Yetişkin okurlar için olan asker kitabıdır.
Bir intihardı beni sevmen ve bir ihtimaldi ayrılmamız.
Elini tutan ve kaydırağın başında düşmemem için beni bekleyen çocuk, ayrı geçirdiğimiz yılların ardından yüreğimin kıyısında da beni beklediğini fark...
Kitaba olan ilgi ve sevginizi anlama yolum yorum ve oylarınız olacaktır. Siz nasıl bölüm okumak istiyorsanız bende yorumlarınızı okumak istiyorum.
Keyifli okumalar dilerim yeni bölüm 300+ yorum olursa Salı günü gelecektir💘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gri Olmaz
Yavuz Alp Korateş
Uçağın inmesine az kalmıştı. Birkaç dakika içinde Ukrayna topraklarında olacaktık, nihayet. Yıllar sonra ona bu kadar yakın olmak sabırsızlanmama neden oluyordu. Yıllardır takip ettiğim dosya olması bir yana babasına verdiğim bir sözüm vardı. Sadece ona da değil... Daha on iki yaşımda herkesin önünde haykırdığım bir söz vardı. Güneş'i ben bulacaktım. O benim bir zamanlar en yakın arkadaşım olan kızdı. O günleri hatırlayınca dudaklarım kıvrıldı. Benden hoşlanmıyordu bile. Sırf beni gıcık etmek için arkadaş olmak istiyordu. "Yavuz Alp o gözlerindeki korkunç şey ne?" Güneş'in tiz sesini duyunca irkildim. Adımı doğru kullandığı nadir anlardan biri olduğunu bile fark edemeyecek kadar korkmuştum.
"Ne bağırıyorsun kızım ya," diye söylendiğimde gözlüklerimi düzelttim.
İnce çerçeveli yuvarlak gözlüklerimi sevmiştim. Tam Harry Potter havası katmıştı.
"Ya cevap ver, o gözlerine taktığın şey ne?" Yüzünde dehşete düşmüş bir ifade vardı.
Gülmeme neden oldu. "Gözlük." Yanıma geldiğinde dik dik yüzüme baktı.
"Neden takıyorsun o şeyi?"
"Çünkü gözlerim iyi görmemeye başladı. Doktor ders çalışırken takmamı söyledi."
Güneş gözlerini devirdi. "İnek Alpiş seni." Kollarını önünde bağlayıp sözlerine devam etti. "Ders çalışmaktan dört göz oldun."
Onu duymazdan geldim. Bazen çekilmez bir velet oluyordu. "Çok yakıştı, kıskanma."
"Güzelim masmavi gözlerine şu şey mi yakıştı?" Sözleri ardından kahkaha attı. "O çok çirkin."
Kaşlarım çatıldığında aynaya tekrar baktım.
"Ben beğendim."
"Ben hiç beğenmedim. Dört göz." Onu duymazdan geldiğimde tekrar adımı seslendi.
"Alpiş?"
Yine o lakap... Gözlerimi kapatıp onun daha altı yaşında ve hiçbir şey bilmeyen bir velet olduğunu kendime hatırlattım. Ayrıca o bir kız çocuğuydu ve ona kızamaz ya da şiddet uygulayamazdım. Özellikle tüm gıcıklıklarına rağmen onu kardeşim Masal'dan ayırt etmiyordum. Hem en yakın arkadaş olma sözü vermiştim.
