დილით ძლივს წამოყო თავი სალომემ და ეგრევე ანდრიას დაურეკა
-გისმენ...
ნამძინარევი ხმით უპასუხა
-დღეს ხომ მიდიხარ ვარჯიშზე?
-აუ ხოო...
ამოიწუწუნა
-წამოვალ მეც რაა...
-წამოდი ჩემო პრინცესა მოგაკითხავ მალე...
-კაი...
უთხრა გოგომ ადგა ჩაიცვა და ქვემოთ რომ ჩავიდა სანდრო შემოხვდა
-სად მიდიხრ იასთან ხოარ მიდიხარ?
-რაიყო არააა...
-აბა?
-ანდრიას მივყვები ვარჯიშზე თან ნიკას ვნახავ ბიძაშვილს...
-მეც წამოვალ შეიძლება იაც იქ იყოს!
გაუნათდა სახე სალომ კი თავი გააქნია სულ გადაირია ესო სანდრო წამებში გაემზადა და ანდრია რომ მოვიდა ორივე გაყვნენ მალე უკვე იქ იყვნენ დემნა ეგრევე დაინახეს გვერდით მარი ეჯდა საუბრობდნენ და ერთმანეთს უღიმოდნენ სალომ ანდრიას გაკრა მხარი
-ესენიიი...
-ხო ვამბობ ერთმანეთი უყვართ სულელებს!
სანდრო თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა დემნამ დაინახა ესენი და მათკენ წამოვიდა სანდროც შენიჭნა აქეთ იქით რომ დაეძებდა "ვიღაცას" გაეცინა
-ია მოვა მალე საჭიროოთახშია...
სიცილით თქვა სანდროს გასაგონად და ბიჭსაც გაეღიმა იქვე ჩამოჯდა სალო კი ნიკას გადაეხვია მერე სანდრომაც მოკრა თვალი ნიკას გვერდით ლამაზი საყვარელი გოგო ედგა ისიც გადაეხვია
-ნიკუშ როგორ გაზრდილხარ!
მხარზე დაადო ხელი და გაუღიმა
-სანდროო შენ კიდევ სულ არ შეცვლილხარ
-ეს ლამაზი გოგო ვინაა?
-ეს ჩემი შეყვარებულია...
მორცხვად თქვა სანდრომ კი უფრო გაუღიმა გოგოსაც გაეცნო მერე კი ია დაინახა და ისე დაიბნა ბავშვებს ძლივს მოშორდა
-იაკო...
-სანდრო აღარც გეტყობა რამე
უთხრა ეგრევე სახეზე ხელი მოუსვა ბიჭს გაეღიმა
-დაიკიდე რააა თორნიკე ხოარ გეჩხუბა?!
-ეგ სულ მაკონტროლებს მიჩვეული ვარ....
უთხრა გოგომ და მარისთან და სალოსთან მივიდა სანდროსთან კი ბიჭები მივიდნენ
-აბა ვინარისო შეყვარებულიო...
სანდრო ისე უყურებდა მარტო მზერითაც დაასკვნეს ბიჭებმა
-კაით ახლა...
გაეცინა ანდრია და დემნა კი აყვნენ
-სანდრო ვერ ვამჩნევდეთ თითქოს...
თვალი ჩაუკრა დემნამ
-კაით ხოო თუ მიხვდით მიხვდით...
-ოპაა ესეიგი აღიარებ?
-რავიცი...
მხრები აიჩეჩა
-იდიალურად იცი! თქვი შენი პირით!
-თორნიკე მომკლავს ხომ იცით...
-კაი გაჩერდი ახლაა რა შენც მკლავდი თავიდან !
უთხრა ანდრიამ და მხარზე დაკრა ხელი
-აბა რა მექნა სულელი ხოარ ვიყავი რომ მითხარი შენი და მიყვარსო ვაიმე რა მაგარიათქო მეთქვა?
გაიბუსხა სანდრო
-მეც მაგას ვამბობ ძმისთვის რთულია თავიდან მალე გაგიგებს!
-ეგრე ფიქრობთ?
-რათქმაუნდა ახლა კი შენი პირით თქვი!
-...
-თქვი ებიჭო!
-მგონი მიყვარს...
-ახლა ეგ მგონი მოაშორე დაა ეგაა!
-არვიცი...
