Campfire | taekook

Eskisi Gibi

İyi okumalar.

.
.
.
.

Gözlerime giren güneş ışığı ile gözlerimi aralayıp elimle güneşi engelledim ve doğrulup kalktım.

Hâlâ çadırdaydım fakat Taehyung yoktu.

Bir anda açılan çadırla neye uğradığımı şaşırdım ve hafifçe geriledim. Taehyung'u görünce gülümsedim fakat onun yüzünü görünce gülümsemem solmuştu. Ne olmuştu?

"Yürü gidiyoruz."

Kolumdan tutup beni çekiştirdiğinde ayağa kalkıp peşinden gittim. Ne olmuştu birden? Onu kızdıracak bir şey mi yapmıştım?

"Taehyung beyefendiciğim neden böyle yapıyorsunuz?"

"Sus Jungkook."

"Sizi kızdıracak bir şey mi yaptım?"

"Varlığın yeter, bir şey yapmana ne gerek var?"

Dün gece olanları unutmuş muydu? Yoksa benimle oynuyor muydu?

Durup kolumu ondan kurtardım ve gözlerimi karşımdaki kırmızı gözlere baktım.

"Neden böyle yapıyorsunuz?"

"Her zamanki hâlim Jeon. Şimdi yürü dedim sana!"

"Gerçekten dünden sonra niye?"

"Dün mü? Dün hiçbir şey olmadı."

Ne? Yoksa rüya falan mı görmüştüm? Rüya olamazdı.

"O saçma sapan şekeri yedikten sonra uyudun."

Hayır hayır, o şeylerin yaşandığından emindim. Ben Taehyung'u öpmüştüm ama şu an zihnim gerçekten bulanıklaşıyordu. O gözlere baktıkça beynime sisler çöküyordu ve başım hafifçe dönüyordu.

"Rüya mı gördüm acaba ben?"

"Jungkook ne saçmalıyorsun? Yürü hadi, bıktım gerçekten senden."

Kaleye vardığımızda beni odama çıkarıp kapımı çarparak kapattıktan sonra çıkıp gitti.

Yatağa oturup dolan gözlerimi sildim ve derin bir nefes aldım. Rüya olması imkansızdı ama oladabilirdi.

Taehyung bana bir şey mi yapmıştı yoksa? Gözlerine her bakışımda kendimi uyuşmuş hissediyordum ve beynime bir sis çöküyordu.

Yok canım bu kadar kötü olamazdı. Olamazdı değil mi?

Yatağa uzanıp gözlerimi kapattım ve elimi başımın üzerine koydum.

Tanrım hayatımda ilk defa kalbim bu şekilde atmıştı ve ilk defa birine karşı cesaretimi toplamıştım. Bunun rüya olmasını istemiyordum.

"Tanrım biraz daha burada kalırsam delireceğim."

Madem Taehyung beni öptüğünü unutturmak için böyle davranıyordu o zaman ben de kaçarım. Çünkü gerçekten benimle bu şekilde oynamasından bıkmıştım.

Çocukluğumda yeterince aşağılanmış ve hor görülmüştüm artık bunu istemiyordum. Karşı gelmeyi öğrenmeliydim değil mi?

Ölüm korkusu, bu raddeye gelene kadar bir şekilde beni kabuğuma sokmuştu ama ben de insandım ve sınırlarım vardı.

Bu gece kaçacağım. Beni bulsa, öldürse bile artık hiçbir şey umrumda değil. Sadece kurtulmak istiyordum ve ölüm bu kurtuluş yolları arasındaydı.

Gerçekten bana cehennemi getirmişti. Bana ölümü arzulatacak kadar yaşatmıştı bunu.

Tamam belki yaptıkları sizler için ağır olmayabilir ama benim için hiçte öyle değildi.