დილით სანდრო სამზარეულოში რომ ჩავიდა და თავისი და რომ დაინახა თო როგორ აკეთებდა საუზმეს თვალებს ვერ დაუჯერა თვალები მოისრისა
-ხო მშვიდობააა...
-ვაა გაიღვიძე?
-შენ რა გჭირს სიცხე ხოარ გაქ?
მივიდა ძმა ახლოს და შუბლზე ხელი მიადო
-ნუ ბოდიალობ!
გაიცინა გოგომ
-შენ საუზმეს როდიდან აკეთებ?
-დღეიდან!
-მომესწრო და!
-გადი ნუ მისლი ნერვებს!
-რას აკეთებ?
-პიცას გინდა?
-ამმ მოვიწამლები არ მინდაა...შენ რა გჭირს რა ბედნიერი ხარ?
-არაფერი...
ჩაიჩურჩულა და პიცა დაჭრა საინზე დადო და მაგიდაზე დადო მერე კი კარია ხმა გაისმა და მალე უკვე მათთან ერთად სამზარეულოში მარი იყო დაქალს ჩაეხუტა და აკოცა ლოყაზე როგორც ჩვეოდა ხოლმე
-რა არაფერი ამოღერღე რა გჭირს?
კითხა ძმამ და ახლა მარიც გაინტერესდა
-რა ხდება?
-მე მივდივარ...
თავის აასარიდებლად თქვა წინსაფარი მოიხსნა მიაგდო ფეხზე უცებ ჩაიცვა ტელეფონს ტაცა ხელი და კარში გადიოდა მარიმ რომ დაიჭირა
-მოიცა რა ხდება სად მიიჩქარი?
-უნდა გავისეირნო...
-ვიცი მე შენი სეირნობა მოყევი მალე!
-წავედი!
თქვა სალომ და სახლიდან რასაცქვია გამოიქცა და ცოტა მანძილი რომ გაიარა თვალებზე ხელების აფარებით მიხვდა ვინც იყო
-ანდრია პატარა ბავშვი ხარ?
უთხრა სიცილით და ბიჭი მალე უკვე მის წინ იდგა
-აბა სად მიიპარები?
-სახლიდან გამოვიქეცი...
უთხრა ისევ სიცილით და ნელა წაუკვნენ გზას ხელჩაკიდებულები
-რა?
-კითხვები მომაყარეს კერ არაფრის ახსნის თავი მაქვს მერე ერთად ვუთხრათ...
-როდის მერე დრო არ იცდის ხომ იცი...
უთხრა გოგოს და ლოყაზე თბილად აკოცა
-კი მაგრამ არ ვიცი რა რეაქცია ექნებათ...
-დემნასაც არაფერი ვუთხრა?
საწყლად შეხედა
-ოო კაი ხო მაგას უთხრი აბა ნიკუშა რას შვრება?
-ჩემს თავს მაგონებს იმედია ისეთი მომავალი არ ექნება როგორიც მე...
-ხომ ანანო არ ჩანს ისეთი სულელიი როგორიც მე ამიტომაც ნუ ნერვიულობ მაგაზე...
-კაი ეგ არ მიგულისხმია! მე ფეხბურთზე ვიგულისხმე...
-და ეგეც ჩემი ბრალია ხომ იცი
-შენ არაფერ შუაში ხარ პრინცესაა! ჯერ კიდევ არ არის გვიან ყველაფერი გამოსწორებადია კი იმ წლებს უკან ვერ დავაბრუნებ მაგრამ მთავარია შენ ხომ აქ ხარ! მთავარი ეგ არის!
უთხრა და მიიხუტა