ბიჭები გოგონებთან დაჯდნენ ანანოც იქვე დაჯდა ნიკას თამაში ვარჯიში რომ ენახა თავდამსხმელად დააყენა დემნამ და დაიწყეს ბავშვებმა თამაში რამდენ გოლსაც გაიტნადა ნიკა სულ ანანოს უძღვნიდა სალოს თავი ჩამოედო ანდრიას მხარზე
-რა მაგარია...
-გახსოვს?
-რა დამავიწყებს...ზუსტად ასე ვიყავით...ნეტავ შენი თამაშებიც მენახა ...
-მეც არ მინახია...
გაიცინა და ისევ ნიკას გააყოლა თვალი ბიჭმა ზედა გადაიძრო თამაშის დასასრულს სალომ კი ანდრიას შეხედა
-შენი ასლია გეფიცები!
-რა რთულია იცი თამაშის მერე ზედით ყოფნა დაცხა ბავშვს!
იმართლა თავი ანდრიამ მარი კი ღიმილით უყურებდა თამაშს
-კარგი ბავშვები არიან...
-ჩემი გაზრდილები
ამაყად თქვა და გაეცინა ბოლოს დემნას
-ეჭვიც არ მეპარება
უთხრა გოგომ და გაუაზრებლად დაადო ფეხზე ხელი დემნა კი გაშეშდა ისე უყურებდა უცებ აიღო ხელი გოგომ და თვალი აარიდა ბიჭს სულ დაიბნა
-მასწ მასწ...
მოესმა დემნას ნიკას ხმა
-ხო ნიკა
-აუ წავალ რა მასწ...გთხოვთ მასწწ...
-ანდრიას კითხე მე გიშვებ!
უთხრა რადგან იცოდა რატომაც უნდოდა ადრე წასვლა ნიკას რათქმაუნდა ანანოსთან ერთად მიდიოდა ნიკამ ახლა ანდრიასთან მიირბინა
-მასწ ხომ იცით როგორ მიყვარხქრთ...
ანდრიამ ცალი წარბი აწია და ისე შეხედა
-პირდაპირ მითხარი რისი თხოვნა გინდაა...
-წავალ რაა...
-არა!
-ანდრია რა იყო ანანოსთან ერთად მიდის..
ჩაჩურჩულა ყურში სალომ
-არა სალო არ მინდა ვარჯიში დააკლდეს
-ცოდოა...ხომ გახსოვს ჩვენ როგორ ვწვალობდით...
თქვა გოგომ და ანდრიასაც გული მოულბო
-კაი ხო წადი ნიკა ჭკვიანად იყავით!
ბიჭს თმა აუჩეჩა და გახარებულმა ბიჭმა ანანოს ხელი ჩაკიდა უცებ გავიდნენ შენობიდან წყვილმა კი თვალი გააყოლა
-საყვარლები არიან...
თქვა სალომ
-აუუ არ მინდა რომ ნიკას მოაკლდეს ვარჯიში...
-ნუ წუწუნებ ნიკა ძალიან ძლიერია და არაფერი აკლდება!
-ანდრია ბავშვები გავუშვი სადმე წავიდეთ?
უთხრა ახლად მოსულმა დემნამ და ყველა ერთად დადგნენ
-აუუ კი რაააა...
აღტაცდა მარი სიხარულით ააბაკუნა ფეხები
-ხო წავიდეთ სადმეეე...
აყვა იაც მარა მერე უცებ მოეღუშა სახე
-აუუ ჩემი ძმაა...
ამოთქვა
-კაი რააა ...
ახლა სანდრომ წამოიწუწუნა
-მე არ მინდა მაშინ...
თქვა სანდრომ მოწყენილმა
-დავურეკავ მაინც
თქვა იამ გვერძე გავიდა და თორნიკეს დაურეკა
-ია რამე ხოარ მოხდა სანდრო ხოარ შეგხვდა?
-თორნიკე დამშვიდდი რაღაც უნდა გკითხო...
-მიდი!
-დღეს დაქალთან ერთად რომ წავიდე სადმე მიშვებ?!
-არა!
-კაი...
მოწყენილი ხმით და ბუტიაობით უთხრა ზუსტად იცოდა ასსე დაითანხმებდა ბიჭს
-აუუ ჯანდაბას წადი მარა სად?!
-მოგწერ მალე!!
უთხრა და გათიშა მერე კი ბავშვებთან დაბრუნდა ბედნიერი სახით
-კი წადიო!
-ჯიგარია რაა...
ამოიჩურჩულა სიხარულით სანდრომ
-მაგ ჯიგარმა გცემა ზუსტად!
შეახსენა იამ და ანდრიას გაეცინა
