მეორე შანსი? ეს ზედმეტად მრავალაზროვანი სიტყვებია ყველა იმსახურებს მეორე შანსს მაგრამ ზოგიერთი ადამიანი ასე არ ფიქრობს ზოგის აზრით ადამიანი ისეთი რჩება როგორი იყო...
-სალო ანუ მიდიხარ საქართველოში?
შეეკითხა კეიტმა გოგოს და დაქალს მხარზე შეეხო
-კი მივდივარ აქ აღარაფერი მესაქმება...იქ კი საქართველო მომენატრა ჩემი ძმა მომენატრა...იცი როგორ მომენატრა?სანდრო ალბად მასაც როგორ ვენატრები...
-მეც რომ მომენატრები?!
-ხშირად დაგირეკავ და სამომავლოდ კიდევ ჩამოვალ კეიტ
-ის?
-ის წარსულს ჩაბარდა თავიდან მახსოვს მიჭირდა მაგრამ შევძელი მისი დავიწყება ახლა აღარ მადარდებს...
ჩაეხუტა სალომე დაქალს და ბარგი აიღო გასაღები ხელში აათამაშა და კეიტს გაუწოდა
-შენ კი აიღე ეს ვიცი რომ უკვე დიდი ხანია მოგწონს ჩემი მანქანა...რაც აქ ვცხოვრობ მთელი ათი წელი შენი წყალობით გამიფერადდა შენ რომ არა...ვერ გავჩერდებოდი...
უთხრა კეიტს გოგოს კი ცრემლები წამოუვიდა და ძლიერად ჩაეხუტა სალომეს სალომ კი მალე დატოვა სახლი და აეროპორტისკენ გაემართა როცა მისი ტელეფონი აწკრიალდა
-მარიამიი...
ჩაიჩურჩულა და ბავშვობის დაქალს უპასუხა 10 წელი რომ არ ენახა ახლა სურპრიზს უკეთებდა ყველას არავინ იცოდა რომ საქართველოში ბრუნდებოდა
-გისმენ მარ...
-ჩემიი ვენეციელი რას შვრები?
-რავიცი ვსეირნობ გოგო და დღეს არ მცალია დიდად ხვალ რომ დაგირეკო ხოარ გეწყინება?
-არა ჩემო პრინცესა შენს საქმეებს მიხედე...
-კარგი მარ მიყვარხარრ კარგად...
-კარგად...
ტელეფონი ჯიბეში ჩაიცურა უკვე ჩანთაც გაატარა შემოწმებაზე და მალე უკვე თვითფრინავის წინ იდგა
-მოვდივარ საქართველო!
თქვა და ქარმა წინიდან ისე დაუბერა თმები ლამაზად აუფრიალა თვითფრინავში ავიდა ადგილი დაიკავა და როცა აფრინდა მიხვდა ათი წლის შემდეგ ისევ რომ იგრძნობდა იმ მიწის შეხებას ფეხ ქვეშ რომელიც ასე უყვარდა რომ ისევ ჩაეხუტებოდა ძმას და დაქალს ისინი ყავდა საქართველოში და აბედნიერებდა სულ მალე საათებში რომ ნახავდა მათ რომ ისევ ჩაისუნთქავდა ქართულ ჰაერს 2014 წლის 1 თებერვალს წამოვიდა ვენევიაში ახლა კი 2024 წლის 10 თებერვალი იყო და ჟრუანტელი უვლიდა რომ ფიქრობდა შეეძლო ისევ ქართველობის განცდა ქონოდა რაც ათი წელი უნდოდა ნელა მიადო თავი ფანჯარას და ჩაეძინა
