Adın benim kaderim

keyif

Yine bir sabah olmuş.. Welat gözlerini açtığı yatağından kalkmadan elini hava kaldırıp parmağında ki Nişan yüzüğüne bakıyordu.. tuhaf bir şekilde bu yüzüğe çabuk alıştığını fark etti... Asla takı takma gibi huyları yoktu.. ama artık nişanlı bir adamdı ve sevdiği kadının yüzüğünü takmaktan da ayrı bir gurur duyduğu kesindi... onu parmağına takarken nişanların da Hasret'e hiç çıkarmayacağım diyerek söz vermişti..

Sadece abdest ve duş alırken çıkardığı yüzüğü hemen geri parmağına takıyordu ve gün içinde ise istemeden arada ona bakmaktan kendisini alamıyordu.. bu durum yüzünden ise de ergenler gibisin Welat diye kendisine kızdığı da bir gerçekti..

Bismillah diyerek kalktığı yatağından banyosuna yöneldi. Dün gece duş almış olduğu için sadece elini yüzünü yıkamak yerine en iyisi diye düşünerek abdestini aldı ve banyodan çıktı.. elbise dolabına gelince yine hiç değişmeyen kombini olan siyah tişörtü ve rahat bir kargo pantolonu çıkartarak,. yatağın üzerine bıraktı. Havlu ile kurulandıktan sonra onları üzerine giyinip odasından çıktı.. kolunda ki saatine baktığın da sekizi yeni geçmişti. Welat isteme ve nişan günlerine de öğrenmişti ki uykucu nişanlısı, dokuzdan önce asla kalkmıyordu. onu kahvaltıdan sonra ararım düşüncesi ile salona geçti.. Sultan dadısı ve evin çalışanları kahvaltıyı yeni hazırlamaya başlıyorlardı, onlardan kendisine bir çay getirmelerini isteyerek masada ki yerine oturdu ve gazetelere göz atmaya başladı .

Welat çayını içerken evin çalışanları kahvaltı sofrası hazırlamaya devam ediyordu. tam o sırada içeri elinde tepsi ile yüzünü Welat'tan saklamaya çalışan genç bir kadın girdi.. kadının bu tuhaf Hareketleri Welat'ın dikkatini çekti. çünkü bir önce ki girişinde de aynı hareketi yapmıştı. Kadının sergilediği tuhaf hal ve hareketlerinden kendisinden bir şey saklamaya çalıştığını düşünen Welat, sesini yüksek tutarak "bacım bir bakar mısın" dedi . kadın Welat'ın kendisine söylediği sözü duymamış gibi yapmaya çalışarak elindekileri hızlıca masaya bırakıp salondan çıkmaya yöneldi ama Welat ondan önce davranarak hemen ayağa kalktı ve kaçmaya çalışan kadının önüne geçti.

Kadın önüne geçen Welat'tan çekinerek başını çevirdi, sonra kısık sesi ile "buyur ağam bir şey mi istedin?" Diye sordu. Yüzündeki morluklarından ve yaralardan utanıyordu. Karşısındaki kadının, Neden çekindiğini daha anlayamamış olan Welat ise onun bu gizemli tavırlarını anlamak için Kadına doğru biraz daha yaklaştı. Yüzünü tam görmeye çalıştı. ve kadının yüzünü sonunda görmüştü, gördüğü görüntü ise gerçekten çok üzücüydü. Kadının, baya baya dayak yediği bariz bir şekilde belli oluyordu. yüzü gözü koyu renk morluklarla dolu anlında ise derin açılmış bir yara vardı. Kadının o halini görünce onun bu durumuna acıyan Welat. "Bacım sana ne oldu böyle?" Diye sordu. Kadın ise utanarak, Düştüm, ağam diyebildi. Yalan söylediği çok belliydi. Welat'ın karşısında konuşurken hem korkuyor hem de titriyordu.

Welat için ise dayak izlerini anlamak çok kolaydı, kendisinde gerektiği zaman çok kişilere dayak atmışlığı ve bu tarz morluklar yapmışlığı vardı. ama onun dövdüğü kişiler her zaman hak edenlerdi, asla kadınlar değildi hatta kadına el kaldıran kişiye onun gözün de erkek bile denmezdi.

"Bacım yalan söyleme senin bu yüzündekiler düşme izi falan değil. Kim yaptı sana bunları?" Diyerek tekrar sordu. Kadın başını yere eğdi ve cevap veremedi. Welat kadının konuşmayacağını anlayınca. Yüksek ses ile "Sultan dadı" diye seslendi. Onun sesini duyan Dadısı Koşarak salona geldi. "Buyur Welat oğlum" diyen kadına dönen Welat, aynı sinirli sesi ile Sultan dadısına kadını eli ile gösterdi ve, "Dadı bu kadının hali nedir böyle? evde neler oluyor da benim haberim olmuyor? Zavallı kadın dayak yemiş. Kim yapmış kadına bunları ve siz onun bu halini görünce hemen gelip bana söylemek yerine birde kadına iş mi yaptırıyorsunuz" dedi.