Banilyö Efsaneleri

13. Bölüm | Final

Üzerimdeki battaniye ve elimdeki sıcak kahve ile kaldırımda öylece oturuyordum.

Polis ekipleri etrafta geziniyor ve en ufak bir ayrıntı bulmak uğruna resmen savaşıyordu.

Bir kaç saniye sonra bir kaç topuklu sesi duymamla birlikte bakışlarım sesin geldiği yöne doğru döndü.

Emily denen dedektif kadının bakışlarını üzerimde görmemle birlikte eğilip, yanıma oturdu.

"İyi misin?"

Sorduğu şeyle gözlerim önüme döndü. Bir yanım hâlâ Jeff'le gibiydi.

"Bilmiyorum."

Çok sade ve öz bir cevaptı. Ama şuan içinde bulunduğum durum bundan ötesine izin vermiyordu.

"Bu dosyayı aydınlatmak epeyce zordu çünkü Jeff'in katil olma olasılığı aklımın ucundan bile geçmemişti."

Gözlerim hâlâ önümdeyken hiçbir şey demedim.

"Jeff firarda, onu bulmamız çok zor." Demesiyle birlitke bakışlarım ona döndü.

"O iyi olur mu sence?"

Sorduğum şeyle kaşları çatıldı. Bir kaç saniye gözlerimin içine baktıktan sonra "Gerçekten bunu mu düşünüyorsun?" Diye sordu.

Kol dirseklerimi dizlerime koyup, alnımı da ellerime koydum. Gözlerimden bir damla yaş akarken "Onun acı çekmesini istemiyorum." Dedim.

"Onu seviyor musun?"

Sorulan şeyle içimde ifadesiz ve duygusuz bir atmosfer oluştu. Sıcak yaz rüzgarı tekrar ederken üzerimdeki battaniye ve saçlarımı dalgalandı.

"Hayır."

Evet, gerçekten hayırdı. Bütün bu zamanlar boyunca onu seviyormuş gibi kendimi kandırmış olabilirdim.

Ki zaten insan iki haftadır birlitke olduğu birine karşı hislerinden emin olabilir miydi?

"Onu sevmiyorsun ama onun sana olan hisleri yüzünden kendini suçluyorsun."

Bir kaç saniye geçmişti. Hiçbir şey söylememiştim çünkü bunlar şuan aldığım nefesler kadar gerçekti.

"Ama hâlâ birini sevibilrisin çünkü o da seni seviyor."

Bakışlarımın ona dönmesi ile dedektif kadının gözleri de benim gözlerimdeydi.

"Chris seni arama çalışmaları boyunca resmen helak oldu şimdi de buraya gelmek için can atıyor."

Gözlerimi yavaşça aşağı doğru indirmemle birlikte derin bir nefes aldım.

"Aranızdaki ilişkiyi çözmem zor olmadı ama sindirmem biraz zor oldu."

Elini omuzma atması ile bakışlarım ona döndü.

"Ama hâlâ önünüzde bir şans var ve o hiç olmadığı kadar pişman. Eğer hâlâ bir şeylerin olmasını istiyorsan.."

İçimdeki hislerle gözlerimi kapattım ve gözlerimden yaşlar akmasına izin verdim.

Bütün bu zaman boyunca, Jeff'in kollarında geçirdiğim zamanlarca bazı şeyleri baskılamıştım.

Hiç olmadığım biri gibi davranmaya çalışmıştım ve bu sadece iki hafta sürmüştü.

Ki oysa ki bunun bir yaz aşkından öte bir şey olacağını bilmezdim.

"Josh!"

Biraz uzağımdan gelen ve acı çeken bir ses tonu duymamla kafamı kaldırıp, gözlerimi sesin geldiği yöne doğru çevirdim.