၁ပတ်ကျော်နေသည်အထိမြို့အုပ်မင်းမှာပြန်ေရာက်မလာေသးသဖြင့်ရဝေတစ်ယောက်ထိုင်မရထမရဖြစ်နေလေပြီ။
"အကို!!!ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေစမ်းပါဗျာ"
"အေးလေရဝေရာထိုင်နေစမ်းပါ"
"ငါကဘယ်လိုလုပ်ထိုင်နေနိုင်မှာလဲ...အကိုကအခုထိပြန်ရောက်မလာသေးဘူး...ဘာများဖြစ်နေလဲမသိဘူး..."ရဝေမှာတကယ်ကိုစိုးရိမ်ပူပန်နေသည့်ဟန်။မြနွယ်နှင့်သက်လွင်မှာမူရဝေ့ကိုကြည့်၍ေဆးမမှီေတာ့ဘူးဟူသည့်အမူအယာဖြင့်ကြည့်နေလေသည်။တစ်ဖက်မှညိုနှင့်ကျော်ဝင်းမှာတော့ရဝေတို့ပြောသည်ကိုသာငြိမ်၍နားထောင်နေလေသည်။
"အလုပ်ေတမပျက်သေးလို့ဖြစ်မှာပေါ့အကိုရာ"
"သက်လွင် အကိုငါ့ကိုထားခဲ့ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်"ရဝေ့၏မျက်နှာမှာဇီးရွက်လောက်သာရှိတော့၏။
"မဟုတ်တာဗျာ ကိုဓိပ္ပကအဲ့လိုလူမျိုးမဟုတ်ပါဘူး"
"ရဝေရယ်နင်စိတ်အေးအေးထားစမ်းပါ"
"မထားနိုင်ဘူး ငါထပ်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။အကိုက၁ပတ်အတွင်းပြန်လာမယ်ပြောထားတာ အခု၁ပတ်ပြည့်လို့၁ရက်တောင်ကျော်နေပြီအခုထိအိမ်ပြန်ရောက်မလာသေးဘူး"
"သက်လွင်မင်းလှည်းပြင်ထား မြို့သွားမယ်"
"ဟာ!!!အကို ချက်ချင်းကြီးသွားမလို့လားဗျာ"
"သွားမယ်.. သွားကိုသွားရမယ်.. အခုထိပြန်မလာသေးပုံထောက်တော့... ဟိုလူကြီးမြို့ပေါ်က...ဘယ်အပျိုဖြန်းနဲ့ပလူးနေလဲမသိဘူး"
"မိလို့ကတော့နှစ်ကောင်လုံးအရေခွံစုတ်ပစ်မယ်"
"အမွှေးေတပါတစ်ပင်မှာမကျန်အောင်အကုန်ဆွဲနှုတ်ပစ်အုံးမယ်"
"သက်လွင် ကိုကိုကြီးတော့အခြေနေမကောင်းဘူး"ညိုတစ်ယောက်လေသံတိုးတိုးဖြင့်သက်လွင်ကိုကပ်၍ပြောလိုက်၏။
"သေချာတာပေါ့သက်လှယ်ရယ်"
ရဝေ့တစ်ယောက်သူပြောခင်တာပြောပြီးသည်နှင့်အိမ်ထဲသို့ဝင်သွားလေသည်။ခတ္တအကြာမှာပင်အဝတ်ထုပ်ကြီးဆွဲ၍ထွက်လာလေတော့သည်။
YOU ARE READING
မြတ်နိုးခြင်းနဲ့ဖွဲ့သီပါ့မယ်မောင့်သက်လှယ်(ongoing)
Romanceမြို့အုပ်မင်းဓိပ္ပလင်းမောင် seme သက်လွင် seme ဇင်ဦးညို uke
