Kalan Süre

11. Bölüm Kalan Süre

Mutant, benim performansımı sürdürmeye başladı. Ekip, mutanttan kaçmak için ellerinden geliyorlardı.

Sonunda ben ve ekip , bir parka geldiler. Park, mutant için çok dar ve tehlikeliydi. Mutant, bana ulaşamadan, parkın içinde kayboldu.

Ekip , mutanttan kurtulduklarına sevindi. Ama ben , bu işin bitmediğini belirttim . Mutant, beni tekrar bildirdi.

Ekiple birlikte bir plan yaptık . Bu plan, mutantın süreci ve ona bir ders vermek içindi biraz hayal dünyasındaydı ama mümkündü .

Ekiple , planlarını göstermek için harekete geçtik .

Parkın köşesinde saklanıyorduk mutant bizi görüyor diye dua ediyordu, onun bir adımı bir binanın sallanması anlamında genellikle mutantlar bu kadar büyük değildi ama mutant bile eksik geçirilebiliyormuş demek ki. Elime bir kılıç satın aldı ve koşarak mutantın tam karnını hedef satın aldı, evet hedef tutmuştu karnına geldiği an inmeye başladı ve kılıcı çalışmaya başladı bana doğrulttu tabi ki de samuraylık eğitimi vardım daha bir çok eğitim vardım ama en güzeli samuraylıktı, bana hedef alınandan kılıç prosedürü tabi ki de hemen yaklaşık 1 santim geçtim ve katanayı yani kılıcı sürdüm,

"Samuraylar bile yapamayan ama ben bilen dostum!" dedim ve bir kez daha mutantı hedef aldım bu sefer kalbineydi mutantlar hakkında bir çok bilgi kayıtlı mutantların kalbi tam olarak bizim gibi solda değildi, hatta sağda da yoktu sağda kalbi pek fazla değil ama kalbi ortada olanlar aşırı az hatta yok denecek kadar bu kalpte mutantlarda yani göğsünün vardı tam ortasını hedefledim ve vurdum tabi ki de isabet etti.

Ekip, merakla bana bakıyordu.

"Nasıl yaptın?" diye sordular.

"Samuraylar, kılıç kullanma konusunda çok yetenekliler. Ben de bir samuray olarak eğitim aldım. Bu yüzden kılıç kullanma konusunda çok iyiyim, ama bunu samuraylar bile yapamadı dostum!" dedim.

Ekip, beni kutladı. Mutantı durdurduğum için çok mutluydular ama ben bunun yerine sadece 1 mutanttan ibaretti pekte sanmıyordum.

"Artık bu şehirde olabiliriz." Dedi Bartu, sessizliği pek duymadınız ama yaşadınız.

"Bence verileri geri al, bunun tek bir mutanttan yoksunluktan ibaret olması." dedim.

Ekiple birlikte, parktan ayrıldık. Şehirdeki insanlar, mutantın öldürüldüğünü duyunca çok mutlu oldular ama bilmiyorlar ki bunlardan binlerce var. Bizi kahraman olarak aldılar, yani öyle değildi.

Artık sokakta korku vardı. Mutantlar, bütün dünyayı tehdit altında tutuyordu. Biz de, artık pek korkmuyorduk bu 3. oldu herhalde.

Mutantın ölümünden sonra, şehirde korku vardı, neden olmasın çünkü binlercesi vardı. İnsanlar, artık mutantlar yüzünden rahat yaşayamıyorlardı. Ben de, ekiple birlikte tarihin devam ettiğini gösteriyorum.