DİLA"

7.Bölüm

Baba uyan hadi ya anneme gideceğiz bugün.
-Babacım saat daha erken hadi biraz daha uyuyalım.
Ben babaannemin yanına gidiyorum.
-Babaannee?
-Kuzum.
-Günaydın biz bugün annemin yanına gidicez babam ile.
-Hadii babana söyle anneni benim için öpsün onu hepimiz çok özledik.
-Babaanne bende gitmek istiyorum anneme ben gidersem bende öpebilirim.
-Olur kuzum sende öp anneni.
-Babaanne?
-Efendim kuzum söyle?
-Senin annen yaşıyor değilmi?
-Evet kuzum yaşıyor, noldu ki?
-Dün sema'nın annesi bana dedi ki;
-Anneler çocuklarını sevmedikleri için onları bırakıp giderler senin annende seni sevmediği için bıraktı gitti dedi.
-Y-yok öyle birşey kuzum anneler evlatlarını hiç bir zaman sevmemezlik yapmazlar senin annen seni bırakmadı sadece biraz yorgun ve uykusu var.
Hatice hanım torunun dedikleri ile baya bir sinirlenmişti gelini Zehra ile iyi bir konuşması gerektiğini anladı.
-O zaman annem seviyor beni?
-Evet kuzum tabii ki seviyor annen seni.
Hatice hanım torunu ile koyu bir sohbete dalmışken Bozkır bey merdivenlerden yavaş yavaş inmeye başladı Dila hemen dedesinin yanına koşup;
-Dede günaydın.
-Oyyy günaydın kuzum benim.
-Dede bil bakalım biz babam ile bugün nereye gideceğiz?
-Hmm bir tahmin edelim bakalım
-Parka?
-Hayır.
-Çarşıya?
-Hayııır.
-Dede bir bilemedin ya.
-Ee kuzum bilemedim hadi söyle bakalım nereye gideceksiniz?
-Söylüyorum.
-Söyle.
-Annemin yanına.
-Gerçekten mi?!
-Evet annemin yanına gidicez ona onu ne kadar çok sevdiğimi onu ne kadar çok özlediğimi söyleyeceğim.
-Oyyy kuzum benim.
Baran sert sesi ile bir anda;
-Dila!
-Efendim baba?
-Babam uyanınca göremedim seni nere gittin?
-Babaannemin yanına geldim baba sen uyuyordun.
Bozkır Bey;
-Haydi herkes sofraya.
Ev halkı kahvaltı masasına doğru geçmeye başladı sema halasına dönüp;
-Hala gideceğiz değil mi gezmeye bugün?
-Evet halacım gideceğiz.
-Dila sen ve ben beraber gideceğiz sema gelmesin istemiyoruz onu.
-Tamam kahvaltımızı ettikten sonra hazırlanır çıkarız.
-Anne ben kırmızı elbisemi giymek istiyorum beyaz benekli olanı.
-Tamam annecim onu giyelim.
-Dila sen ne giyeceksin?
-Ben annemin yanına gidicem babam ile beraber.
-Halacım seni almazlar oraya boşuna gitmiş olursun.
Baran söze girip;
-Gelsin benimle beraber giremese de olur.
-Ya amca lütfen bizimle beraber gelsin.
-Hayır ben gitmek istemiyorum anneme gidicem ben.
-Tamam babacım,başka zaman gidersiniz hadi yemeğini bitirdiysen kalkalım biz.
-Bitti baba gidelim sonra da anneme gidelimm.
-Ömer hadi hazırlan sende çıkarız 10 dakikaya.
-Tamam abi hazırlanıyorum hemen.
Dila ve babası odalarına doğru giderken Melike babasına dönüp;
-Baba Dila'yı oraya almazlar neden gidiyor ki?
-Bilmiyorum babacım onu da anlamamız lazım annesini çok özledi çünkü.
Baran ve Dila hazırlandıktan sonra avluya çıkıp Ömer'i beklemeye başladılar Ömer'i beklerken Bozkır bey yanlarına gelip;
-Kaç gibi dönersiniz oğlum?
-4-5 gibi döneriz baba hastaneden sonra biraz gezmeye götürüm hem biraz mutlu olur.
-Anladım oğlum yemeğe geç kalmayın.
-Tamam baba.
-Abi hadi çıkalım.
-Hadi bakalım babacım gidiyoruz.
-Oleeyyy anneme gidiyoruz.
-Hadi Allah'a emanet olun baba.
-Sizlerde oğlum.
Hastaneye doğru yola çıktık Dila yolda sürekli heyecandan birşeyler sorup durdu bende usanmadan cevapladım 45 dakika sonra hastaneye gelmiştik arabadan inip dila'nın elini tutup giriş yaptım üst kata çıkıp doktorun odasına girdik,doktor ile görüştükten sonra yoğun bakıma girmek için hazırlığa alındım Dila sandalyeye oturmuş beni bekliyordu hazırlandıktan sonra yanına gidip oturdum;

