იას ჩაეძინა სანდრო ჩუმად უყურებდა ისე გაერთო მის ყურებაში ისევ მოესმა გულის ხმა
*ახლა მიდი და აკოცე!*
-ხომ შემპირდით აღარ ვილაპარაკებთო!
ამოიგმინა ბიჭმა
*ხომ გინდა მისი კოცნა მიდი და აკოცე!*
-არ შეიძლება!
*მიიიდდი დაუჯერე ტვინს!*
-ახლავე გაქრით!
უცებ მართლაც ყველაფერი ჩაჩუმდა ბიჭმა გოგოს თავი ნელა დაადებია მის ხელზე თმაზე მოეფერა და მისი სურნელი იგრძნო გოგო კი ისე ტკბილად ჩაეხუტა ძილში მიხვდა ამაღამ რომ ვერ დაიძინებდა
-რა მინდოდაა...
*მისი შეხება ხომ გინდა ხოდა მიდი შეეხე!*
-მოკეტეთ!
ამოიჩურჩულა
*მიდი ძინავს ვერ გაიგებს აკოცე!*
-არა!
*კაი რა თავს რატომ იტყუებ აღიარე!*
-მოშორდით ორივე!
თქვა ბიჭმა და გოგოს თავზე ტუჩები შეახო მისი სურნელი უფრო ახლოდან შეიგრძნო თვალები მიეხუჭა გამაყუჩებელივით მოქმედებდა მაგრამ ნარკოტიკივით იყო ხელები ნელა მოხვია გოგოს მის გულმკერდზე დაედო თავი მშვიდად ეძინა ტელეფონის ხმა გაისმა უცებ სანდრო დაფრთხა ხელიც ვერ გაამოძრავა მალე რომ გაეთიშა არ უნდოდა იას გაღვიძება მაგრამ ვერ მოასწრო გოგომ თვალები შეახილა და რომ გაიაზრა როგორც იწვა სულ აწითლდა ტელეფონს ხელი დაავლო და ნამძინარევი ხმით უპასუხა ძმას
-ხო თორნიკე...
-გეძინა?
-შენდა გასაკვირად ღამის 2 საათზე კი მეძინა
-მიშველეეე...
-რა გიშველო რამე მოხდა?
-კიიი
-რა მხოდა?
-გოგო მომეწონაა და მგონი დავიღუპე!
-რამ დაგღუპა ბიჭო მოსალოცად გვაქვს საქმე!
-აუუუ
-კაი წავედი მეძინება
უთხრა უცებ ტელეფონზე გაუთიშა და მოისროლა რასაცქვია ისევ ისე დაწვა ბიჭს გაუკვირდა და იამაც რომ გაიაზრა რაც გააკეთდა თვითონ გაიფიქრა რაშტერი ვარო გაიწია რაც შეეძლო გაიწია გადაბრუნდა და თავლები მიხუჭა
-ია...
სანდროს ბოხი ხმა მოესმა და აზროვნების უნარი დაკარგა მაგრამ თავი მაინც მიატრიალა წამოჯდა
-ხო
თვალები მოიფშვნიტა
-ააა არაფერი...
-მითხარი ახლა ვერ დავიძინებ ისე!
-არაფერი....
-მითხარითქო!
-შეყვარებული გყავს?
-ასეთი სისულელე რატო მკითხეე?!
ამოიწუწუნა დათავი ბალიშზე დადო
-არა!
-ააა კაია
-რა?
-კიარადა არაა კაი რატოა კაცო კაი...
-ვერ ვიძინებ ჯანდაბა!
ამოიგმინა და წამოჯდა ისევ ახლა სანდროც წამოჯდა
-არ გითხარი ზედა ჩაიცვითქო?
უთხრა გოგომ და ეცადა ტანზე არ შეეხედა მაგრამ არ გამოსდიოდა
-კაი რააა...
ამოიწუწუნა
-ნუ წუწუნობ ჩაიცვი!
-ნწ...აუ მცხელა ძააან კაი რააა...
-კაი ხო იყავი...
უთხრა დანებებუთ და თვალი ისევ გაეპარა კუნთებისკენ გული აუჩქარდა ეცადა არ შეემჩნია როგორ დაიბნა და როგორ მოუნდა ახლა შეხებოდა ამ კუნთებს
-მე დავიძინებ ხოო...
