chocolate box || taegyu

0.7

cas dinlerken bolum yazmak>>

🎧cas- you're all ı want

★

"Nasıl yani?"

Yüzündeki şaşkınlık sesine yansımış ve kaşlarını çatarak bana doğru dönmüştü.Gözlerimle yolu işaret ederek önüne bakması gerektiğini söyledim.Gideceğimiz yere varınca her şeyi tek tek anlatacaktım.

Yolculuğumuz sonunda bitmiş ve uzun süredir oturduğum için ağrıyan bacaklarımı güçlükle hareket ettirerek arabadan inmiştim.

"Bu taraftan."

Cümlesinin hemen ardından önümüzdeki orman yoluna doğru ilerlemiş ben de peşinden ilerlemeye başlamıştım.Etrafımı inceleme fırsatı bulduğumdaysa kayda değer hiç bir şey olmadığını farkettim.Boş bakışlarım yanından geçip gittiğimiz özensiz yapılmış kulübelerde geziniyor ve buranın neden terk edilmiş olduğunu düşünüyordum.Kendi kafamda üretmekte olduğum teorileri düşünürken yine kafamı meşgul edecek bir şeyler bulduğum için mutluydum ki Taehyun'un sesi düşüncelerimden çıkmama sebep olmuştu.

"Bölüyorum ama geldik.."

Düşüncelerimi bir kenara bırakarak dalgınca kafamı salladım ve peşinden ilerleyerek önünde durduğumuz lüks eve göz gezdirdim.İçimden 'neden bu kadar ıssız bir yerde yaşıyorsun' sorusunu sormak istesem de kendimi dizginlemiş ve kapıyı açmasını beklemiştim.Açılan kapıyla hemen ardından ben de içeri girmiş ve merak dolu bakışlarımı beni karşılayan büyük salonda gezdirmiştim.İçeriye adımladıkça onun evinde olmanın verdiği gerginlikle adımlarım yavaşlamış nerdeyse durma noktasına gelmişti.

"İstediğin yere otur"

O hızlı adımlarla merdivenlerden çıkarken görmese bile onaylarcasına kafamı sallamış ve gördüğüm ilk odaya ilerlemiştim.

Bakışlarım odanın içini turlarken karşımdaki koltuklardan birine ilerledim ve oturdum.Ayaklarımı sallayarak gelmesini beklerken meraklı bakışlarımla odayı incelemeye başladım.Yanımda yanan şömineyi farketmemle istemsizce gülümsedim.Tam önümdeki orta sehpada duran biblolara ve çerçevelerde duran resimlere göz gezdirdim.Bundan da sıkıldığımda arkama yasladığım yastığı kucağıma koyarak ellerimi de üzerine koydum.

"Kusura bakma beklettim"

Arkamdan gelen sesiyle dönme gereği duymadan yanıma gelmesini bekledim ve tam karşıma oturduğunda gülümseyerek sorun olmadığını söyledim.Aynı şekilde karşılık verdiğinde boğazımı temizledim ve konuşmak için hazırlandım.

"Evet seni dinliyorum"

Aramızdaki bu ciddiyet moralimi bozsa da yüz ifademe yansıtmamış ve konuşmaya başlamıştım.

"Nerden başlamam lazım bilmiyorum.Ama kısaca çalıştığım yerdeki bir çalışan senin arkadaşın Heeseungu tanıyormuş."

Duyduğu isim şaşırmasına sebep olurken dudakları aralanmış ve tereddütte kalsa da sorusunu sormuştu

"Çok yakınlar mı peki?"

Dudaklarımı birbirine bastırarak düşündüm.Fazla yakın olduklarını düşünmüyordum.Daha yeni konuşmaya başlamışlardı.Yani en azından ben o kadarını biliyordum.

"Pek sayılmaz.Kısa bi sohbetleri olmuş o kadar.Ama.."

"Ama?"

Gözlerini anlık bir korku kaplamış ve ne diyeceğimi beklemeye başlamıştı.Ciddi yüz ifadesini görmemle canım sıkılsa da devam ettim.