Play of Desire

Κεφάλαιο 14 Build For Sin

Πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου και ανοίγω απλά τα μάτια μου καθώς το φως του ήλιου μπαίνει μέσα στο δωμάτιο, τεντώνομαι και νοιώθω υπέροχα. Πρώτη φορά μετά από καιρό. Κοιτάζω γύρω μου και δεν υπάρχει τίποτα που να μαρτυράει την χθεσινή βραδιά, αν και είμαι γυμνή κάτω από τα σκεπάσματα, το νυχτικό μου είναι ακουμπισμένο στη καρέκλα και το πάπλωμα λείπει από το κρεβάτι. Αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό στην αρχή αργά και μετά σαν καταιγισμός κάνοντας με να κοκκινίσω. Όλα όσα κάναμε και όσα μου είπε....

Χαμογελάω και χουζουρεύω για λίγα λεπτά ακόμη. Σηκώνομαι πηγαίνοντας στο μπάνιο, πλένω τα δόντια μου και μπαίνω στην ντουλάπα δωμάτιο. Δεν έχω σχέδια για σήμερα, ίσως να έπινα κανέναν καφέ με την Βανέσα το απόγευμα, οπότε διαλέγω μια μίνι καφέ φούστα, ένα λευκό μακρυμάνικο μπλουζάκι και τα χαμηλά μαύρα μποτάκια μου.

Βγαίνω από το δωμάτιο μου και προχωράω στον διάδρομο, η πόρτα του υπνοδωματίου του είναι κλειστή - όπως πάντα και είμαι σίγουρη πως ήδη έχει ξυπνήσει. Αυτός ο άνθρωπος απορώ εάν κοιμάται και καθόλου, ακόμα και στις πέντε το πρωί να σηκωθώ είμαι σίγουρη πως θα τον βρω ξύπνιο. Κατεβαίνω τις σκάλες και πηγαίνω προς την τραπεζαρία, <<Καλημέρα μπαμπά>> του δίνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο και κάθομαι δίπλα του βάζοντας καφέ στην κούπα που βρίσκεται μπροστά μου. <<Καλημέρα Σάρα>> πίνω μερικές γουλιές και στέλνω μήνυμα στην φίλη μου ώστε να πάμε για καφέ, η θετική της απάντηση έρχεται σχεδόν αμέσως και μου ζητάει να βρεθούμε στο κέντρο κοντά στα μαγαζιά.

<<Πως ήταν το δείπνο χθες;>> ρωτάω τον πατέρα μου ενώ τσιμπάω ένα κομμάτι από την ομελέτα μου <<Καλά, δυστυχώς οι συζητήσεις τον πολιτικών στα δείπνα δεν είναι τόσο ενδιαφέρων όσο οι δικές σας>> σχολιάζει και χαμογελάω. <<Ναι, αλλά πάντα σου άρεσε αυτό που κάνεις>> με κοιτάζει και πίνει λίγο από τον καφέ του. <<Πράγματι μου αρέσει, όμως υπάρχουν δυσκολίες, όπως σε όλα τα επαγγέλματα φυσικά, το κακό με εμάς είναι ότι έχουμε εκατομμύρια πολίτες στις πλάτες μας>> αναστενάζω και ξέρω πως έχει δίκιο. Πολλές φορές σκέφτομαι πως εάν ζούσε η μητέρα μου ίσως να ήταν πιο χαρούμενος, ότι θα είχε έναν άνθρωπο να μιλάει - εκτός από εμένα, που είμαι κόρη του.

Κοιτάζω τον Σαμ να μπαίνει μέσα με τον Ίαν να τον ακολουθεί, <<Σαμ εγώ είμαι έτοιμος, καλύτερα να πηγαίνουμε μην πέσουμε σε κίνηση>> ο πατέρας μου σηκώνεται όρθιος, μου δίνει ένα απαλό φιλί στα μαλλιά μου και φεύγει. Τα μάτια μου πέφτουν πάνω στον Ίαν που στέκετε ακούνητος στην θέση του φορώντας τα συνηθισμένα ρούχα του. <<Καλημέρα>> λέω σιγανά και χαμογελάω αχνά <<Καλημέρα δεσποινίς Σάρα>> δεσποινίς Σάρα... πάει το σκέτο Σάρα, πάει και το πριγκίπισσα....