ძლივს თქვა და თვალებშიც ძლივს ჩახედა მაგრამ ბიჭმა ხელი წაავლო და წამში მოექცა მის მკლავებში დაიხარა მისკენ ტუჩებს სულმოუთქმელად დაეწაფა თავი ნელა დაუჭირა გოგომ კი ხელები მის გულმკერდს შეახოისეთი მოდუნებული იყო სრულიად დაკარგა ძალა ბიჭის მკლავებში ჩადნა სანდრომ კი მთლად დაკარგა თვითკონტროლი აღარც გულის და გონების ხმა ესმოდა დიდდად მთელ ტანში უვლიდა სასიამოვნო ჟრუანტელი და გული უთრთოდა სახეზე ეხებოდა გოგოს კოცნა უფრო გააღრმავა და გოგოს წელს შეეხო პიჟამოს ზედას შეხსნა დაუწყო გოგო ხელზე ნაზად შეეხო და სულ დაავიწყდა რომ ია ჯერ მას სულაც არ ეკუთვნოდა ხომ იას ნაზმა შეხებამ მიახვედრა გოგოს მეტი ძალისხმევა რომ არ ჰქონდა და ამით მის გაჩერებას ცდილობდა გოგოს მოშორდა მის წელსაც მოაშორა ხელი ია კი ისე უყურებდა დიდი ულამაზესი ცისფერი თვალებით იფიქრებდით რაღაც სასწაული მოხდა გოგო სულ აწითლდა ორივე ხელი გაეყინა რომ გაიაზრა სულ რამდენიმე წუთში შეიძლებოდა ის მომხდარიყო რაც მთელი ზრდასრულობა აშინებდა უცებ გადაბრუნდა დამფრთხალი სანდრომ კი სახეზე მოისვა ხელები ნერვიულობის გასაფანტად და ეცადა არ შეხებოდა ისე გადაბრუნდა
*...*
-შენი აზრით რა ხდება შენს ძამიკოსა და იას შორის?
კითხა ანდრიამ და თმაზე ფერება განაგრძო დილის 9 საათი იყო გოგოს მის გულმკერდზე ედო თავი
-ჩემს ძმას უყვარს...
-რაიცი?
-მეღადავები? იცი რამდენი მეხვეწა ჩემთან დააწვინეო?
-მოიცა იქ დაწვა ია?
კითხა ანდრიამ
-ხოო...
-ოპაააა!
-კაი რა ია და სანდრო არაფერს იზამდნენ ხომ იცი
-სანდროსგან არ გამიკვირდებოდაა...
-ია გაპუტავდა ცხრაჯერ სანამ იზამდა ამიტომ მოიშორე ეგ აზრები!
-არ მშორდება!
ჩაიცინა გოგომ კი ისე შეხედა ისევ გაეცინა
-რომ გკითხონ ანდრია ათი წელი დეპრესიაში იყავი!
-მერე ათი წელი ვიყავი ახლა აღარ შენ ხარ ჩემი წამალი
უთხრა და ლოყაზე აკოცა მიიხუტა
-კიდევ ერთი წყვილი სად დააბინავე?
-დემნა მისაღებში დაწვა მარი კი სტუმრების ოთახში...
-აჰააა...რატოდააშორე ეგენი?
-დემნა ვერ მოითმენდაა....
-ეგ ჰო მარა მერე რა მარიც...
-მოკეტე ახლა სულელო!
გაეცინა
*...*
ნელა ჩამოირბინა კიბეზე და ყავის კეთება დაიწყო სანდრომ გუშინდელი ტვინიდან არ უვარდებოდა რა ცოტა აკლდა სულ რამდენიმე ნაბიჯი და მისი გახდებოდა ეს ხომ უნდოდა მაგრამ ის აზრი რომ უყვარდა ეს არ ჯეროდა ტვინში ვერ უშვებდა უფროსწორედ ტვინს და გულს სჯეროდა მაგრამ თვითონ ვერ იჯერებდა
-ალაბად სულ გავგიჟდი...
გამოსცრა
-დილამშვიდობის...
მოესმა იაკოს ხმა და ჭიქა ხელიდან გაუვარდა ეგრევე დაიხარა ერთდროულად დაიხარნენ და თავებით შეასკდნენ ორივემ შუბლზე მიიდო ხელი
-გეტკინა?
-გეტკინა?
ერთდროულად კითხეს ბიჭი მივიდა ნამსხვრევებთან ნელა აბოჭა და გადაყარა ბოლო ნატეხს იღებდა როცა გადაგდებისას ხელზე გაესვა და გაიჭრა
-ცსსს
შეიშმუშნა და ტკივილისგან სახე მოჭმუჭნა ეგრევე კრანის წყალი მოუშვა ია მივიდა და ნელა შეაშვერინა თითი მერე დაკეტა კრანი და კარადიდან სპირტი გამოიღო ბამბა დაასველა სული შეუბერა განაჭრეს და ისე მოუსვა ვერც ვერაფერი გაიგო სნდრომ
-ანგელოზია...
ამოიჩურჩულა
*დრო გავიდა რა გადაწყვიტე გიყვარს?!*
ჩაესმა ტვინის ხმა და მთელ ტანში იგრძნო ახლა სწორად რომ უნდა ეფიქრა
