Yaralasar 5

4.Bölüm

Çığlıklara boğulurken gözyaşlarıma engel olamadım.Yaşlarım gözlerimden akarken,bir yandan da gülüyordum.Ben sevinçten ağlıyordum!

Alaz kapıdan girince neden çığlık attığımı anladı.Ağlayarak elimdeki testle ona sarıldım beni kendine sardı.Onun kollarında kuş gibi çırpınırken beni kucağına alıp aşağı indirdi."Güzelim bir bebeğimiz daha oluyor inanamıyorum!"derken o da sevinçten bağırıyordu.Bende "Ben ben tekrardan anne oluyorum Alaz!"dediğimde gözyaşlarımı sildi."Şimdi kendimizi toparlayalım ve doktor kontrolune gidelim güzelim!"dedi.

Arabaya bindiğimizde ellerimiz birbirini tutuyordu.Heyecandan aşırı hızlı gidiyorduk.Alaz kendini sanki araba yarışında hissediyordu. On dakika içerisinde hastaneye gelmiştik. Özel hastanenin girişinden el ele girdik. Hemen doktorun odası için sıramızı bekledik.Biraz bekledikten sonra içeri girdik.Alaz özellikle kadın doğum doktoru seçti. Kıskanç beyefendi!

Doktor Handan Hanım karnıma jeli sürdügünde irkildim.Soğuktu.Hemen ultrason cihazında rahmeti gördüğümde gülüşüm büyüdü. İlk haftalarda kalp atışının duyulmayacağını biliyordum. O yüzden sadece ultrason resimlerini gorebiliyorduk.Handan Hanım "Bakın şurada tam bir mercimek tanesi kada-"demişti ki ultrasona yaklaşarak yüzü bir anda asılmıştı. Alaz ve ben ne olduğunu anlamadık.Alaz "Noldu Handan Hanım bir terslik mi var?"diye sorduğunda Handan Hanım yüzündeki kötü tebessümle "Sedef Hanım ve Alaz Bey , bebeğinizin sağlık durumu gayet iyi görünüyor ancak,"dediğinde Alaz somurtarak "ancak?"dedi ve Handan Hanım ekledi."Ancak bebeğinizin yaşaması rahminizde ki yarayı kapatmalıyız kapatmazsak eğer yara büyür ve rahminizi almak zorunda kalırız!"dediğinde gözyaşlarımı tutamadım.Hayır bu olmazdı olamazdı! Benim bebeğime birsey olamazdı!

Alaz endişeli şekilde ellerimi sıkarken "Rahim içi yarayı nasıl , nasıl kapatabiliriz doktor hanım?"dediğinde Handan Hanım cevapladı."Şimdilik yara küçük olduğu için şanslısınız demektir bu yüzden size çeşitli ilaçlar ve merhem vereceğim.İlaçları bir hafta boyunca kullanmalısınız, merhemleri ise günde 2 kere göbek altına ve özel bölgenizin biraz üstü arasında süreceksiniz, ilaçları bir ay boyunca kullanıp tekrar gelin eğer ilaçlar işe yaramazsa bebeği almak zorunda kalacağız ancak işe yararsa bebeğiniz ve rahminiz kurtulur."dediğinde gözlerimden yaşlar akmaya devam etti.Alaz yutkunarak bana baktı."Atlatacağız güzelim, bebeğimize sağlıklı bir şekilde kavuşacağız!"dedi.

                                   🤍🤍🤍

İçimde ki yara hiçbir zaman bitmeyecek gibiydi.Hastaneden çıkmamıza rağmen doktorun sözleri kafamda canlanıyordu.Alaz ile umudumuza tutunmuştuk. Şimdilik önümüzdeki bir ay boyunca kimseye birsey demeyecektik.

Benim ilaçlarımı ve Elvan'ı okuldan aldıktan sonra eve geçtik.Yemek hazırlamaya başladım ve Alaz da bana eşlik etti.Artık bize daha fazla zaman ayırmak için işlerini yarıya indirmeye çalışacaktı.

