နေဇာနီ တစ်ယောက် ကတော့ မရရအောင်ကို
ရုံးနေရင် ပါးစပ် မှာလဲ ဆဲဆိုးနေသည်။
ရှိန်သူရမိုး ပါးစပ်မှလဲ ညစ်ပတ်တဲ့စကားလုံးတွေ့နဲ့ နေဇာနီကို ပြန်ပြောနေ၏
"ဟ့ကောင်
လွတ် ငါ ိုးမသားလေး
လွတ်စမ်း ငါကယောက်ကျာစစ်စစ်"
"ဟ မင်းက ငါကို ငါ ိုးမသားလိုဆဲရဲတယ်ပေါ့
မင်းကဘယ် ငါကို ိုးမှာလား
ငါကဘယ် မင်းကို ိုးမှာလား စို့တာ
မင်းကြည့်ပေါ့ကွာ "
ရှိန်သူရမိုးသည် နေဇာနီ ရဲ့ အကျီရော
ဘောင်းဘီပါ ချွတ်လိုက်၏
ခြေထောက်ကအတင်းရုံးနေတာကြောင့်
ခြေထောက်ကိုပါ ကုတင်နဲ ချည်ထားလိုက်၏
"ဟဟ
လှုပ်လေ အခုတော့ ဘာတက်နိုင်သေးလဲ"
"ွေးတတောင်းစား
လွတ်စမ်း မင်းယောက်ကျာစို့
ငါနဲ့ By one ထိုးမလား"
"ဟဟ ခုကိုယ် မင်းကို
ထိုးတော့မှာလေ
လက်သီးနဲ့တော့ မဟုတ်ဘူး"
"ွေးတတောင်းစား လွတ်စမ်း
ညစ်ပတ်တဲ့ကောင်"
"ကိုယ်ရေချိုးထားပါတယ်
မယုံရင် နမ်းကြည့်"
"စောက်ရူးကောင် လွတ်...."
နေဇာနီ ပြောမလို့ လုပ်တုန်း သူပါးစပ်ထဲသို့
ရှိန်သူရမိုး သည် သူရဲ့ဟာကြီးကိုထည့်လိုက်၏
နေဇာနီ ကိုက်ပစ်လိုက် ချင်ပေးမဲ့ ပါးစပ်ထဲ မှာ
ပြည့်နေတာကြောင့် ဘာမှလုပ်မရ
ရုံးရင်နဲ့ အသံတာထွက်နိုင်သည်။
"အွန် အွန် အွန်....."
"ဟားဟား
ပြောလေ ကိုယ်ကို ပြောနိင်သေးလား"
နေဇာနီ ပါးစပ် ထဲမှာ အချိန်အတော်တန်ကြာ
လုပ်ပြီး မှ နေဇာနီရဲ့ ပါးစပ် မှ သူရဲ့ဟာကို
ပြန်ထုတ်၏
"ခ.ခများ
ညစ်ပတ်တဲ့ကောင်
ွေးထက် အောက်တန်းကျတဲ့ကောင်"
"ဟဟ
ကိုယ်ကို ပြန်ဆဲ ပြန်ပီးလား
ပြော ဒီလောက်စို့ ကိုယ်မယား ဖြစ်ချင်ပြီးလား"
"ီးကို မယားလား
လွတ်စမ်း ငါကို"
"ကိုယ်မယား မဖြစ်ချင်သေးဘူးလား
ဒါစို့ နောက်တစ်ဆင့်နဲ့ ထပ်လုပ်ပေးမယ်ကွာ"
