ဦးဘစိုင်းသည် အိမ်၌ သောင်းကျန်လို့နေသည်။
" အဖေ ဘာတွေ့ဖြစ်နေတာလဲ "
အသံချိုလေးနဲ့ ခိုင်ဘစိုင်းသည် ဦးဘစိုင်း ကိုမေးလိုက်သည်။ ဦးဘစိုင်းဟာ ခိုင်ဘစိုင်းဘက်သို့
လှည်လိုက်ကာ စကားစိုလေသည်။
" ပိုက်ဆံမရှိလို့ကွာ "
ခိုင်ဘစိုင်းဟာ အိတ်ကပ် ထဲ၌ ပိုက်ဆံများကို
ထုတ်လိုက်ကာ အဖေဖြစ်သူရှေ့ပစ်ပြေး
လိုက်သည်။
" အကုန်ယူသွားအဖေ ကျွန်တော် ပိုက်ဆံတွေ့ "
" မင်းဒီပိုက်ဆံတွေ့ ဘယ်ကရတာလဲ
အများကြီးဘယ် ဟျောင့် "
" ကျွန်တော် Leo ဂိုဏ်နဲ့ ပေါင်းပြီး ရှာလိုက်တာ
ဒါနဲ့ အမေရော ဘယ်မှာလဲ အမေတွက်ပိုက်ဆံ
ပါလာတယ် "
"မင်းအမေက ဒီမှာမရှိဘူး တစ်ခြားအိမ်မှာသွား
အိပ်တယ် ဒါနဲ့ မင်းအမေကို ပေးမဲ့ ပိုက်ဆံငါကို
ပေးလိုက် ငါပိုက်ဆံ ပွားလာပေးမယ် "
" ဟားအဖေကလဲ အဲ့လောက်တော်တော့လေ
အမေကိုရှာရဦးမယ် အမေဘယ်သွားလဲ အဖေ
မသိဘူးလား "
" သူရမောင် ရဲ့ အိမ်မှာ သူက အိမ်မပြန်ဘူးတဲ့
သူကောင်အားကိုးနဲ့ "
" တောက်!! အမေကလဲ အဲ့ဦးသူရမောင်စိူ့တဲ့
လူကြီးနဲ့ ပတ်သက်တာမကြိုက်ပါဘူးစို့နေမှဗျာ"
" အေ အဖေလဲ အဲ့တာကို ပြောတာ
အဲ့ကောင်မက နားမလည်ဘူး အဖေတော့ ဖဲသွားဆော့ပြီး ငါသားလဲ အဲ့ကောင်မကို
ဂရုစိုက်မနေနဲ့ "
ဦးဘစိုင်းဟာ အိမ်မှထွက်၍ ဖဲရိုက်တဲ့နေရာသို့ ခြေလှမ်းစတော့သည်။ ခိုင်ဘစိုင်း ကတော့
အမေဖြစ်သူကို ဒေါသထွက်နေ၍
အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ သွားအိပ်နေလိုက်သည်။
.............................!
မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်စိုး သည်
သူရဲ့ နေရပ်အိမ်သို့ ပြန်ဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။
" ပြန်တော့မယ်နော် ကိုသူရမောင်
မမြမြမိုး နဲ့ သားလေးကိုလဲ နုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်လို့ပြောပေးဦးနော် "
"စိတ်ချပါ ခိုင်ခိုင်ရယ် အကို ပြောလိုက်မယ် "
" ဘစိုင်း ကိုတော့ ခိုင်ခိုင် သွားတဲ့နေရာကို မပြောပြပါနဲ့နော် ကိုသူရမောင် "
