Adın benim kaderim

aaaaa

Welat giden Zelihan'ın arkasından bakarken, Hasret odasının ortasında duran Welat'ın gerçekliğini sorguluyordu.. gecenin bir saatiydi ve Welat onun odasına gelmişti. Bu zamana kadar Zelihan'ın söylediği hiç birşeyi umursamayan Hasret,
biraz düşününce bu durumu babası bilse kendisini öldüreceği kesindi.. bu gerçeği düşününce istemsizce hem korktu hemde gülümsedi.
Bu kötü olasılığa rağmen Welat'ın şuan kendisinin odasında olduğu için kalbine tarifsiz bir mutluluk dolmuştu.

Welat, Zelihan'ın odadan çıkışından sonra kendisine dikkatle bakan Hasret'i fark etti, Welat ona bakmaya çekindiği için, girdiği odada gözlerini gezdirmeye başladı.. plansız girdiği bu küçük odada ki, bütün mobilyalar baya eski duruyordu..
Welat'ın gözleri ile incelediği, odada ilk göze batanlar, kapıları ahşap ve yıpranmış bir elbise dolabı, aynası çatlamış bir makyaj masası ve odanın tam ortasına konulmuş tek kişilik eski bir tahta yataktı. Bu eski oda da olan eşyalarda, bir tek yatağın üzerinde ki pembe yatak örtüsü Hasret'i yansıtıyordu.

Oda da gördükleri karşısında Welat'ın aklından meşhur istiridye hikayesi geçti.. bu görünürde çok eski odanın içinde, değeri paha biçilmez bir inci yetişmişti.

Hasret kapının yanından Welat'ın yakınına doğru yavaş yavaş adımladı.. Welat onun çok yakınına gelmesi ile, odada gezinen gözlerini Hasret'in gözlerine çevirdi..
İkili birbirine bu kadar yakınken,
aralarındaki bu yakınlıktan içlerinde ki  duygularını saklamak da zor oluyordu..

Hasret Welat'a bakıyorken sessizce yutkundu,

Welat ise aralarında ki bu bakışmaya derin bir nefes aldı..

Welat'ın aldığı bu nefeste burnuna çok güzel bir koku doldu.. Hasret'in kendine özgü bir korkusu vardı..

Welat ciğerlerine dolan, ferah koku ile gözlerini kapatıp açtı.. içinden karşısında ki bu küçük kızın herşeyimi güzel olur diye düşündü.

Welat bunları hissederken,

Hasret de Welat'ın , bütün yüz hatlarını inceliyordu.  Karşısında ki adam, sanki kalemle çizilmiş kadar kusursuz görünüyordu.. gür bir sakalı varken, kaşları bir o kadar inceydi. Düzgün yüz hatlarına sahipken anlı geniş ve burnu küçücüktü,
Hasret bu küçük burunla onun nasıl bir Kürt genlerinin olduğunu merak etti, hayatında hiç böyle düzgün ve küçük burunlu birisini görmemişti

Hasret Gördüğü bu güzel yüzü, hafızasına kazımak istedi.
Welat'a baktıkça hissettiği duygularla her zerresine hayran olunacak bir adam diyordu,
kalbinden geçen bu hisleri sanki Welat anlayacak korkusu ile de biraz utanmaya başladı..

Hasret bu düşüncelerini bastırarak,
Aralarında ki sessiz bakışmalarına son verdi,
kendisini toparlayıp Welat'a oturalım mı diyip eli ile odasındaki yatağını gösterdi. Welat bakışlarını onun gösterdiği yere bakarak tekrar Hasret'e baktı . Odada başka oturacak yer yoktu.. Hasret o sebeple ona yatağına oturmayı teklif etmişti..
Welat  istemsizce peki dedi, öncesinde Hasret'in oturduğu yatağa Welat da yavaşça oturmak için Hasret'in yanına yöneldi, tam yatağa poposunu koymuşken, yataktan tuaf bir gıcırtı sesi geldi..
Welat duyduğu o tuaf ses ile hızlıca oturduğu yerden geri kalktı..

Hasret Welat'ın bu hareketine sesli bir şekilde gülümsedi.. sonra onu utandırmamak adına hemen eli ile ağzını kapattı, kendinin eski emektar yatağı yıllardır bu sesleri çıkarırdı.. Hasret'in alışık olduğu bu durumu Welat'ın ilk kez yaşayıp şaşırması onu istemeden güldürmüştü..

Hasret'in gülümsemesinin aksine, Welat bu durumdan tedirginlik olmuştu.
Az önce Oturduğunda ses gelen yeri eli ile Hasret'e gösterip yanlış birşey yaptım galiba dedi..
Welat'ın şaşkın yüz ifadesi ile sorduğu soruya Hasret bu sefer çekinmeden daha çok gülümseyerek,