Mağlup

CENAZE

GONCADAN

Abimle cenazeye gelmiştik. Şehit cenazesine... Kucağımdaki küçük çocukla al bayrağa sarılı tabuta baktım. İçim paramparçaydı gözlerimde yaşlar vardı. Mustafa ilk benim olduğum hastaneye getirilmişti ağır yaralıydı bütün müdahaleler yapılmasına rağmen kurtaramamıştık. Şehit olmuştu. Abimin silah arkadaşıydı küçük bir oğlu ve karısı başka kimsesi yokmuş. Şimdi kucağımda onun oğlu ile dolu gözlerimle cenazeye baktım. Abim dahil bir sürü asker vardı. Sertçe esen rüzgardan küçük çocuğu göğüsüme bastırdım. Başımdaki şal omzuma düşmüştü. Onu düzeltmeye çalıştım ama kucağımda çocukla yapamadım. En son pes ettiğimde bir el omzumdaki şalı saçlarıma bıraktı. Dönüp ona baktım üstünde rozetlerle dolu askeri takımı ve soğuk bakışları ile bana baktı. 

"Teşekkür ederim. Zahmet oldu." dedim. Gözleri yüzümü taradı bişeyler arıyor gibi uzunca baktı. Sonra yanlış bişey yapmış gibi gözlerini çekip "Rica ederim." dedi. Yanımda yerini aldığında cenaze defnedilmişti. Toprağı kapatılmıştı. Gözlerim yanımda duran adama döndü. Uzunca baktım sonra abimin sesini duydum. 

"Komutanım kalabalık dağılıyor . Bizde cenaze evine geçelim artık." dedi. Kafası ile onayladı abimi. Abim benide alıp arabaya götürdü şehit eşi arabaydı ağlamaktan perişan olmuştu. Bende kucağımdaki oğlu ile arkaya onların yanına bindim. Tam abim arabayı çalıştırmışken o adam arabaya bindi. Gözleri bana döndü aynadan ona baktım. Uzunca bakışmayı bölen kucağımda ağlayan küçük çocuktu. Annesi biraz daha sakinleşmişti çocuğunu kucağına aldı. Hem çocuğunu sakinleştirdi hemde ağladı. 15 dakika yolculuktan sonra eve geldik. Abim inip şehit eşi olan ayşegüle destek oldu inmesi için bende onlardan sonra indim. En son o adam indi. Sabahtan beri bişey yemediğim ve oturmadığım için başım sertçe dönünce düşeceğimi sandım çünkü bacaklarım beni taşımıyordu artık. Tam düşmeyi beklerken irice bir kol beni belimden kavrayıp kendine yasladı. Kafamı kaldırıp bakınca yine o adamı gördüm. 

"Çok teşekkür ederim. Bugün size o kadar çok teşekkür ettim ki. Başınıza bela oldum resmen. Kusura bakmayın nolur." dedim. Fazla yakın olduğumuzu fark ettim benden uzun olduğu için üzerime eğilmişti tutmak için. Yüzüme baktı beni bırakmadı bende bırakmasını istemedim zaten. en son kendini toplayıp doğruldu üzerimden. "Önemli değil demiştim siz iyiyseniz sorun yok." dedi. "Ben iyiyim teşekkürler. Adınız neydi bu arada" diye sordum. 

"Yüzbaşı Alaeddin Ali Akın" dedi gözlerini gözlerimden çekmeden. Her zamanki kocaman gülümsememi takındım genelde gülerdim zaten. "Bende Doktor Gonca Karasu." elimim uzattım. Gözleri yine gözlerimden ayrılmadan o soğuk sert ifade ile elimi kavradı. "Memnun oldum doktor hanım ." dedi. İfadesi az önceki gibi sert değildi. "Bende memnun oldum yüzbaşım." dedim. Onun elinin içinde minnacık kalan elime baktım.

Ellerimiz ayrıldı. Bir soğukluk geldi eli gidince yüzümdeki tebessüm ile ona baktım. Arkamı dönüp gidiyordum ama o öylece kaldı bana baktı. Yürürken dönüp ona baktım. Büyük bir dikkatle bana bakıyordu. Bir daha karşılaşacağımızı bile tahmin etmiyordum. Onun kaderim olacağını bilmeden kafamdan geçen buydu...

EVETTTTTTTTT ilk bölüm ile karşınızdayım umarım seversinizzz. Hikayenin gidişatı ile ilgili fikirlerinizi yazabilirsiniz. Bölümümüzü oylamayı unutmayın lütfen. Ayrıca medyadaki şarkı bu bölüm vibe veriyor.....