song for broken hearts :: seungmin ✅

1-🎶

• Merhaba. Bir şans verip "Song For Broken Hearts"a başladığınız için teşekkür ederim. Dilerim ki severek okuduğunuz bir kitap olur. Keyifli okumalar!! •

𓇢𓆸

Üzerindeki oduncu gömleği, altındaki geniş kesimli yırtık kot pantolonu ve siyah sırt çantasıyla yine oradaydı.

Gitarının çantasını yere sermişti. Bir yandan da akorunu ayarlamaya çalışıyordu.

Her akşam aynı saatte, aynı yerde akoru bozulmaya müsait eski, yıpranmış gitarıyla sokakta sahne alan maskeli bir çocuk var...

Ve ben galiba bu çocuğu içten içe çok merak ediyorum.

Neden hep orada? Neden hep maskeyle şarkı çalıyor? Neden hep bu saatte?

Akşam sekizde...

Akorunu ayarladıktan sonra gitarın telleri üzerinde ince parmaklarını birkaç saniyeliğine gezdirdi. Hoşuna gitmemiş olsa gerek bir daha akorunu düzeltmeye başladı.

Ben ise bankta oturmuş ona dik dik baktığımı anlamaması için arada sırada telefonuma bakar gibi yapıyordum. Ancak pek de telefonla ilgilenebildiğim söylenemezdi.

Tekrardan kafamı eğip telefonuma bakacağım sırada yükselen gitar sesiyle içime bir huzur doldu. Heyecanlanarak o tarafa döndüm.

İnsanlar onu tanıyordu. Tıpkı benim gibi. Her gün aynı saatte burada olduğu için artık buranın müdavimi gibiydi. Yine etrafına toplandı büyük bir kalabalık.

Oturduğum bank, kalabalığın arasından onun görebilmem için çok uzakta kalıyordu. Oflayarak yerimden kalktım ve ağır çantamı sırtıma yükledim. Yavaş adımlarla gitar sesine yaklaşırken ayaklarım ritimle aynı şekilde hareket ediyordu. Kıpır kıpır hissediyordum.

Kendime kalabalığın arasında güzel bir yer bulduktan sonra insanların yaptığı gibi alkışlarımla ona eşlik etmeye başladım.

İlk parçanın sonunda herkes büyük bir uğultu koparım onu alkışladı. Yerdeki gitar çantası şimdiden epey dolmuşa benziyordu.

"İstek parça çalabilir misin?" Karşı tarafımda kalan ve dershaneden de tanıdığım, ukala bir kız, Yumi sormuştu bunu. Gözlerimi devirdim.

Çocuk, sessizce başını evet dercesine salladı. Acaba ses tonu nasıldı? Sahi... Hiç sesini duymamıştım. Bu kadar güzel gitar çalıyorsa sesi kim bilir nasıldı?

"Kırık kalpler için bir şeyler çal." dedi kız bir adım öne çıkarak. "Buna ihtiyacım var."

Kalabalık sessizliğe büründü. Gözlerim kızla, çocuk arasında mekik dokumaya başlamıştı.

Maskesinin üzerinden belli olan badem gözleri kasıldı. Göz bebekleri büyüdü. Sanki... Sanki Yumi'den hoşlanmış gibi duruyordu.

Kendi gözlerimi tekrar kıza sabitledim. Ön plandaydı, onun tam gözlerinin önünde istek parça için kendini öne çıkarmıştı. Zaten hep atılgan davranıyordu. Hocalar da ona bayılırdı.

Hiç tanımadığım bir sokak çalgıcısını kıskandığıma inanamıyordum.

Elleri tellerin üzerinde gezindi. Bir süre nasıl bir şeyler çalacağını düşündü. Ve ilk defa sesini duyabileceğim şekilde, "Öyleyse özel bir parça çalacağım. Tam şu an gelişi güzel... Kırık kalpler için, senin için." dedi.

Gitarın sesi yükselirken kalabalığın arasında yavaş yavaş arkaya itiliyordum. Görüş alanımdan tamamen çıkmasıyla omuzlarımı sarkıttım ve arkama dönüp yavaşça eve gitmek üzere metroya doğru adımladım.

Gitar sesinden gittikçe uzaklaşırken kalbimde hissettiğim bu duygunun tam olarak çaldığı notaların ana teması olduğunu anlamam uzun sürmemişti.

Kırık bir kalp.

Ardından alkış sesleri...

Galiba bu hayatta hep arka planda kalan bir korkak olacağım.

•
•
•

İlk bölüm hakkında düşüncelerinizi ve başlama tarihinizi belirtmeyi unutmayınn!🥹