Elvan odasında mi diye bir kontrol etti. Hemen sonra da bana "Biz şuana kadar bir sürü şey atlattık güzelim,bunu da başaracağızımızı biliyorum ama eğer rahminde ki yarayı kapatamazsak büyür ve bu  bebeği ve rahmini aldırmak zorunda kalırız bu yüzden eğer önümüzdeki 2 hafta boyunca yaran kapanmazsa ya da yaran büyürse bana söz ver bu bebeği aldırıp rahim ameliyatına gireceksin güzelim!"dediğinde haklı olduğunu düşünüp "Söz veriyorum eğer yara rahmimi alma kısmına kadar büyürse bebeği aldırıp ameliyat olacağım!"dedim.Alnıma küçük bir öpücük kondurup yardım etmeye devam etti.

Yemeğimizi çoktan yemiştik.İlaçlarımı almıştım.Merhem sürme işi kalmıştı onu da Elvan uyuduğunda sürecektim.Çay demleyip televizyon karşısında Alaz 'a boynumu koymuştum. Elvan da babasının dizinde uyuya kalmıştı. Saat dokuz olduğunda Alaz Elvan 'ı yatağına götürdü. Biraz zaman geçtikten sonra yanıma geldi. Beni kollarına sardı bende ona sarıldım. Alnıma küçük bir öpücük kondurunca alnını alnıma yasladı.Nefeslerimiz birbirine çarparken "Ben seni çok bekledim Sedef, sana çok aşıktım, ama sen erkeklerden nefret ederdin!Etmelisin haklısında!Yaşadıkların hiçbir zaman kolay değildi!Ben ise sana körkütük aşıkken senden hiç vazgeçmedim,her zaman senin bana kendinin gelmeni bekledim!Geldin!Şans eseri bir kızımız oldu!Şimdi ise bir bebeğimiz!Bizim bu zamana kadar aşamadığımız kazanamadığımız hiçbir sınav olmadı!Ben inanıyorum ki bunu da aşacağız,bebeğimizi sağlıklıdır şekilde kucağımıza alacağız!"dediğinde dayanamayıp dudaklarını öptüm. Geri çekilerek ellerimi onun yanaklarına götürdüm. "Seninle evlenene kadar bana 'karım ol' diyene kadar hiç bir erkekten hoşlanmadım!Ben bir erkeğe ilk defa aşık oldum o da sensin Alaz!Sana olan aşkım cehennem ateşinden fazla Buzdağım!"diyerek dudağına ikinci buseyi kondurdum.

Çoktan uykum gelmişti. Alaz'ın kucağında kuş gibiydim.Saat 12 ye geliyordu. Dayanamayıp Alaz 'a "Benim uykum geldi yatalım mı?"dedim. Başını sallayınca ışığı kapatıp üst kata çıktık. Merhemleri sürmem lazımdı. Alaz bana yardım edecekti. Merhem kutusunu eline aldığında bende karın bölgemle özel bölgenin arasını açtım. Kocamdan utanacak kadar gerizekali değildim.

Merhemleri çıkardı, bende yatağa oturdum. İlk önce eline geçen ilk kremi aldı. Eline sürdü ve önümde diz çöktü. Biraz ama biraz karnım büyüktü ama bu hamilelikten değildi tabi,benim doymamamdandı. Hemen kremi karnımın altına sürmeye başladı. Sürme işini bitirdiğinde kalktı elini yıkayıp geldiğinde bende üstümü çıkardım.Pijamalarımı giydim.Alaz yatağa girince yanına sokuldum. Kucağında bir bebek gibi gözlerimi yummuştum.

