Campfire | taekook

Aciz ve Güçsüz

İyi okumalar.

.
.
.
.

"Selam, meşhur Jungkook sen olmalısın? Ben Min Yoongi."

Gözlerini benden ayırmadan gülümseyerek bana bakıyordu. Ayrıca sanki biraz fazla yakındı? Biraz daha yaklaşırsa öpüşebilirdik yani o derece!

Yatakta aşağıya kayıp delici bakışlarının odağından çıktım ve doğrulup ona baktım.

"Beni nereden tanıyorsunuz ki siz?"

"Taehyung senin ardından boşuna aptal demiyormuş."

"Bu çok ayıp yalnız, ben aptal değilim. Kim Taehyung beyefendiciğim bana neden öyle desin?"

Güldû ve yatağa oturup bana baktı.

"Uyku saatleri dışında yatağa girmenin yasak olduğunu sanıyordum? Taehyung sana kurallarını anlatmadı mı yoksa?"

Anlattı anlatmasına ama asıl önemli olan benim aklımda kalmasıydı öyle değil mi? Unutmuştum işte!

"Ben gözlerimi dinlendiriyordum sadece."

"O da yasaktı sanki?"

Yataktan kalkıp derin bir nefes verdim ve ilerleyip pencerenin önünde durdum.

"Korkma Taehyung'a söylemem. Ama sen de biraz dikkat et. Taehyung'un damarına bastın mı kimse kurtaramaz seni onun elinden. Zaten o gün ölmediğine dua et bence. Buraya geldiğin için şanslısın yine."

Cevap vermek istemiyordum. Burada aşağılanmaktan bıkmıştım artık. Gerçekten kötü hissettiriyordu. Taehyung yetmezmiş gibi bir de başıma Min Yoongi denen herif çıkmıştı.

Yataktan kalkıp bana yaklaşmaya başladığında pencereden ona baktım.

Adımları giderek bana yaklaşırken beni elimden tutarak döndürdü ve belimden tutarak beni kendine çekti.

"Ne yapıyorsunuz? Bay Kim Taehyung kızar görürse."

"Siz insanların düşündüğü başka bir şey yok mu? Sana dokunmayacağım korkma."

Yalancı. Bana her şeyi yapabilirdi. Zaten bu kalede başıma bir bu gelmemişti, yakında o da olurdu.

"Bırakın lütfen. Hoşuma gitmiyor."

Ellerini çekip geriledi ve gülümsedi.

"Nasıl istersen. Ne kıymetliymişsin."

Kapı açılıp içeri Taehyung girdiğinde yanına koşup arkasına saklandım. Ona dokunmadım, dokunmayacaktım. Kendisi dedi, pis ellerimi üzerinden istemiyormuş.

"Yaptın yine yapacağını değil mi?"

Yoongi omuz silkip yatağa oturdu ve yüzündeki gülümseme ile bana baktı.

"Biraz eğleneyim dedim. Evcil hayvanın çok tatlıymış."

Evcil hayvan? Benden söz etmiyordu herhalde değil mi? Yok canım. Bana demedi. Yoksa bana mı dedi?

"Ben evcil hayvan değilim. Değilim değil mi Bay Kim Taehyung beyefendiciğim? O kadarda değil."

Taehyung bana döndü ve ellerini yanaklarıma koyup gözlerimdeki yaşları parmaklarıyla sildi. Neden ağlıyordum ki ben şimdi? Gözünde iyice zavallı görünecektim

"Değilsin. Daha beterisin. Sana acıyorum Jungkook."

İşte o an içimde bir şeylerin kırıldığını hissettim. Ben bunları hak etmemiştim ki. Ne yaptım da bana bu şekilde davranıyordu?