Play of Desire

Κεφάλαιο 49 One And Only

Τρεις μήνες μετά. 

<<Βαθιές ανάσες εισπνοή εκπνοή>>

<<Ξέρω να αναπνέω Βανέσα>> κοιτάζω την φίλη μου που στέκετε απέναντι μου με το μακρύ μπλε φόρεμα της και κατσουφιάζει. Μετά την επιστροφή στην Ουάσιγκτον και έπειτα από την από την επίδειξη κάναμε μια πολύωρη συζήτηση. Όλη αυτή η κατάσταση την είχε πληγώσει πολύ, όχι γιατί είχε έναν άγνωστο αδελφό, αλλά επειδή ο πατέρας της, τον παράτησε σε ένα ορφανοτροφείο να μεγαλώσει μόνος του. 

Δεν μπορώ να πω ότι οι σχέσεις τους με τον Ίαν είναι αδελφικές, αλλά τουλάχιστον όταν βρίσκονται στον ίδιο χώρο ανταλλάσσουν μερικές κουβέντες σαν πλουτισμένοι άνθρωποι. Αν και είμαι αγχωμένη καθώς έξω από αυτό το δωμάτιο βρίσκονται περισσότεροι από διακόσιοι άνθρωποι που περιμένουν να δουν την τελετή του γάμου μου με τον Ίαν, χαίρομαι που έχω δίπλα μου, την κολλητή μου, μια τέτοια ημέρα. 

<<Όλα θα πάνε καλά>> η Μαίρη ισιώνει το πέπλο μου που πέφτει πάνω από το μακρύ, λευκό στράπλες νυφικό μου και χαμογελάει. Είχα διαλέξει ένα απλό σατέν νυφικό που το μόνο φανταχτερό στοιχείο του είναι τα πούπουλα που υπάρχουν γύρω από το μπούστο μου. Όλο αυτό το διάστημα αδημονούσα να έρθει η μέρα που θα παντρευτώ τον άνδρα της ζωής μου και τώρα ξαφνικά νοιώθω να κυλάει στην πλάτη μου κρύος ιδρώτας. 

<<Σάρα, έτοιμη;>>  ο πατέρας μου μπαίνει μέσα στο δωμάτιο φορώντας το μαύρο σμόκιν του και η Μαίρη με την Βανέσα αποχωρούν. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου, <<Είμαι σίγουρος ότι μας βλέπει από ψιλά>> σηκώνει το βλέμμα και νοιώθω έναν κόμπο στο λαιμό μου. <<Σε ευχαριστώ μπαμπά>>, με πλησιάζει και τον αγκαλιάζω <<Εγώ σε ευχαριστώ παιδί μου, που κάθε μέρα, με κάνεις περήφανο για την κόρη που έχω αποκτήσει>> τον σφίγγω περισσότερο και προσπαθώ να κρατήσω τα δάκρυα μου. <<Αν και θα μου λείψεις>> απομακρύνομαι και τον κοιτάζω στραβά. 

 Ο πατέρας μου είχε αποφασίσει να κάνει ένα διάλειμμα από την δουλειά και να ξεκουραστεί λίγο καιρό, ήθελε να ταξιδέψει. Οπότε μας άφησε το σπίτι όλο δικό μας, για τους επόμενους δυο μήνες. <<Μπαμπά σου χρειάζεται λίγη ξεκούραση, δεν θα πάθουν κάτι εάν λείψεις για λίγο καιρό>> οι εκλογές είχαν γίνει πριν από πέντε μέρες και ο Ραφαέλ ήταν ένα από τους πρώτους που μπήκε μέσα. Το χρέος του είχε τελειώσει. <<Ίσως έχεις δίκιο καιρός να χαλαρώσω λίγο>> μου δίνει το χέρι του και τον πιάνω αγκαζέ.