ყველა იმსახურებს მეორე შანსს🎀

ეპილოგი

*3 წლის შემდეგ*
-ვენეცია ლამაზია...
თქვა მშვიდი ხმით იამ და გვერდით მდგომ ჯეკს შეხედა
-შენ უფრო ლამაზი ხარ
უთხრა ბიჭმა და გოგოს გაეღიმა ხო როგორ იცვლება არა ზოგჯერ რაღაცეები იას ტელეფონი უცებ აწკრიალდა
-გადარეული რეკავს
სიცილით თქვა გოგომ
-მომიკითხე სიძე!
უთხრა სიცილით ჯეკმა ჯეკი იას ახლა მეგობარია იამ უპასუხა ტელეფონს და სანდროს ხმაც მალე მოესმა
-ბავშვი ტირის...
წამოიწუწუნა ბიჭმა
-მაცადე ცოტახანი ვსეირნობთ მე და ჯეკი!
-აუუ მალე მოდი რაა ვერ დავამშვიდე!
-ალბად ეძინება
-ნუ გადამრიე ია 6 თვის ბავშვს სულ რანაირად ეძინებააააა...ჩვენი ნია ეგეთი სულელი არ არის!
-მოვალ კაი მანამდე რამენაირად იქნებ დაამშვიდო!
ტალეფონი გათიშა და ჯეკს მიუბრუნდა
-მიხმობენ!
-მომენატრა სანდროც და ნიაც მალე გესტუმრებით შეხმატკბილებულ ოჯახს...
-რათქმაუნდა მოდიი ხომ იცი როგორ გვიყვარხარ
-კიი ვიცი მაგრამ ის არ დამავიწყდება როგორ გაგიცანით
გაეცინა ჯეკს და იასაც გაახსენდა ჯეკი რომ გაიცნეს სანდრომ მასზე იეჭვიანა და ისე გალახა მაგრამ როცა გაირკვა რომ არანაირი ცუდი დამოკიდებულება არ არსებობდა დამშვიდდა ია ნელა გაუყვა ვენეციის ქუჩებს და მალე მიადგა მაღალ კორპუსს შევიდა კორპუსში მეხუთე სართული ბინა 42 შეაღო კარი და მოესმა ეგრევე ხმა
-დედე...მოვიდი...
გაეცინა
-სულელი პატარა...
ჩაიჩურჩულა და ოთახში შევიდა გაეცინა სანდრო ასეთ დღეში რომ დაინახა პატარა ნია თმაზე კიკინებს უკეთებდა
-იააა...მიშველე...
წამოიწუწუნა ბიჭმა საწყლად იას კი გაეცინა
-შენი პრინცესაა და მოუარე!
-გოგო კი მინდოდა მაგრამ ასეთი ცელქი...
-შენ გგავს...
უთხრა იამ და გვერდით მიუჯდა მათ ნია ხელში აიყვანა კალთაში ჩაისვა ოდნავ დაარწია და ბავშვს მიეძინა
-ეგ როგორ ქენი?
გაოცებულმა შეხედა სანდრომ
-შენ ვერ გაიგებ სანდრუშ! ახლა მითხარი შენი დაიკო და სიძე სად არიან
-ის გიჟები? დააპროწიალებენ სოფის და დემეტრეს აქეთ იქით
-საწყალი ბავშვები
-ხოო...
სოფი და დემეტრე სალოს და ანდრიას შვილები არიან სოფი არის 1 წლის ხოლო დემეტრე 2ის სალოს და ანდრიას ამ ბოლო დროს განსაკუთრებით უყვართ მოგზაურობები და სწორედ ამას გულისხმობდნენ ესენიც
-დემნა იტანჯება როგორც მოგეხსენებათ...
-კიი მომეხსენება იმიტორო მაგათი შვილის ნათლია მე უნდა ვიყო...
-იმ დღეს მეუბნება დემნაა მარიმ მომთხოვა პატარა უმწიფარი ლეღვები რომ არის ეგ მომიტანე დაამწიფე და მაჭამე მომინდაო!
-ხო ვიცი...
დაიწყო სიცილი იამ
-გიჟები არიან ეგენიც...
-ქეთი და თოკო არიან ყველაზე კარგ სიტუაციაში მგონი...
-ხო?
-მჰმ ხო თაფლობის თვე რამააგაარია როგორ მახსოვს ჩვენი თაფლობის თვე...
-სულ თაბლობის თვე არ გაქ გოგო?! წუწუნა ეს!
-შენ პრეტენზიებით ნუ გამოდიხარ და ბავშვი არ გამიღვიძო!
-ჩემი ფერია...რა ლამაზად ძინავს...მომიყვანე რაა...
-არ გამიღვიძო...
-არა როდის იყო რომ ვაღვიძებდი!
გოგომ ბავშვი ხელებში ჩაუწვინა თვითონ ადგა ტელეფონზე ქეთის უპასუხა
-ხო ქეთო
-სერიოზული საქმე მაქვს შენთან...
-გისმენ?
-ორსულად ვარ...
-რაააა?!
-ვნერვიულობ მეშინია არ ვიცი რა ვქნა იქნებ და თოკოს არ უნდა ბავშვიიი?! მე რა ვქნა?!
-გოგო ხოარ გაგიჟდი თქვენ უკვე ცოლქმარი ხართ მითუმეტეს...
-რანაირად ვუთხრა?!
-სურპრიზი მოუწყვე იცი როგორ გაეხარდებაა?!
-ხოო?
-ხოო!
-აუუ იააა ბავშვი ტირის!
მოესმ აისევ სანდროს წუწუნი
-ვაიმეე...მოვალ სანდრო მოვალ!
-ანუ სურპრიზი მოვაწყო?!
-ხოო!
-კაი ია მადლობა მომენატრეეე მულოოო მაგრად!
-მეც რძალუშ მეც
-კაი წავედი რას მოვიფიქრებ...

