21 ნაწილი

174 12 3
                                    

ტაქსში ვინ იცის რამდენი იტირა ჩუმად მერე მანქანა გაჩერდა გოგო ჩამოვიდა მანქანიდან შემაღლებულ ადგილზე ცივი ნიავი უბერავდა ჰაერი შეისუნთქა სუნთქვაც კი ეკვროდა ვინ იცის რამდენჯერ დაურეკა უკვე სანდრომ მაგრმა გოგო არ პასუხობდა გული ტკიოდა როგორ შეეძლო ბიჭს ასე უბრალოდ მისი მოტყუება? ის ხომ ენდო...ცივ ლოდზე ჩამოჯდა ცემლები ისევ გადმოყარა და ისევ დაურეკა ტელეფონმა ისევ გათიშა ახლა მესიჯი მოუვიდა
"ია მე შენ მიყვარხარ!"
ტელეფონი სულ გამორთო ცოტა დამშვიდდა და სახლში ისე მივიდა არ უნდოდა თორნიკეს რამე შეეტყო პრინციპში თორნიკე ვერც ვერაფერს გაიგებდა ისე იყო ფანტაზიებში გადართული რასაცქვია დაფრინავდა გოგო სახლში რომ მოვიდა თორნიკემ ერთი კითხა როგორ ხარო და სახლიდნა გავიდა ასე დაუბარა საღამოსკენ კლუბში წავიდეთო გოგოც დათანხმდა

*...*
უკვე საღამო იყო ია მთელი დღე რასაცქვია გლოვვობდა მაგრამ კლუბში წასვლის იდეა კარგად ჟღერდა გულს გადააყოლებდა იქნებ შეძლებოდა დავიწყება? ერატადერთი ვისაც ელაპარაკა მარი იყო მას უთხრა კლუბში მივდივარო...მალე კი თოკომაც მოაკითხა ქეთისთან ერთად ხოდა ერთად წავიდნენ კლუბში მალე მივიდნენ იაკო ულამაზესი იყო ულამაზესი მოტკეცილი მოკლე კაბები სასწაულად უხდებოდა დეკოლტე კი მის გამოყვანილ სხეულს ამშვენებდა ბარის სკამზე დაჯდა ბიჭი მიუახლოვდა და წინ ჩამოუჯდა
-გამარჯობა...
-გამარჯობა
-ძალიან ლამაზი ხარ!
-მადლობაა...
უთხრა გოგომ და არაყი გადაკრა
-ჩემთან ხოარ იცეკვებ?
-რატომაც არა...
უთხრა გოგომ ფეხზე ადგა და ცეკვა დაიწყო მერე კი ბიჭმა გვერდით გაიყვანა და უნდა ეკოცნა უცებ რომ გაიგდო რასაცქვია სანდრომ ია გამწარებული მივარდა სანდროს და გამოსწია
-რას აკეთებ?!
-გადაირიე?!
კითხა ბიჭმა თვალებში ჩახედა
-რა შენი საქმეა მე ვის ვაკოცებ?!
უთხრა გოგომ სანდრომ კი მუჭი დაარტყა ბიჭს და ისიც შიშით გაიპარა
-იაკო გეყოფა ბუტიაობა!
-რა შუაშია?! შენ მომატყუე! მკიდიხარ! წადი!
-გეყოფა!
-კარგი დრო გაატარე ხომ ასეა?! მე დამიკიდე და მასთან იყავი ხომ ასეა?!
-კი ეგრე იყო მერე?!
არ დააკლო ბიჭმაც გოგოს კი ცრემლები მოაწვა
-რანაირი ადამიანი ხარ?! არარაობა ხარ! ვერ გიტან!
უთხრა და ხელები დაუშინა ბიჭს
-მიყვარხარ იაკო მიყვარხარ გაიგე ერთხელ და სამუდამოდ!
-რომ გიყვარდე ასე უბრალოდ გაატარებდი დროს ვიღაც ბო*თან?!
-გეყოფა ეჭვიანობა! მასთან არ ვყოფილვარ! ეგ იმიტომ გითხარი რომ გამემწარებინე!
უთხრა პირდაპირ ვერ უძლებდა ასეთის დანახვას
-ეგრე მოატყუე შენი გოგოები!
-ერთადერთი ჩემი გოგო შენ ხარ! გასაგებია?!
-მძულხარ!
-მიყვარხარ! მიყვარხარ!
-ხელი გამიშვი წადი!
-ის გოგო ჩემი შეყვარებული არ არის გეფიცები ყველაფერს გეფიცები შენთავს გეფიცები!
-მაგარი მატყუარა ხარ!
-არ გატყუებ ჩემი ყოფილია და ვერ შეიგნო რომ არ მიყვარს! მე შენ მიყვარხარ!
-გამისვი ხელი!
-არასოდეს!
-გამიშვი!
-არ მოგცემ წასვლის უფლებას ინიტომ რომ სიგიჟემდე მიყვარხარ!
-მე უკვე წავედი! დამანებე თავი მომეცი უფლება შენს გარეშე ვიცოცხლო!
-მე ვერ ვცოცხლობ შენს გარეშე ვერა!
-მატტყუარა მექალთანე არამზადა იდიოტი ხარ! ვერ გიტან მძულხარ!
-რაც გინდა ის მითხარი მაგრამ გთხოვ არ დამტოვო! შენს გარეშე მოვკვდები!
-გამიშვი!
უხეშად მოიშორა ბიჭის ხელები ბიჭს კი თორნიკეს ხმა მოესმა
-რა მოხდა?
მიყახლოვდა თოკო ძმაკაცს მხარზე ხელი შეახო სანდრო კი იქვე კედელს მიეყრდნო ძირს ჩამოჯდა ოთხად
-იჩხუბეთ?!
ეს კითხა თორნიკემ თვითონაც დაიხარა ბიჭთან სანდრომ კი ცრემლი ჩამოაგორა
-შეჩმ შენ რა ტირი?! რა გატირებს?!
-თორნიკე შენი და ბოლოს მომიღებს!
-რა მოხდა აღარ მოყვები?!
კითხა და მხარზე ისევ დაუსვა ხელი აქამდე თუ მათი ურთიერთობა აღიზიანებდა ახლა ხვდებოდა რომ სანდროს მართლაც სიგიჟემდე უყვარს იაკო
-თორნიკე ვიჩხუბეთ და ჯერ არ შემდგარი ურთიერთობა უკვე თავზე ჩამოგვენგრა...
ამოიოხრა და ცრემლმა ისევ დაუნამა ლოყა
-კაი არ იტირო რა გჭირს! როგორ მეპარებოდა შენს სიყვარულში ეჭვი!
უთხრა ძმაკაცს და სახეზე შეეხო
-დამშვიდდი იას მე დაველაპარაკები...

