Meeting the one

Chapter 9

Tinignan ko siya ng mariin pero hindi siya nagpatinag imbes na mas tinignan niya ako nang madilim habang igting ang panga!

Ewan ko sayo attorney, may period ka nanaman ngayon. i smiled inwardly at myself.

“bat hindi kana muna kumain attorney, baka nagugutom ka narin…” sabi ko sakanya habang umuupo sa tabi ng kanyang silya.

Tinignan niya ako ng masama pero agad ding umiwas at kumuha ng isang cookies. habang kumukuha siya ay tiningnan ko ang aking mga magulang, tahimik lang nila kaming pinagmamasdan pero tinignan ko lang sila ng kibit balikat.

We're peacefully eating when a doorbell rang!

“oh! si luke na ata yun!” mama exclaimed excitedly.

Tatayo na sana ako nang may mainit na kamay na dumapo sa aking hita!

I looked at the man beside me who's now couldn't paint his face, he's looking at me dangerously! like once i stood, he'll cut my legs so that i can't be able to stand anymore. my god my heart is beating fast!

“oh anak pagbuksan mo na siya at nang makakain na siya ng kanyang paboritong pancakes at cookies.” si mama na tumatayo na ngayun para kumuha ng juice sa ref.

I looked at my father who's now eating silently. then i looked at the man beside me again. he's still looking at me dangerously. pilit kong inaalis ang kanyang kamay sa aking hita pero pinisil niya lang yun! dahilan ng aking pagsinghap, tinignan ko siya ng masama but he smirked proud with what he just did!

“sandali lang to…” i whispered and forcefully put his hand away from my thigh.

And finally, he let me go so, i did opened the door for my friend and when his eyes captured mine he instantly run for a hug.

“subra kitang namiss baby camila!”

I chuckled at his ka oa’han, and patted his back.

“me too. tagal mo nang hindi nakabisita.” sagot ko.

“na busy lang. asan pala sila tita tito?” tanong niya nang matapos ang aming mainit na yakapan.

“nasa kusina. hinihintay kana nila.”

“okay let's go!” he uttered, sabay akbay saakin.

Nang makalapit sa kusina ay agad tumakbo si mama kay luke para salubungin ng yakap kaya bumitaw sa pag akbay si luke sa akin.

“luke! namiss kita!” si mama yakap yakap ang aking kaibigan.

“aysus akorin naman po tita.” si luke.

Nang matapos magyakapan ang dalawa, ay nilapitan naman niya ngayon si papa.

“hi tito.”

“luke, musta?” si papa.

“ayos lang ho…” si luke na nakatingin na ngayon sa lalaking nakaupo sa hapag habang nakatingin rin sakanya ng malamig.

“kilala kita, isa kang rualez diba?” si luke na may palakaibigang ngiti sa kanyang labi.

While the latter is just looking at him coldly and almost glaring!

Umupo ako sa tabi niya at palihim na sinipa ang kanyang sapatos.

“ahm, attorney, si luke kaibigan ko.” pakilala ko sa aking kaibigan. na ngayo'y nakatingin na saamin na may punong kuryosodad.

Tiningnan ako ni bruce nang sandali  pagkatapos ay ang aking kaibigan naman ang kanyang tinitigan.

“attorney bruce oscar rualez.” he firmly introduced.

Mukhang natakot pa ang aking kaibigan dahil sa lalim at higpit ng boses ni bruce, dahil napaatras pa ang loko, kaya hindi ko na napigilang tumawa ng mahina.