*...*
-მააა ეს მიყიდეე?!
-სალო ვუყიდო?
-არააა ანდრია არ შეეიძლება ნაყინი გაცივდება
-კაი რა ბავშვია!
-შენი გათამამებულია ეს ბავშვები!
უთხრა სალომ სოფი მივიდა ანდრიასთან ხელზე დაქაჩა მამიკოს და მიჩლეფვით უთხრა
-მა..ნაკინი...ნაკინა მინა მე....
ანდრიას გაეღიმა ხელში აიყვანა პატარა სოფი...მერე დემეტრესაც მოკიდა ხელი
-მე გიყიდით ცუცქნებო დედა ვერ გაიგებს...
-რას ვერ გავიგებ ბიჭო მე?! არ უყიდო გაცივდებიან!
-ცოდოები არიან...
-კაი ჯანდაბას უყიდე მერე რომ გაცივდენ შენ დაგაბრალებ!
ანდრიამ ბავშვებს ნაყინები მისცა
-მიკაქა მა...
უთხრა გოგონამ
-მეც მიყვარხარ მამიკო...
უთხრა ახლა დემეტრემაც და ჭამა დაიწყეს

*...*
-დემნი...
-ხო ჩემო მზეო...
-მზეო? აუუ რა გულისამრევია ცუდად ვხდები რატო მიძახი ეგრე არ გიყვარვარ?!
უთხრა მარიმ და დემნა გამოხტა
-რას ამბობ გოგო ვგიჟდები შენზე...
-ხიზილალა მინდა!
-რაგინდა?
-ხიზილალა!!
-არ შეიძლება შენთვის პატარავ...
-ან შენ არ გინდა რომ მაჭამო...
-მართლა არ შეილზება პრინცესა...
-მაშინ მაშა და დათვში რომ გირჩის კომპოტია ეგ!
-ვაი...
-გთხოვ! ბავშვს უნდა...
-ეს რა მივქარე...
ამოალუღლუღა დემნამ წინსაფარი მოიხსნა და თქვა
-ეგ არ მომატანიო და რასაც გინდა იმას მოგიტან
-მაწონს?
-მაწონს? მეღადავები? ეგრე მარტივი? ახლავე!
-არააა ეგრე უბრალო მაწონი არ მინდა მინდა რომ შეგნით მჟავე კიტრი ჰქონდეს
-რა?
-ბავშვს უნდა მე კიარა...

*...*
უკვე მოსაღამოვებული იყო ქეთამ ტელეფონი დადო კარის ხმა რომ გაისმა სახლში თორნიკე შემოვიდა ქეთის გაუღიმა სასუსნავები მოუტანა და ახლოს მივიდა მასთან გოგო ეგრევე ჩაეხუტა
-რა ხდება ქეთი?
-აქ დაჯექი...
უთხრა ბედნიერი სახით გოგომ ბიჭი შიშით ჩამოჯდა გოგომ წინ ყუთი დაუდო წინ კი ტელეფონი ბოთლზე მიაყუდა და ვიდეო ჩართო
-მოიცა რა ხდებ ავიდეო ყუთი? ობობა ამოხტება?
-არააა!
-აბა ხვლიკი?
-ნუ სულელიბ გახსენი!
თორნიკემ შიშით შეახო თითები ყუთს და ნელა აწია თავსახური სანამ გაიაზრა რა იდო იქ ორი წუთი უყურებდა ყუთს
-საწოვარა...ბავშვის ფეხ...ფეხსა...ფეხსაცმელიიიიიიიი!
წამოიყვირა უცრბ წამოხტა
-ორსულად ხააარ?!
უცებ წამოიყვირა და გოგო ხელში აიყვანა სიხარულისგან ახტუნავებდა რასაცქვია
-მე მამა გავხდები ქეთი?! მეეეე?! მე მამას დამიძახებს პატარა?!
-ხო შენ მამა გახდები!
-მე მამა გავხდებიიიიიიი!
ბედნიერად წამოიყვირა და ისევ ძლიერად ჩაეხუტა გოგოს...

დასასრული.