Meeting the one

Chapter 15

-reminder: this chapter must be longer than the usual chapter I've published so, read as much as you want...❤️❤️

jake drop me off at the finest restaurant, while I'm just looking at him clueless.

"kumain ka, para may lakas ka." sabi niya habang tinatanggal ang sariling seatbelt at lumabas sa sasakyan, pumunta siya sa banda ko at dahan dahan akong pinagbuksan ng pinto.

"come here." he said softly like he's comforting me after he noticed that I'm not going out from his car.

"pero hindi naman ako gutom." sagot ko.

"your just being difficult camila. get out now or else i will get beaten by him now."

Ano? sino namang susuntok sakanya? si bruce? at sino siya para gawin iyon!

"okay, pero dapat tayong dalawa ang kakain ah." sabi ko. ayaw kong pinapanood niya ako na kumakain no.

"ano! busog ako." sagot niya kaya hindi ko nalang tinuloy ang paglabas sa sasakyan at nagmatigas.

"okay, tara na umuwi na tayo." sagot ko sakanya.

"fuck!" he muttered. i smirked as i saw his defeated face looking at me.

"i can't imagine how much he's keeping his patience for you." he shook his head lightly.

While i got shocked at what he just spoke. did he mean that I'm that spoiled brat stubborn girl? and what did he just say that he's keeping his patience on me? kailan pa? lahat kaya swak kami sa mga bagay bagay puwera nalang sa aming chosen field but we are really compatible when it comes with places games and other things. at wala talaga akong napansin na nagiging matiyaga siya sa akin dahil lagi naman siyang nakangiti, anong patience patience ka jan suntukin kita eh!

"excuse me, magpasalamat siya at ako ang mapasensiya sa aming dalawa!" depensa ko.

"at pano mo naman nasabi?" sagot niya.

"edi itanong mo sa nonchalant mong bestfriend." i scoffed.

At first he's serious while arguing with me but when i spat that statement, he started to laughed hard almost strangled by his own laugh.

"nonc-chalant!" he laughed breathless.

Agad nag init ang pisngi ko, kaya lumabas na ako sa sasakyan niya para makakain na dahil bigla akong nakaramdam nang gutom.

"tara nanga!" singhal ko at agad dumiretso sa entrance ng restaurant, habang natatawa paring sumusunod sa aking likod si jake.

"kumain ka ha." sabi ko sakanya habang nakaupo kami sa aming napiling uupuan, habang hinihintay ang order.

"yeah,yeah...whatever." he glare at me.

ngumiti ako sakanya ng pagkatamis tamis at ginala ang mga mata sa kasulukan ng lugar, ang ganda pala rito, kaya pala ang mahal mahal rin rito, pero sanay na kaya sa buhay na ganito sila jake at bruce, i mean hindi sa hindi ako nakakapunta sa mga ganitong places but it will need more years to go here, to go explore some expensive places like here. kasi minsan kung hindi man nakakaipon sila papa at mama ng maraming pera pang ganito, may nagbibigay namang invitation para sa amin mula sa mga mahaharlikang pamilya na kilala si papa kaya nakakapunta rin minsan sa mga ganitong lugar, lalo na tuwing may nag didiwang ng kaarawan subra subra pa sa lahat yung handaan minsan. that's why i somehow learned to party since when my parents started to join me to their some errands, at nung nag dalaga na doon na ako naging medyo rebelde? sumasama lang sa aya ng mga kaibigan kaya...pero minsan lang naman iyon.

"first time mo lang ba rito?" jake suddenly break the silence.

Tumango ako sakanya at ngumiti ng maliit.