Yetişkin okurlar için olan asker kitabıdır.
Bir intihardı beni sevmen ve bir ihtimaldi ayrılmamız.
Elini tutan ve kaydırağın başında düşmemem için beni bekleyen çocuk, ayrı geçirdiğimiz yılların ardından yüreğimin kıyısında da beni beklediğini fark...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18 YIL ÖNCE / 28 Eylül 2004
Hayranlık dolu gözlerim, evimizin salonunda geziniyordu. Bugün benim doğum günümdü, artık beş yaşına giriyordum. Annem, her tarafı sevdiğim renk olan maviyle süslemişti. Mavi balonlar etrafta uçuşuyordu. Masanın üstündeki her şey maviydi. O kadar mutluydum ki gözlerim doldu. Her şey hayallerimden fırlamış gibiydi.
Hayranlık dolu bir sesle "Hey şey çok güzel," diye bağırdım.
Annem büyük bir gülümsemeyle "Her şey," diye düzeltti.
Kaşlarımı çattım. "Ben de öyle dedim zaten," diye somurttum.
Annem bozuntuya vermeden "Beğendin mi gerçekten?" diye sorduğunda hevesle başımı salladım.
"Evet," derken alkış çaldım ve kendi etrafımda döndüm. Beyaz tütülü elbisem ve inci taç taktığım sarı saçlarım etrafımda uçuşurken mutluluktan başım dönüyordu. Bir prenses gibi hissetmemi sağladığı için yaş günlerimi seviyordum. Bu yaş günümde de prenses olmuştum. Küçük dudaklarımdaki gülümseme büyük ve içtendi. Annem eğilip yanağımı öptü. Yumuşak sarı saçları yanağıma dokununca kıkırdadım. Annemi çok seviyordum. O dünyanın en iyi annesiydi. İyi ki benim annemdi.
"Anne, ben güzel miyim?"
"Evet çok güzelsin, benim küçük prensesim."
Elimle dudaklarımı kapattım. "Sen de öylesin güzel kyaliçem. İyi ki benim annemsin.
Kapı zili çalınca annem geri çekildi. "Kraliçe kapıya bakıp geliyor o zaman."
Annem odadan çıkınca masaya doğru ilerledim. Mavi şekerlemelere bakarken ağzım sulandı. Hepsini yemek istiyordum ama bu güzel görüntüyü bozmamak için uzak durdum. Birkaç dakika içinde benimle yaşıt olan çocuklar ve anneleri evimize geldi. Kreşten arkadaşlarımla oyun oynarken mutluluktan ayaklarım yere basmıyordu. Doğum günümdü ve herkesten güzel olmuştum. Bu yüzden dudaklarımdaki gülümseme hiç silinmedi.
"Saçların çok güzel olmuş."
Su, uzun sarı saçlarıma dokununca sırıttım. Saçlarımı geriye doğru atarken "Evet, gözleyim de çok güzel," deyip mavi gözlerimi kırpıştırdım. Maviyi çok seviyordum, gözlerimin mavi olmasını daha çok seviyordum.
Yanımda duran Umut, kahkaha attı."Gözley değil, gözler," diye bağırırken bir türlü söyleyemediğim r harfine vurgu yaptı.
"Ben de öyle dedim," diye somurttum.
"Hayır aptal, öyle söylemedin."
Çocuklar hep beraber gülmeye başladı. "Güneş, r'yi söyleyemiyor," diye bağırdılar. Yüzüm iyice asılırken dudaklarımdaki gülümseme silindi.
