25 ნაწილი

166 12 3
                                    

-მეძინება რაა...
წამოიწუწუნა მარიმ და დემნას მხარზე ჩამოადო თავი
-კაი წავალთ რა ჩვენ ეძინება ამას...
თქვა დემნამ და გოგო უცებ აიყვანა ხელში სახლში წავიდნენ ანდრია და სალოც უკვე წასულები იყვნენ სალოსაც ძალაინ ეძინებოდა ია კი კოცონს დაჰყურებდა და ფიქრობდა თავი ტკიოდა ვერ ხვდებოდა რა სჭირდა მაგრამ ტკიოდა შეილზება სინათლის ამდენ ხანს ყურება ატკიებდა თავს ან ეძინებოდა უკვე გვიანი იყო
-პატარ...*სანდრომ ვეღარ დაასრულა სიტყვა რადგან თორნიკემ მკვლელი თვალებით გამოხედა*იაკო წამოდი ჩვენც დავიძინოთ?
-სანდროო!...
შეხედა თორნიკემ და თვალებით უთხრა თითი რომ დააკარო მოგკლავო
-არ ინერვიულო...
ამოიჩურჩულა და იაკოს მხარზე დაუსვა ხელი
-წამო რაა...
-შენ გეძინება?
შეხედა გოგომ
-აუუ კიი...
-კაი ხო წამოდი!
უთხრა გოგომ და ისინიც წავიდნენ კოცონთან თორნიკე და ქეთი დარჩნენ ულამაზეს ქეთის კოცინს ცეცხლი ლამაზად ენათებოდა სახეზე უნათებდა სახეს ბიჭი კარგად აკვირდებოდა მის თითოეულ ნაკვთს შეისწავლიდა გაბრუებული უყურებდა პატარა ბავშვივით უმზერდა ტუჩებზე დააკვირდა ჯერაც რომ არ ქონდა მისი დაგემოვნების ბედნიერება ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია იკბინა რომ თავი როგორმე შეეკავებინა
-იცი ზოგჯერ ვფიქრობ რომ თითოეული დღე სიურპრიზია...
ამოიჩურჩულა მშვიდი ხმით გოგომ ისე რომ ბიჭისთვის არ შეუხედავ ისევ კოცონს უმზერდა
-შენ ხარ...
-რა?
-არააფერი მართალი ხარ...
ჩაასწორა ბიჭმა
-თორნიკე დაბნეული ჩანხარ არის შენს ცხოვრებაში ვინმე?
ახლაღა შეხედა გოგომ ბიჭმა თბილად გაუღიმა
-არის...
-შეყვარებული?
-ჯერ არა...
-ანუ გიყვარს ის ვიღაც?
-სიგიჟემდე...
ამოიჩურჩულა და კარგად დააკვირდა გოგოს მან უცნაურად გაუღიმა თან ჩაფიქრებული იყო
-შენს ცხოვრებაში?
უთხრა ახლა ბიჭმაც ამ კითხვას არ დაუსვამდა მაგრამ ინტერესი და ეჭვიანობა კლავდა
-მგონი კი...
-მჰმ...
-მაგრმა მას სხვა უყვარს...
-თვალები არ ქონია შენ რომ არ უყვარხარ...არც გული...
ამოიჩურჩულა და გოგომ უფრო ჩაფიქრებულმა შეხედა გაიფიქრა *სულელი* და ისევ სიმშვიდემ დაისადგურა ნელა წამოდგა შარვალი დაიფერთხა და სიცივისგან ხელები ააკანკალა უცებ ადგა თორნიკეც ზედა გადაიძრო დაუფიქრებლად და გაუწოდა გოგომ დაბნეულმა შეხედა და ლამის გული წაუვიდა ძლივს გამოართვა ზედა გული აუჩქარდა გადაიცვა ზედა ბიმწ აკი კოცონი ჩააქრო პატარა ნაპერწკალი ენათებოდა სხეულზე და გოგოც გაშეშებული უმზერდა ეს რომ თორნიკეს დაენახა ალბად მის ბედნიერებას ვერავინ აწონიდა მაგრმა ვერ შენიშნა და ნელა გაუყვნენ სახლისკენ ბილიკს მალე სახლში შევიდნენ
-ოთახში ადი მე აქ დავიძინებ...
უთხრა ბიჭმა და გოგოც მიხვდა მართლაც რომ ეგრე ჯობდა მთელი ღამე ვერ გაუძლებდა მის გვერდით წოლას მის სხეულთან შეხებას ნამდვილად ინფაქტი დაემართებოდა ვერ დაიძინებდა ოთახში ავიდა ჯერ კიდევ მისი ზედა ეცვა თავიდან ვერ იგდებდა მის სხეულს მის ღიმილს ტუჩებს...
-რა მჭირს...
თმაში შეიცურა ხელები ნერვიულად დაიწყო სიარული მისი კოცნა მოუნდა საშინლად მთელი სხეული აუწრიალდა
-რა მემართება...ვალერიანი მჭირდება...
ამოთქვა ჩანთაში მონახა და დალია მაგრმა აამანაც ვერ დაამშვიდა საწოლში ჩაწვა და ძლივს ჩაეძინა ქვემოთ თორნიკე დივანზე იჯდა ისიც ვერაფრით ისვენებდა
-ნეტა უკვე ძინავს?
ამოთქვა და კიბეებს გახედა ნელ წავიდა კიბეებისკენ და აიარა კარი ნელა შეაღო გოგოს ჩაძინებოდა ჩაეღიმა ოთახში შევიდა სახეზე ხელი მოუთათუნა და თბილად აკოცა მთელ ტანში ჟრუანტელი იგრძნო თანაც საკუთარ ზედაში გამოწყობილი რომ დაინახა გული უფრო აუჩქარდა
-უნდა წავიდე თორემ მერე ვეღარ წავალ...
ამოიჩურჩულა და გასწორდა მაგრამ ისევ დააჩერდა გოგოს პატარა ბავშვს გავდა
-აქ რომ დავწვე ნეტა მომკლავს?...
ამოიჩურჩულა მაგრამ იცოდა ახლა ვეღარსად წავიდოდა ნელა გაიხადა ფეხსაცმელი და გვერდით მიუწვა გოგო შეფართხალდა ბიჭისკენ გადმობრუნდა თავი გულმკერდზე დაადო მკლავზეც მოათავსა და ძლიერად ჩაეხუტა თორნიკე შეცბა ახლა მართლა ვეღარ დაიძინებდა
-ჩემი პატარა...
თქვა და თავზე აკოცა ისეთი ტკბილი სურნელი ჰქონდა გაეღიმა

