song for broken hearts :: seungmin ✅

2-🎵

𓇢𓆸

Matematik testimin cevaplarını kontrol ederken yanımda tırnağını törpüleyen Eunbi'nin tozu kitabın üzerine geldi.

Dik dik ona bakmaya başladığımda neyden rahatsız olduğumu anlamışçasına törpüsünü çantasının derinliklerine atıp geriye yaslandı ve mızmızlanarak, "Akşam dershaneye gitmesek mi?" dedi.

Hızla çıkıştım. "Hayır, saçmalama. Gitmemiz lazım."

Dershane aslında bir bahaneydi. Dershanemin olduğu yer maskeli çocuğun konser verdiği meydana yakındı. Her çıkışımda onun konser saatine denk gelir olmuştum.

Bu akşam da gitmek zorundaydım. Özellikle dünkü olaydan sonra biraz olsun kendime sinirlenmiştim. Sadece arka planda kalıp onu izliyordum.

Ben neden en önden izleyen kişi olamayacaktım? Bal gibi de olurdum.

Akşam:

Yine kalabalığın arkasına doğru itilmiştim. Başımı bir yerlerden sokarak öne geçmeye çalışıyordum ama çoğunluk kız olunca ve karşıdaki çocuk da çekici olunca ön tarafa geçmeme izin olmuyordu.

Yumi yine en öndeydi.

Ben ise arkalarda.

Oflayarak önündeki kızın omzuna dokundum. Kız bana döndü. "Rica etsem önüne geçebilir miyim?"

"Hayır."

Tekrardan arkasını döndüğünde duyduğum cevabın şokuyla anlık donakalmıştım.

Kaba şey.

"Dünkü besten çok güzeldi. Gerçekten çok yeteneklisin. Senin parçalarını dinlemek bana huzur veriyor. Kırık kalbime iyi geliyor." demişti Yumi önlerden.

Senin kırık kalbini de... Neden kırıldığını gayet iyi biliyorum. Jisung denilen çocukla daha ayrılalı iki hafta oldu da ondan. Ki ayrılma sebepleri Yumi'nin başka erkeklerle   mesajlaşıyor olmasıydı.

Kısacası bu kızın mağdur rolleriyle maskeli gitarist kocama yürümesi cidden sinirlerimi bozuyordu.

Evet, tanımadığım bir çocuğu kocam ilan ediyorum.

"İsterseniz benim önüme geçebilirsiniz."

Farklı bir kızdan gelen güzel teklifle gülümseyerek teşekkür ettim ve bir kademe öne geçtim.

En ön sayılmazdı ama buradan çok net onu görebiliyordum. Bugün üzerinde siyah kapüşonlu büyük beden bir sweat vardı. Altında da bol gri bir eşofman. Yine siyah sırt çantası yana savrulmuş, önünde gitarının kabı açık duruyordu. Paraya da para demiyordu...

Maşallah.

Hep böyle kazansın inşallah.

Cebimden birkaç bozukluk çıkarıp atma bahanesiyle iyice insanları aşıp en öne yerleştiğimde ona ilk defa bu kadar yakın olduğumu fark etmiştim.

Gitarına, bedenine, eşyalarına... Hepsine birkaç adımlık uzaklıktaydım.

Gözlerini gitarından kaldırdı ve bozuklukları atmaya çalışan bana baktı. Kalbim gerçekten heyecandan yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.

O kadar heyecanlıydım ki bozukluklardan birini ıskalamıştım. Yuvarlanarak özgürlüğünü ilan eden para, onun ayak ucuna değmesiyle yoluna son verip yere düşmüştü.

Benim param, onun önüne düşmüştü. Yuvarlanıp gidebilecek bin tane olasılığı varken onun ayakkabısının ucuna değmiş ve düşmüştü!

Yutkundum. Sanki içimde fırtınalar kopmuyormuşçasına ciddiyetle sırtımı dikleştirip onu izlemeye başladım.

Bir paraya bir de bana baktı. Göz göze gelmemizle istemsizce gözlerimi kaçırmıştım.

Fazla mı öndeydim sanki...

Parmak uçlarım karıncalanıyordu.

Gitarıyla hafifçe kıpırdanıp ayak ucundaki paraya uzandı. Doğrulduktan sonra tekrar bana baktığını hissetmiştim. "Teşekkürler ama biraz aceleci gibisin."

Kalabalık, onun bu sevecen haline kıkırdadı.

Zorlukla gözlerimi ona çevirdiğimde maske takmasına rağmen kıvrılan göz kapakları sayesinde gülümsediğini anlayabilmiştim.

Gülümsüyordu. HEM DE BANA!

Ön tarafta geçirdiğim dakikaların ne kadar sürdüğünü saymamıştım bile. Söylediği her parçayı dinlerken rüyalar alemine gidip gelmiştim. Aklımda onun bana gülümseyişi, kulağımda gitarının tellerinden çıkan melodi vardı.

Ufak çaplı konserinin bitmesiyle kalabalık dağılmıştı. İlk defa sonuna kadar onu izlemiştim. Çünkü ön taraftaydım. Burada hayat gerçekten de daha güzeldi.

Gitarının kutusuna koyarken çekingen adımlarla arkama dönüp metroya doğru yürümeye başladım.

Elimi kalbimin üzerine koyup koşarak metro merdivenlerinden inerken içimden çığlık çığlığa, "Bana gülümsedi!" diye bağırıyordum.

•
•
•
•

Selaaaam!! Yavaş yavaş olayları başlatıyorum. Sizler de bol bol yorum yapın💗