Gider hoşuma bu saf inatlaşma. Sanki çözülmesi gereken şeyler var. Sanki bir çıkmaz sokak var. Talihimiz beni sana, seni bana karşı belki de düşman yapacak. O vakit zalim olmayı seçemeyeceğim. Yapamayacağım. Biliyorum. Doğru seçeneklerin hepsi sahte...
Sende kalan bir şeyim var. Çocukluğum gibi..ben gibi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tek Sen Gördün Beni.
Dinlenirim, bedenim ben değilken dinlenirim.
Gururuna çelme takıp, hayatına yeni kurallar koymayı seçti Mehir. Artık ona verilen gücü, ya da emirleri duymak istemiyordu. O kendi kendini yönetmek ve kendi olmak için çabalıyor ve her gün bunu diliyordu. Belki de bu hamlesi onun için atılan büyük bir adım olacak ve biraz olsun baskılara eylem yapabilecekti. Ayrıca da gizli olan bu olay yakında açığa kavuştuğunda olacakları tahmin edebiliyordu.
Ona ihanetçi unvanını yakışık görecekler belki de onu evden kovacaklardı. Hoş. Kovsalar ne hoşnut olurdu. Tek hayali kendi ayakları üzerinde durabilmek olan bu kadın için belki bir şans daha doğacaktı bu yaptıkları sayesinde. Yani anlayacağınız o ne onlardan ne de Caner'den korkuyordu. Belki ona yardımcı olacaktı bu ettikleri. Ona, onun hakkında topladığı bilgileri aktarıp, onun gerçek ailesine bir umut, kavuşmasını sağlayacaktı. Lakin bunun en mühim sebebi kendini onlara kanıtlayıp, yıllarca sessizlik içinde sıkışmış bu kızın sesini, kendisini, her cihana yankılamak idi.
Birkaç gün geçmişti o hastahanedeki yaşananlardan. Herkes evlerine çekilmişti. Etrafta sanki fırtına öncesi sessizlik gibi bir sessizlik kol geziyordu. Kimse kimseye sataşmaya lüzum buyurmuyor, birbirlerine olan suskunları büyüyordu. Evin ileri gelenleri bu olaylara fazla aldırış etmeden kendi işlerine koyulmaya başlamıştı bile.
Onun dedesi, Richard şirket ile olan toplantılara eksiksiz katılıyor, yaşlı bedenine adeta meydan okuyordu. Bu durumdan hayli bir şikayetçi olan ev halkı bazen ona bu işler ile ilgilenmeyi bırakmasını, biraz dinlenme gerektiğini söylese de bu sözlere aldırış etmeyen Richard, gün gün ilerleyen hedefleri için birkaç adım daha ilerliyordu. Bob ise tamamen dedesinin arkasındaydı. Yanlış ya da doğru. Onun için bu fark etmiyordu. Belki de dedesine;
" Ben arkandayım, sadece ben. "
imajını vermeye çalışıyordu ama bu doğruydu da aslında. Bob'dan başka ona destek olan biri yoktu. Bu da onun epey bir işine gelirdi.