-Babam noldu?
-Hiiç öyle.
-Neye moralin bozuldu söyle bakalım.
-Anneme onu ne kadar çok sevdiğimi söylemeyi unutmazsın değil mi?
-Unutmam tabii ki bitanem hem onu çok özlediğini de söylerim.
-Tamam unutma ama.
-Ama halen üzgünsün neden?
-Büyüyünce annemin yanına girebilecek miyim?
-Sen büyüyene kadar annen burda olmaz ki evimize gideriz.
-Gideriz değil mi baba?
-Gideriz tabii babacım.
Hemşire;
-Baran bey buyrun alalım sizi.
-Tamam geliyorum.
-Hemşire hanım?
-Buyrun?
-Dışarı da kızım var onu alabilir misiniz içeriye?
-Doktor bey ile konuşmanız lazım, ama büyük ihtimalle almazlar yaşı küçük çünkü,yine de bir sorayım.
-Tamamdır.
-Sizi alalım içeriye eğer doktor bey izin verirse kızınızı getiririz.
-Tamam.
Hemşire;
-Hocam baran bey kızının da eşinin yanına girmesini istiyor.
- Olmaz asla! Dila için çok tehlikeli.
- Ama hocam, Annesinin yanına girmeyi çok istiyor.
- Olmaz, hastayı da Dila'yı da riske atamam.
- Anlaşıldı Hocam.
- İkna olmazsa ben gelirim konuşurum.
- Tamam hocam.
Hemşire Baran'ın yanına gidip dila'nın annesinin yanına giremeyeceğini söyledi Baran'ın morali bozulmuştu bu konuyu Dila'ya daha sonra bahsedecekti şimdi eşinin yanına gitmesi gerekiyordu.
- Baran eşinin yanına oturdu elinden tutup konuşmaya başladı sanki eşi onu duyuyor gibiydi hemşire gelip artık çıkması gerektiğini söyledi baran eşine son kez bakıp başına bir öpücük kondurdu öpücük normal bir öpücük değildi hasret kalmıştı eşine onu çok özlüyordu çocuğunun eşine olan özlemini gözü önünde görüyordu ama elinden hiç bir şey gelmiyordu elleri bağlanmış gibi hissediyordu sanki çıkmaz sokakta gibiydi kızı her gün annesini daha da özlüyordu artık çıkma vakti gelmişti baran hiç giymek istemiyordu hatta eşini bu hastaneden bu yataktan bu şehirden alıp götürmek istiyordu sadece 3'ü olmak istiyordu eşi kızı kendisi başka hiç kimseyi istemiyordu çünkü Baran'ın dünyası eşi ve çocuğuydu baran yoğun bakımdan çıkarken betül'e dönüp "sen benim en güzel manzaramsın"deyip yağın bakımdan çıktı sonra Dila'nın yanına gitti Dilan amcasının kucağında uyuya kalmıştı Ömer abisinin yüz ifadesinden birşey olduğunu düşündü abisine;
- Abi iyi misin noldu?
- İyiyim birşey yok Dila'ya noldu?
- Bişey olmadı dizime uzandı bende saçlarıyla oynuyordum uyuya kaldı.
Baran kızını yavaş bir şekilde kucağına aldı kızının kokusunu içine çekerek hastaneden çıktı arabaya kızını yavaşça bırakarak kendi tarafına geçti arabayı eve sürecekti çünkü Dila uyumuştu Ömer'i dükkana bırakıp eve geçti Dila'yı dikkatlice kucağına alıp odaya götürdü yatağa bırakıp kendisi de bir duşa girdi, duştan çıktıktan sonra Dila'yı yatakta otururken gördü yanına gidip;
-Babam noldu?
-Annemin yanına giricektim uyumuşum.
-Ben doktoru ile konuştum annenin.
-Ne dedi gelicek mi annem evimize gidicek miyiz artık?
-Şu anlık öyle bir konu söz değil annenin biraz daha uykuya ihtiyacı varmış.
-Off annem niye bu kadar uyuyor ki yetmedi mi bu kadar uyuduğu?!
-Öyle deme babacım annen bir de yorgun o yorgunluğu üzerinden atması lazım o yüzden uyuyor.
-Tamam da baba annem yorgun uykusu var niye evimiz de uyumuyor?
Baran küçük kızının soruları karşısında ne cevap vermesi gerektiğin de çok tedirgindi bir kelimeyi yanlış söyleseydi çok farklı şeyler olurdu kızına bu durumu nasıl açıklayacaktı kafası çok karışıktı baran kızına dönüp;
-Hadi babacım uyuyalım sana söz veriyorum anneni getirmek için elimden ne geliyorsa yapacağım.
Dila babasının boynuna sarılıp kucağına uzandı baran kızının saçlarını sevmeye başladı dila'nın nefesi düzene girince uyuduğunu anlamıştı yorganı üzerlerine örtüp uyumaya çalışıyordu ama kafasındaki düşünceler Baranı uyutmuyordu baran yarın annesi ile kızı için bakıcı işini konuşacaktı....

Bakalım yarın bakıcı işinde neler olacak yıldıza basmayı unutmayınnn ❤️‍🩹🫶🏼⭐