*...*
-სანდროოო!
-მჰმ...
ამოიზუზუნა მძინარმა
-მშია!
-მჰ?
თვალები შეახილა ოდნავ ძალიან ეძინებოდა მაგრმა იცოდა იას ახლა უარსთუ ეტყოდა მწარედ მოხვდებოდა
-ღამის ორი საათია...
-მე მშია!
-კაი ხოო...
ამოთქვა ბოხი ხმით და ფეხზე ამდგარ გოგოსთან დადგა ისიც ზედა გადაიცვა და დაბლა ჩაჰყვა დივანზე თორნიკე რომ არიწვა წწყვილმა ერთმანეთს შეხედა
-რაა?
-რაა?
-კიმარა თოკო აქ არ აპირებდა დაწოლას?
-როგორც ჩანს ჩემმა გეგმამ გაამართლა!
ჩაეღიმა ბიჭს და ფეხები ააბაკუნა
-არაა...მოიცა რა? ეგ შესაძლებელია?
-წამო ვნახოთ რააა!
-ხოარ გაგიჟდი?!
-წამო წამო!
ხელი მოკიდა და მეორე სართულ აარბენინა მერე კი ჩუმად შეაღეს კარედი და რომ დაინახეს თოკოს და ქეთის ჩახუტებულებს ეძინათ უცებ გამოხურეს და სანდრომ სიხარულისგან ხტომა დაიწყო
-ერთად არიან გესმის?
უცებ შეხედა გოგოს
-კაი დამშვიდდი!
-რანაირად დავმშვიდდე რა მაგარია!
-ეს სულ გადაირია...
-რატო გადავირიე გოგო! მიხარია ჩემი ცოლისძმის...კაი ხოო თორნიკეს ბედნიერება!
-შენ თორნიკეს ბედნიერება კიარა ის გიხარია თოკო რკმ ყურადღებას ვერ მომაქცევს და შენ რომ დროს იხელთებ!
-არა რა ჭკვიანი გოგო ხარ!
უთხრა ბიჭმა და ბედნიერმა ძლიერად აკოცა ლოყაზე

ყველა იმსახურებს მეორე შანსს🎀Where stories live. Discover now