Gider hoşuma bu saf inatlaşma. Sanki çözülmesi gereken şeyler var. Sanki bir çıkmaz sokak var. Talihimiz beni sana, seni bana karşı belki de düşman yapacak. O vakit zalim olmayı seçemeyeceğim. Yapamayacağım. Biliyorum. Doğru seçeneklerin hepsi sahte...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Sayın yolcularımız, uçağımız iniş yapmaktadır. Lütfen emniyet kemerlerinizi can sağladığınız için takınız. ... iyi günler diler. "
Uyumak cazip geliyor bana hep bu yolculuklarda. Bazen ise hiç yorulmadan dışarıyı seyretmek. Bu genelde kafam yeterince dolu iken oluyor. Düşüncelerim yorgunluğum ile savaşıyor ve beni de ali koyuyor. Bu gibi anlarda her saniye aklımdan tonca düşünce beni bazı şeyleri sorgulatmama bile yetiyor. Mesela şimdi de diyorum ki? Birşey olacak. Evet birşey olacak ve belki hayatım en baştan şekillenecek. Belki kötü belki iyi. Bilmiyorum. Ama hissediyorum. Bu uçak indiğinde, ben ilk adımımı attığımda hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Arkadaşlarımı satmamaıştım ya da heba etmemiştim. Ben sadece kendime gelmeye çalışıyordum. Bu olanlar benim gibi bir kıza fazlaydı. Ben güneşi severdim, geceyi değil, ben kuşu severdim, pembeyi severdim ne biliyim onların zıttıydım ben. Hayatımı lekelemelerine de asla izin vermeyecektim. Asla.
" Hanımefendi, gitmemiz gerekiyor. "
Kafamdaki düşünce balonu patlamış, dağılırken Caner'e baktım. Ayaklanmıştı. Şunu da fark etmiştim ki herkes ayaklanmıştı. Rezilliğime bir iç çekip, yalandan da olsa gülümsemek istedim. Ayağa kalkıp, evime gitmek için adımladim. En çok sevdiğim şeyi yapmak için yaptım bunu.
Havalimanındaydık artık. Elimdeki dolu valizi inat ile çekistirirken Caner ise etrafına bakınıp, uzaktaki birkaç adama gelmesini işaret etti. O an fark ettim ki hala daha beraber yürüyorduk. Adamın iki tanesi koşarak geldi ve önünü ilikler gibi yaparken Caner onlara valizleri işaret etti.
" Valizleri arabaya kadar taşıyın. Hanımefendiye zorluk olmasın. "
Tepemin tası atıverdi bir anda. Ne yani? Ben bunu taşıyamaz mıydım? Gerçi bir yandan da haklıydı. Taşıyamıyordum.
" Gerek yok gerçekten. Ben kendim taşırım. Bu zamana kadar çok yaptım bunu. Zahmet etmeyin. "
" Alın siz. Merak etme. İşleri bu. Sabahtan beri bunun için bekliyorlar. Yani beni bekliyorlar ama sizin taşımanıza izin veremem.
Adamlar birden alıverdi elimdekileri. Ne yapacaksın artık kabul ettim. Fakat sonra aklıma gelen fikir ile bunun dilime yansıması bir oldu.
" Ama benim burada arabam yok ki. "
" Sorun yok. Eğer yanlış anlamazsan seni bırakabilirim. Yani tabi istersen. "
Caner Yabaz bana bunları söylerken nedense ondan uzaklaşmak istedim. Bana böyle öğretilmişti. Bunu o da fark edip kafasını onaylar bir şekilde salladı. Yüzüm o andan sonra bir pancar gibi kızarmaya, avuç işlerim yine terlemeye başlamıştı bile.
" Anlıyorum. "
" Yani taksi ile gidebilirim. Kusura bakma. Yanlış anlama ama bilirsin. Her kıza verilen bazı öğütler vardır. Onları dinlemem gerekiyor. "