                                🤍🤍🤍
2 hafta sonra

Elvan'ın odasını toplarken Alaz in sesini duydum."Sevgilim ben Elvan'ı okuluna bırakacağım, daha sonra eve geleceğim geldiğimde görüşürüz."diyerek çıktı. Bende canım çikolata çektiği için çikolata çıkarıp televizyon karşısına oturdum. Televizyon izlerken aklıma birşey geldi. Acaba bugün çocukları bize mi çağırsaydım. Düşüncelerim dolanırken telefonum çaldı. Yakamozun aradığını görünce hemen açtım. "Sarmaşık,  ne yapiyorsun?"diyen sesi davetkârdı."Hiç oturuyorum öyle sen?"dedim."Benim de mide bulantılarım başladı. Ama çok değil. Bir de şey dicem, beni Naz aradı ,bu akşam herkesi onların evinin bahçesinde oturmaya çağırıyor!"dediğinde "Bilmem geliriz heralde, Alaz ile konuşmalıyım,"dedim.

Telefonu kapattıktan sonra Alaz geldi. "Sevgilim istersen doktora bugün gidelim erkenden öğrenmiş oluruz!"dedi.Ben de hazır hissettiğim için çantamı alıp çıktık. Bebeğimin sağlıklı şekilde doğmasını çok istiyordum.

Hastaneye gittiğimizde doktorun sırasını bekledik. Sıra bize geldiğinde ekran adım yazıyordu.Sedef Sipahi!

İçeri girdiğimizde doktor hanım "Sanırım dayanamamışız bir ay , geçin şöyle!"dedi sırıtarak. Alaz benim ellerimi sıkıca tuttu. Uzun sedyeye yattıktan sonra karnıma jeli döktüler. Çok soğuktu bu şey kahretsin!
Hemen cihazı kabloyla bağladı.Kabloyu karnımda gezdirirken  rahmime yaklaşıp ekrana bakan kadını hayretle bizde izliyorduk. Alaz konuyu açtı. "Handan Hanım bir şey söyleyin,"dedi. Handan Hanım yüzündeki gülümseme ile " Çok şanslısınız, yaranız enfeksiyon kapmamış ve büyümemiş aksine bebeğe bir zarar vermeden yara kapanmaya yeltenmiş!"dediğinde gözlerimden yaşlar süzüldü.Alaz ile birbirimize baktık.Sevinç gözyaşlarımı ile doktora "Yani şimdi rahmimi aldırmak ve bebeği aldırmak gibi bir sorun yok dimi doktor hanım?"diye sordum.Doktor Hanım "Öyle birşey olmasına gerek yok bebeğinizin ve rahminiz gayet sağlıklı bir durumda hatta haftaya gelin kalp atışlarını duyalım!"dediğinde üstümden makine yi çekti bende karnımı silip kalktım. Alaz 'a sarılırken mutluluktan beni kucağına aldı ve arabaya kadar kucağında gittim.

Arabaya bindigimizde "Alaz bu akşam Nazlara davetliyiz,"dedim. "Olur Elvan'ı okuldan alıp oraya geçeriz o zaman."dediğinde başımla onayladım.Eve geldiğimizde üstümüzü değiştirirken bebeği söyleyip söylememe konusunda kararsız kalmıştık. Söylemeye karar verip hazırlanmaya başladık. Ben elbise ile rahat olmayacağını bildiğim için ispanyol paça lacivert bir pantolon giydim.Uzerine hava henüz soğuk olduğu için beyaz bir kazak giydim. Saçlarımıda açık bıraktım, ve aşağı indim.Alaz ile hazırlandık bende Elvan ' a yedek kıyafet aldım ve evden çıktık.

Elvan 'ı alıp Nazlara geçtik.Naz döktürmüştü. Bu kız bu kadar şeyi nasıl yaptığını düşünürken mutfaa girdim o tabakları çıkarırken yaprak sarması alarak ağzıma attım. Naz hemen suratını bozdu. "Kızım bir günde obur olma ya!"dediğinde kaşlarımı çattım. "Hormonlar işte takma canim çekiyor,"dediğimde kafasını bana aniden çevirdi. Yüzündeki mutlu gülümseme ile "Hamile misin?"dedi.

Eyvah ağzımdan herseyi kaçırdım.Simdi nasıl susturcaktım bunu herkes gelene kadar.

Bölüm nasıldı?
Yorum ve oylama bekliyorum arkadaşlar!

Görüşürüz!