Yetişkin okurlar için olan asker kitabıdır.
Bir intihardı beni sevmen ve bir ihtimaldi ayrılmamız.
Elini tutan ve kaydırağın başında düşmemem için beni bekleyen çocuk, ayrı geçirdiğimiz yılların ardından yüreğimin kıyısında da beni beklediğini fark...
Kitaba olan ilgi ve sevginizi anlama yolum yorum ve oylarınız olacaktır. Siz nasıl bölüm okumak istiyorsanız bende yorumlarınızı okumak istiyorum. Bu yüzden lütfen bol bol yorum atmaktan fikirlerinizi dile getirmekten çekinmeyin. Burada yazma nedenim sizinle iletişimde olmak bunu esirgemezseniz çok mutlu bir kız olurum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ankara
Ocak 2022
Yavuz Alp Korateş
"Ankara Çukurambar ilçesinde 16 Kasım 2005'de kaybolan ve bir daha haber alınamayan Güneş Sönmez'in (23) dosyasıyla ilgili büyük bir gelişme yaşandı. Sağlık Bakanı Tekin Sönmez'in yıllardır yapılan çalışmalara rağmen bulunamayan kızından beklenmeyen bir haber geldi. Ukrayna'nın Harkov şehrinde bulunan bir sağlık kliniğinde yaşanan yangında DNA'sına ulaşılan kişilerden birinin Güneş Sönmez'e ait olduğu iddia edildi. Ülke gündemine adeta bir bomba gibi düşen bu olay, şüphesiz herkesi büyük şaşkınlığa uğrattı. Bakan Sönmez, henüz bu konuyla ilgili bir açıklama yapmasa da tüm askeri kara üssü görüşmeye çağırdığı öğrenildi. Yıllardır süren araştırmalar nihayet sonuca ulaşacak mı, merak konusu."
Dünden beri tüm kanallarda, haber sayfalarında ve radyolarda yer alan tek olay buydu. Çünkü bu büyük bir olaydı. Yıllardır kayıp olan Bakan kızı, Güneş Sönmez'in yaşadığına dair nihayet bir belirti bulunmuştu. Spiker haklıydı, bu haber gündeme bomba gibi düşmüştü. Uzanıp radyoyu kapattığımda derin bir nefes aldım. Tam on yedi yıldır bugünü bekliyordum. Tam on yedi yıldır o kızın bulunması için yapılan tüm çalışmaları birebir takip ediyordum. Ve nihayet o gün gelmişti.
Audi A8'imi park ettikten sonra arabadan inip Bakan Sönmez'le görüşmek için evine doğru büyük adımlarla yürüdüm. Gizli bir görüşmeydi bu. Bu yüzden sabahın altısında onunla görüşmek için tek başıma gelmiştim. Korumalara kimliğimi gösterip kapıya doğru ilerledim. Açılan kapıdan içeri girdiğimde Ebru teyzeyi gördüm. Adımlarım bir an duraksadı. Yıllar sonra tanıdık bir yüz görmek içimde unuttuğumu düşündüğüm duygularımı harekete geçirmişti. Kalbimde tuhaf bir sıcaklık oluşsa da yüzümde mimik oynamadı. Ebru teyze de beni tanımadı zaten.
"Tekin Bey sizi çalışma odasında bekliyor."
Yıllar ona nazik davranmamıştı. Yuvarlak toplu yüzü kırışmış ve çökmüştü. Yaşananlar onu da derinden sarsmıştı. Başımla onaylayıp ezbere bildiğim odaya doğru yürüdüm. Bir yandan da güneş gözlüğüm sayesinde evi rahatça inceliyordum. Her şey aynıydı. Aradan geçen on yedi yıla rağmen acı verecek kadar aynıydı. Odanın her köşesinde onların fotoğrafı vardı. Sertçe yutkunup duruşumu dikleştirdim ve fotoğraflara bakmaya son verdim. Çocukluğumdaki anılara sırtımı çevirdim. Kendime karşı dürüst olsam buna dayanamadığımı itiraf ederdim.
