Campfire | taekook

Kabullenmek

İyi okumalar.

.
.
.
.

Sabah Taehyung bütün koltuğu kaplamış, kolları ve bacaklarını vücuduma yapıştırmış resmen koala gibi sarılmıştı.

"Taehyung! Hemen çekil üzerimden!"

Gözlerini aralamadı ve bana daha sıkı sarıldı. Gözlerimi devirip onu itmeye çalıştım ama hiçbir işe yaramadı. Öküz işte!

Belki de... Bu numara işe yarardı.

Gülümseyip Taehyung'un kulağına eğildim ve fısıldadım.

"Taehyungiee, hadi kalk. Kalkarsan sana bir sürprizim olacak."

"Hmm ne sürprizi?"

"Belki bir öpücük hm?"

İşaret parmağımı hafifçe dudağına bastırdım.

"Daha önce yaptığım gibi?"

"Beni bu şekilde kandırabileceğini mi sanıyorsun?"

"Ama neden seni kandırayım ki Taehyungiee?"

Gözlerini aralayıp bana baktı ve kaşlarını çattı.

"Kalkmayacağım Jeon. Burası çok rahat."

"Of Taehyung kalk işte! Sanki sevgilimsin!?"

"Oluruz yavrum, iste yeter."

Gözlerimi devirip ondan ayrıldım ve kendimi yere attım.

"Ölürüm daha iyi."

Ayağa kalktığımda kırılan bacağımda hissettiğim acıyla koltuğa oturdum ve elimi bacağıma götürdüm.

"Siktir çok acıyor!"

"Sakin ol birazdan geçecek.

Acıyla inleyip koltuğa uzandım ve bacağımı tuttum. Taehyung hemen ellerimi tutup bacağımdan çekti ve yavaşça dokundu. Her dokunuşunda bacağımdaki acı artıyordu.

"Taehyung yapma!"

Niye bir anda böyle olmuştu ki? Tam da iyileşti derken bir anda neden?

"Çüş Taehyung ne yapıyorsunuz siz!?"

Hoseok hyung içeri girdiğinde ona bakıp aceleyle Taehyung'u diğer bacağımla iterek kendimden uzaklaştırdım.

"Jungkook ne yapıyorsun? Bacağın iyi değil."

"Haa bacağı... Noldu bacağına?"

"Bilmiyorum hyung, acıyor."

BİZİ YANLIŞ ANLAMIŞTI!!? Ama şu an bu utanç verici anı düşünemeyecektim. Canım o kadar yanıyordu ki aklım sadece oradaydı.

Taehyung bacağımı bırakıp kalktı ve Hoseok hyung'un kolundan tutarak onunla beraber, beni acı içinde bırakarak gitti.

Nereye gitmişti? Bacağım çok mu kötü durumdaydı? TAEHYUNG OLMADAN NE YAPACAKTIM!?

"Taehyung geri gel! Sana ihtiyacım var lütfen gel ya! ÖZÜR DİLERİM BENİ BÖYLE BIRAKIP GİTME!!"

Taehyung elinde bir şişeyle geldiğinde rahatlayıp derin bir nefes verdim ve ona baktım.

"O ne?"

"Bacağın için, kemiklerin yanlış kaynadığı için bu kadar acıyor. Bunu içersen hiçbir şeyin kalmayacak."

Şişenin kapağını açıp dudaklarıma doğru tuttuğunda hiç sorgulamayıp ilacı bana içirmesine izin verdim.

Şişe bitince bir kenara koyup yanıma oturdu ve başımı dizlerine yaslayıp saçlarımı okşamaya başladı.