ღამე იქ აღარც დარჩენილა მანქანაში ჩაჯდა თორნიკე და იმის მიუხედავად როგორი დაღლილი იყო მაინც დაადგა თავისი სახლის გზას ქალაქში მიდიოდა...იმაზე ღელავდა ქეთის არ შეეშინდეს მარტოო აქაც კი ქეთიზე ღელავდა ისე უყვარდა დაძაბულად ატარებდა მანქანას მალე წვიმამ დასცხო და ჭექაქუხილი დაიწყო
-ქეთოს შეიძლება ეშინია...
ამოთქვა და წინ გაიხედა უდიდესი საცობი იყო
-ღმერთო რა გინდა? რატომ არ მაძლევ საშუალებას გავაღწიო აქიდან?!
ამოთქვა და საჭეზე დაარტყა ხელები წვიმამ იმატა მის უკან მდგარი მანქანებიც უამრავი იყო მანქანას ვერ მოაბრუნებდა რომ უკან დაბრუნებულიყო თან ანერვიულდა ვაითუ ახლა ქეთის ეშინოდა...ერთ ერთი მძთოლი მივიდა მის მანქანასთან და ფანჯრიდან უთხრა
-ტყეში იყავი?
-იქ ჩემი მეგობრის აგარაკია და იქ ვიყავი...
-ჯობია დაბრუნდე არამგონია ამაღამ გავაღწიოთ...
-დაა როგორ დავბრუნდე ჩემს უკან ამდენი მანქანაა...
-ააა ხო მაგაზე არ მიფიქრია მაინც მეთქი დავეხმარებითქო...
-კარგი მაინც მადლობა!
თოკომ დაიწყო ფიქრი იქნებ მართლა შესძლებოდა მობრუნება ის არ ადარდებდა საცობსი რომ იყო ქეთიზე ღელავდა ძალიან ღელავდა ძალიან ამიტომ გეგმა დასახა სწრაფი მოქმედებით მოუხვია უცებ და მანქანა მოატრიალა ლამის სიცოცხლე შეწირა ამ მობრუნებას მაგრამ ქეთის გამო მილიონჯერ მოკვდებოდა ამიტომნეს არ ადარდებდა უცებ გააქროლა მანქანა ისევ ტყეში დასაბრუნებლად ჩქარა ატარებდა რომ მალე მიესწრო ახლა იცოდა ქეთოს ძალიან ეშინოდა ისიც იცოდა გოგოს ასეთი რაღაცეების როგორ ეშინოდა როგორცკი მივიდა მანქანა მიფარებულში დააყენა კოხი რომ დაწყებულიყო რომ არ დაზიანებულიყო უცებ გაიქცა სახლისკენ და შესასვლელთან რომ მივიდა კოხი დაიწყო ყინულის ნატეხები ცვიოდა
-ოპააა...სად გადავრჩი...
ამოთქვა და კარი შეაღო თუარა ქეთი ჩაეხუტა შეეშინდა არ ელოდა არავის ჩახუტებას მითუმეტეს ქეთოს გოგო კი ძლიერად ეკვროდა კნუტივით
-მადლობა რომ დაბრუნდიი...მეშინია...
ამოიწკმუტუნა და თორნიკეს გულში რაღაც თბილი ჩაეღვარა მისი სურნელი უფრო მკვეთრად იგრძნო თვითონაც მოხვია ხელები გოგო კანკალებდა თან ეტყობოდა რომ სციოდა კიდეც
-დამშვიდდი...
-სად წახვედი...მეგონა დამტოვე და არავინ მოვიდოდა...
უთხრა საწყლად გოგომ და ცრემლები გადმოყარა
-შემეშინდა...
-შუქი გამოირთო?
-ხო...არ დამტოვო რააა...
შეხედა საწყალი თვალებით და უფრო მიეკრა გოგო ერთი თავით დაბალი იყო თორნიკეზე ბიჭმა უცებ აიყვანა ხელში პატარა ბავშვივით
-დამშვიდდი ყველაფერი რიგზეა...
-არ წახვალ?
-არა
-აქ იყავი ჩემთან...
უთხრა მშვიდად გოგომ და მის გულმკერდზე მიიყუჩა ბიჭმა კი კიბე აირბინა ნელა ფანჯარა მოხურა რომელიც ღია იყო გოგო იქვე დასვა იატაკზე ხმა დიდად აღარ შემოდიოდა მაგრამ კოხი მაინც წკარუნობდა ოდნავ რომ მიწყნარდა ამინდი ქეთიმ არყის ბოთლი აიღო ბიჭსაც მიაწოდა და მოიყუდა ისე იყვნენ დაღლილები დალევა შაველოდათ შეთვრენ
-თორნიკე მჭირდები მართლა ძალიან...
უთხრა გოგომ სრულიად საპირისპირო წინა ნათქვამისგან
-წეღან ის არ უნდა მეთქვა...ვიცი რომ გეწყინა...
-ჰაერზე მეტად მე მჭირდები...
უთხრა თორნიკემაც და გულში ძლიერად ჩაეკრა ჩამოჯდა და პატარა გოგო ნელა მიიხუტა თავზე დაუსვა ხელი
-ქეთო რაღაც უნდა გითხრა...
-არ მითხრა ის ჯადოსნური სიტყვები...თორემ მერე ყველაფერი კონტროლს დაკარგავს...
უთხრა უაზრო ღიმილით გოგომ და წაბარბაცდა
-გეტყვი!
-მაშინ მითხარი!
ისევ გაიღიმა
-მიყვარხარ!
-მეც მიყვარხარ მერე?!
უთხრა გოგომ ორივე მთვრალები იყვენენ და იღიმოდნენ
-მერე?! მარტო არ უნდა ვიყოთ!
-ხოდა ვიყოთ ერთად!
უთხრა ღიმილით გოგომ ბოთლი დადო ბიჭსაც გამოართვა და დადო მისი ბოთლიც სახეზე მოუსვა ხელი და ძლიერად დაეწაფა მის ტუჩებს არყის გემო დაჰკრავსა ორივეს ტუჩებს გოგომ ნელა შეაცურა ხელი საროჩკის ღილებისკენ და შეხსნა დაუწყო
-ქეთი ჩვე...
-ნუ ლაპარაკობ...ეს სიმთვრალის ბრალი არ არის...
ამოთქვა სიცილით გოგომ და თოკომაც წამში დაუჯერა თვითონაც უცებ მოაშორა ტანსაცმელი და ხელში აიყვანა
-მაშინ ყველაზე ბედნიერი კაცი ვარ...
ამოთქვა თორნიკემ და ოთახში აიყვანა საწოლზე დააწვინა და ლავიწზე ისე ტკბილად აკოცა გოგოს ჟრუანტელმა დაუარა ბიჭს თმაში სეუცურა ხელი
-ხომ დარწმუნებული ხარ?
კითხა ბიჭმა
-100%-ით!
ბიჭს ჩაეღიმა და გამბედავად განაგრძო თავისი საქმე
