-Betül uyan güzelim aç gözlerini hadi bitanem. -Anneeee Anne!! -Dur kızım sakin ol annen iyi olacak. -Anne Anne!! -Baba ambulansı ara çabuk. -Tamam oğlum. -Betül bitanem hadi aç gözlerini. Artık hiç birşey hissetmiyorum sadece sesler geliyordu uyanmak istesemde uyanamıyordum güzel kızımın seslerini duyuyordum ona ne kadar cevap vermek istesemde veremiyorumdur hıc halim yoktu siren sesleri duyuyorum bir yere taşınma hissi ve Baran'ın yanı başımda ağlaması onlar için gözlerimi açmak istiyordum ama olmuyordu artık yavaş yavaş tükeniyordum üzerime birşeyler taktılar beynim artık yavaş yavaş uyumam gerektiğini söylüyordu ama ben kızım için eşim için uyanmak zorundaydım..... -İyi olucak mı? -Kesin birşey söyleyemeyiz doktor beyle görüşürsünüz zaten geldik hastaneye. -Dayan bitanem dayan geldik. Hemşireden; -Hocam beyin kanaması kafa travması da olabilir nabzı çok düşük satrasyonu 70-59 -Hemen odaya alın! -Doktor bey eşim iyi olabilecek mi? -Kesin bişey söyleyemem beyefendi durumunu bildireceğiz sizlere lütfen burda kalın içeriye giremezsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Babaaaa. -Babam niye geldin babacım uyuman gerekiyor evde senin şuan. -Annnem nerde nolmuş anneme iyi mi? -Şşş sakin ol babam anne iyi olacak evimize gideceğiz. 30 Dakika sonra Doktor odadan çıkar; -Betül Hanımın yakınları? -Ben eşiyim durumu nasıl iyi mi!? (Doktor dila'nın boyuna eğilerek) -Prenses ismin ne senin? -Dila annem iyi olucak mı? -Annen iyi olacak ama sen biraz sakin ol ağlama annen seni böyle görse nasıl üzülür. -Baba annem iyi olacakmış duydun mu evimize gideceğiz. -Evet babacım gideceğiz evimize hadi sen dedenin yanına geç orda otur ben doktor abi ile konuşup geleyim. -Tamam. -Doktor bey eşimin durumu nasıl!? -Çocuğunuzun yanında birsey söylemek istemedim ama eşinizin durumu pek iyi değil Baran bey Mardin'e sevk edilmesi lazım biz burda birşey yapamayız geçmiş olsun. -Dila'mın yanına gidip sıkıca sarıldım ve gözlerimi kapattım gözlerimi kapattığım an huzur içindeydim kapı açılma sesi ile o yöne doğru döndüm Betül sedyede yatıyor ve yanında bir sürü makineler vardı yüzü solmuştu hemen yanına gidip ona sarıldım hemşireler beni ondan ayırdı ne kadar onu bırakmak istemesemde ayrıldım ondan sevk için ambulansa bindirildi Betül Dila'nın yanına gidip; -Babam anneyi Mardin'e götüreceğiz oraya gitmemiz lazım babaanne ile eve git şimdi babaanne senin eşyalarını ayarlasın ömer abin de zaten evin yakınlarında onunla beraber Mardin'e gidiceksen bende annen ile beraber gelicem söz veriyorum tamam mı? -Tamam annem iyi olacak ben biliyorum sen verdiğin sözleri tutarsın. -İnşallah babacım anne iyi olacak. Ambulansa binip havalimanına geçtik ambulans uçak götürecekti bizi Mardin'e sanki hayatım bitmişti saniyeler içerisin de ama şükretmem lazımdı çünkü benim durumumdan daha kötü durumda olanlar vardı aklım durmuş gibiydi ne yapacağımı bilmiyordum giderken Betül'ün elini bir saniye bile olsun bırakmamıştım oda sanki yanımda olduğunu hissediyor gibiydi ama uyuyordu Ömer'i aradım; -Alo Ömer naptınız!? -Çıktık yola abi Dila uyudu sen naptın? -Uçaktayız beynim durmuş gibi Ömer. -Sakin ol abi Mardin'e sevk edilince detaylı bir şekilde ilgilenir bizim doktorlarıda çağırırız Allah'ın izniyle yengem iyi olur. -İnşallah ömer inşallah.
Mardin de Dila ve Baranı ne bekliyordu hiç bilmiyorlardı ama içlerinden bir ses hiç İyi şeyler olmayacağını söylüyordu.......
