σας πάρει χαμπάρι ο Σκότ θα χαρεί πολύ να σας κάνει πρώτο θέμα σε όλες τις κουτσομπολίστικες εφημερίδες>>, σφίγγω τις γροθιές μου και αναστενάζω. Ο μαλάκας. Εκτός ότι βρέθηκε στο ίδιο ξενοδοχείο μαζί μας, το δωμάτιο του είναι δίπλα στο δικό μου. Την τύχη μου μέσα. Ίσως δεν είναι καλή ιδέα να έρθει η Σάρα στο δωμάτιο μου μετά, όμως την θέλω και δεν με νοιάζει ακόμα και αν δίπλα μου μένει ο ίδιος ο πρόεδρος της Αμερικής. Σήμερα θα γίνει δικιά μου.