*...*
ბავშვებს ავარჯიშებდნენ საღამოს დემნა და ანდრია როცა სალო და მარი მოვიდნენ სალო ეგრევე ჩაეხუტა ანდრიას აკოცა მარი მორიდებით დაჯდა იქვე და დემნასკენ გააპარა თვალი უსიმპათიურესი დემნასკენ ზედა გადაეძრო და ბავშვებს სხვადასხვა მეთოდებს ასწავლიდა ისე ლამაზად უჩანდა პრესი მარი ლამის დადნა ლამის კიარა მართლა დადნა გული გაუცხელდა მერე კი ერთ წერტილს ვიაშტერდა ახკა დემნამ გამოაპარა მარისკენ თვალი
-მიყვარხარ მარი...
ამოიჩურაცულა რომ არავის გაეგო ისე დაუწყო მზერა ძალიან უყვარდა მართლაც გულს უჩქარებდა ყველაფერი მასთან დაკავშირებული ბავშვები გაუშვეს
-ჩვენ წავალთ!
სიცილით თქვა სალომ და ანდრია და სალო დარბაზიდან გაიძურწენ დემნამ ყველაფერი მიაწყო კარისკენ წყნარად წავიდა სულიერად ყველაფერი ამოტრიალებული ჰქონდა და შინაგანად ყველა კუნთი თვხოვდა რომ მარის შეხებოდა მარიც წყნარად მიყვებოდა ბიჭს უცებ კი მარიმ ხელი მოკიდა
-მოიცადე დემნა!
ბიჭი გაიყინა შეტრიალდა
-ჩვენ ასე უბრალოდ ვიქნებით?!
-ეს ხომ შენ თვითონ გინდოდა?
-კარგი....
-მარი...
-ხო ..
-ჯერ კიდევ არაა გვიან...გელოდები...
უთხრა ხელზე აკოცა

ყველა იმსახურებს მეორე შანსს🎀Where stories live. Discover now