Play of Desire

Kεφάλαιο 6 Queen Of Nirvana

ΙΑΝ

Περνάω με το audi την είσοδο του αρχοντικού και επιβραδύνω. Ένας από τους υπαλλήλους έρχεται προς το μέρος μου για να παραλάβει το αμάξι. Ρίχνω μια ματιά από τον καθρέφτη μου και βλέπω την Σάρα να έχει ακουμπισμένο το κεφάλι της πίσω, ενώ ο λαιμός της είναι πλήρως εκτεθειμένος. Όταν την έπιασα πριν και αισθάνθηκα το κορμί της πάνω μου, ήταν λες και με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Γαμώτο η Σάρα Ντίξον είναι το αφεντικό μου και εγώ υπάλληλος της. Πρέπει να πηδήξεις σύντομα Νάιτ, υπενθύμισα στον εαυτό μου, μήπως και καταφέρω να ελέγξω όλες αυτές τις σκέψεις, όμως με αυτό το ωράριο δεν βλέπω να το κάνω σύντομα....

Ανοίγω την πόρτα της - περίεργο που περίμενε να το κάνω εγώ και την βλέπω να έχει κλειστά τα μάτια της, κοιμάται. Γαμώτο, αυτό σημαίνει πως πρέπει να την κουβαλήσω μέχρι πάνω.... Κοιτάζω το σπίτι, τα φώτα είναι σβηστά και δεν υπάρχει κανείς - λογικό, είναι σχεδόν τρείς τα ξημερώματα. 

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και περνάω τα χέρια μου κάτω από το κορμί της τραβώντας την προς τα έξω, δεν πρέπει να είναι πάνω από πενήντα κιλά και νοιώθω το φόρεμα της να ανεβαίνει προς τα πάνω, ενώ ακουμπάω το δέρμα της. ΓΑΜΩΤΟ. Ο πούτσος μου αντιδράει λες και είμαι πεντάχρονο. Ανεβαίνω τις εξωτερικές σκάλες και μπαίνω μέσα, ησυχία επικρατεί παντού και πηγαίνω προς τον επάνω όροφο, την νοιώθω να αναδεύεται πάνω μου και τυλίγει το χέρι της γύρω από το λαιμό μου, χώνοντας το κεφάλι της στην βάση του. Η ανάσα μου βγαίνει κοφτή και σκέφτομαι πως έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που άφησα μια γυναίκα να με αγκαλιάσει. 

Βάζω το χέρι μου πάνω στο πόμολο και ανοίγω την πόρτα του υπνοδωματίου της, ένα τεράστιο κρεβάτι σε κρεμ απόχρωση βρίσκετε στην μέση, ενώ ένας πολυέλαιος κρέμεται από πάνω. Όλοι οι τοίχοι και τα έπιπλα είναι σε λευκές, καφέ, και ροζ αποχρώσεις. Ξαφνικά την νοιώθω να πετάγεται από πάνω μου, με κοιτάζει με ορθάνοιχτα μάτια έντρομη και προσπαθεί να κατέβει κάτω, την αφήνω προσεκτικά και γυρίζει προς το μέρος μου. <<Τι.... γιατί... με κρατάς αγκαλιά...;>> λέει και την βλέπω να με κοιτάζει με το στήθος την να ανεβοκατεβαίνει γοργά. <<Αποκοιμήθηκες στο αμάξι καθώς ερχόμασταν, τι ήθελες να κάνω; να σε αφήσω εκεί... πριγκίπισσα>>. Θα μπορούσα.  

Μου είχε ζητήσει να σταματήσω να την αποκαλώ με αυτό το όνομα, αλλά... δεν μπορώ... ανοίγει το στόμα της να μιλήσει, όμως ξαφνικά το κλείνει και αρχίζει να τρέχει προς τα μέσα και το μπάνιο. Γαμώτο. Κοιτάζω το μπάνιο και έπειτα τον διάδρομο, ίσως είναι καλύτερα να την αφήσω μόνη και να πάω στο δωμάτιο μου. <<ΓΑΜΩΤΟ>> φωνάζω, σφίγγω τα χέρια μου και κατευθύνομαι προς το μέρος της. Ανάθεμα σε Νάιτ.