KANLI VARİSLER

8.Bölüm:Zindanda Mahsur Kalan Kraliçe

Her şey oyundu. Her şey. Ben denektim. Annemin deneği. Annem bana ihanet etmişti. Ve ben bu ihaneti en yakın dostumdan öğreniyordum. Annemle babamın katili Darell değildi. Annemdi. Annem sadece bana değil, babama, kardeşim Olivia'ya, Latveria'ya ihanet etmişti. Zenginlik için. Değer miydi peki? Asla değmezdi. Ben annemle babam için koskoca ülkenin kralına özür diletip önümde diz çöktürmüştüm. Peki şimdi ne yapacaktım? İçimde hala intikam alevi vardı ama annemle babamın intikamı değildi bu ateş. Anneme olan nefretimdi.

Annem beni bu zamana kadar büyük bir hırsla eğitmişti. Ok, kılıç, hançer, yüzme, dans, matematik, coğrafya, geometri dersleri görmüştüm ve hepsini 1.likle bitirmiştim. 2 yaşından beri bu dersleri görüyordum. 18 yılım boşa gitmişti. 18 yıl boyunca denek gibi eğitilmiştim.

Elina Wilson. Hayır, sil. Denek. Ben Elina Wilson değildim. Hiç olmamıştım. Ben denektim. Elina Wilson'un annesi Elina'yı severdi. Bu yüzden ben hiçbir zaman Elina olamadım. Denektim ben. Denek, annesi tarafından kullanılan 20 yaşında bir gençti. Denek, kraliçe olabilirdi ama gururu, hırslı, özgüvenli gibi asla kraliçe gibi değildim. Kraliçeler denek olmazdı. Ama ben denektim ve ben kraliçeydim.

Hayır, ben denek değildim. Asla olmayacaktım. Annemin istediği gibi asla denek olmayacaktım. Denek. Hayır sil. Elina Wilson. Annem denek olmamı istemişti ama ben bu fırsatı ona vermeyecektim. Ben Elina. Elina Wilson. Gözü paradan başka hiçbir şeyi görmeyen kadının istediğini yerine getirmeyecek kadar zeki olan Elina Wilson. Ben artık Michael Wilson'un kızıyım diye kendimi tanıtmayacaktım. Ben Elina Wilson, tarihin gelmiş geçmiş en önemli, en genç kraliçesi evet, artık kendimi böyle tanıtacaktım çükü doğru olan buydu.

Ben burada kalmayacaktım. Annemin istediğini yapmayacaktım. Kaçacaktım bu saraydan. Eğer ki bu sarayda kalırsam annemin istediğini yapardım. Latveria'ya, kardeşimin yanına gidecektim. Kardeşimin bana ihtiyacı vardı. 18 yaşında annesi ve babası ölmüştü. Kraliçe olmamasına rağmen Latveria ile o ilgileniyordu. Kocaman sarayda tek başına kalmıştı. Onu artık yalnız bırakmak istemiyordum. Ne kadar Olivia ile anlaşamasak ta Olivia'nın annesi ve babamın yokluğunda aramız ciddi anlamda düzelmişti. Sanırım annemle babamın yokluğunda tek güzel şey olan buydu.

"Çık odamdan." Dedim Aren'a. Dakikalar sonra ağzımdan çıkan tek şey buydu. Aren bana yanlış yapmıştı. Bana bunu söylemeliydi. Söylese her şey daha güzel olabilirdi.

"Elina, yapma." Dedi. Sinirle bakışlarımı ona çevirdim. "Ney yapmayayım? Ne istiyorsun, Aren? Yoksa yine mi benden bir şey saklıyorsun." Dedim. Yüzümü buruşturarak; "Sen geldiğin zaman ben mutlu olmuştum. Artık tek değilim düşmanlarımın arasında diye. Ama yanılmışım. Düşmanlarımdan beri senmişsin." Dedim. Ağzını açıp konuşacakken; "Biraz daha fazla konuşursan olacaklardan ben sorumlu değilim, Aren!" dedim.

"Çıkmıyorum, Elina. Ne yapabilirsin." Dedi. Elina Wilson'un sabrını zorlamak... cidden canına mı susamıştı? Kim olduğunu umursamadan onun kellesini alabilirdim. Bunu bilmesine rağmen bu cüret de neyin nesiydi?

"Muhafızlar!" diye bağırdım. Muhafızlar odaya girip beni selamladılar. "Alın bu edepsizi!" Dedim bağırarak. Muhafızlar Aren'ın kollarından tutarken Aren; "Elina, hayır." Dedi. Çok geç Aren. "Affet ben, Elina!"

Affetmek mi? Benim kitabımda affetmek yoktu. Affedeceğimi mi sanıyordu? Avucunu yalardı.

...

Olivia'nın annesinin kolyesini çıkarttım ve dikkatli bir şekilde odamdaki masaya bıraktım. Arkamdaki muhafızın tam gözlerinin içine baktım. "Ne yapman gerektiğini biliyorsun. Eğer ki başarılı olursan sana tahmin bile edemeyeceğin kadar altın veririm." Dedim. Kolye entrikam başlıyordu. Kral Boris yeni gelmişti saraya. Muhafızımı kralın yanına gönderecektim. Muhafız krala; "Elina sizin annenizin yadigâr kolyesini aldı." Diyecekti. Tabii ki kral Boris odama girip kolyeyi alacaktı. Bende onu herkesin içinde rezil edecektim.