My Teacher Is A Goddess

CHAPTER TWENTY

Chapter Twenty

Nytch

‘Urghh! That ugly old man’s doing it again. Hindi man lang niya hinintay ang good news ko!’

“Utos ng utos akala niya madali lang. Sana tinapos niya nalang ang mga buhay ng mga batang ‘yon! May kakayahan naman pero ang tamad-tamad!”

Inis kong inaayos ang bawat gamit ko dahil pupunta na ako ng eskwelahan kung saan ay may tatapusin akong isang tao na maraming alam.

Bago ko pa hanapin ang imortal na tumutulong sa mga bata ay kailangan ko munang alisin sa aking daanan ang isang pakialamerang guro na bantay ng bantay sa akin.

Simula noong dumating sila ay lumalapit na sila sa gurong iyon at doon ko nalamang sila pala ang matagal kong hinahanap. Salamat sa gurong iyon ay nakilala ko sila.

Isang ngisi ang gumuhit sa aking mga labi nang mapagmasdan ko ang aking sarili sa salamin.

“Hindi talaga nila ako makitaan ng itim na kapangyarihan?”

Napatingin ako sa orasan. It’s time to go.

_______________________

“Good morning ma'am.” I greeted my co-teachers when I entered the faculty room.

They greeted me back and it made me smile. Although, they’re humans but we spent all my years here at this school. I never thought I will take this long and be closed to them especially to my students for past few years.

“Is teacher Eraine here yet?” Tanong ko sa kanila.

“Oh, yes. She’s at her favorite place... you know where.” Sabi ni Teacher Cai.

“Thank you...”

And finally I’ll end her today. No remorse, no regrets.

“By the way... let me introduce our new staff Miss  Roseanne Belano. Miss Belano meet Miss Nichelle Morin, an English teacher and the adviser of grade 12 section B.”

We both shake our hands and felt nothing strange about her. A human. Akala ko kasi may bagong espiya dito.

“Nice to meet you, but I have to go. See you around!” Sabi ko at nagmadaling umalis.

“Teacher Elle!”

Napalingon ako sa tumawag sa akin.

“Yes?”

“Bakit mo pala siya hinahanap?”

“Umm... tinanong niya kasi ako nung nakaraan at nag-ayang magpa cafeteria pero busy ako. Babawi lang ako.”

“Ganoon ba? Sige, sana ma meet ko din siya. Napaka close niyo kasi...” Aniya sabay talikod.

Mukhang may bago na naman akong pag-iinitan?

Inirapan ko nalang ito dahil hindi naman ito nakatingin.

Nagsimula na akong maglakad at nilalandas ang daan patungo sa garden ng eskwelahan. Doon kasi ang paboritong lugar ng babaeng iyon.

At nang marating ko na nga siya sa lugar ay napangisi na lamang ako. Nakaupo siya sa bench at nakatungtong ang mga kamay sa lamesa habang hawak-hawak ang ulo. Mukhang nahihirapan sa kung ano. Siguro ay stress lang ito. Ngunit hindi na siya mag-aalala dahil ngayon tatapusin ko na ang kaniyang paghihirap.

“Magandang umaga teacher Raine...” Pagbati ko sa kaniya.

Nang makita niya ako’y agad itong ngumiti. Patago kong binubuo ang punyal sa aking kamay mula sa aking likuran.

“What brings you here, teacher Elle?” Nakangiting sambit nito.

“To bring you a gift.”

“Ohhh... but it’s not my birthday yet.”

“Well, maybe I couldn’t make it to that day or... you—” Sa sinabi ko’y nangunot ang kaniyang noo.

Pinalabas ko ang sandata ko mula sa likod at nang makita niya iyon ay nanlaki ang kaniyang mga mata.

“T-that’s real...”

“Yes. I’m glad you know that.”

“It’s not funny to bring that weapon here. Teacher Elle, sinong pumayag na magdala ka niyan dito?” Nag-aalalang tanong niya. She’s to dumb to know na ngayon ang huling araw niya dito sa mundo.

Iwinasiwas ko ang hawak kong sandata at tinutok sakanya.

“Today... I will end your misery!” Sabay tawa ko.

Inihagis ko iyon sa kaniya ngunit kahit gulat ito ay nagawa niya paring ilagan iyon.

“Don’t make this too hard for you anymore, Teacher.”

Tumakbo ito ng tumakbo at nang malapit na siya sa daan palabas ay nabangga ito.

Humalakhak ako dahil sa nangyari. Naglagay ako ng harang panlaban upang walang makakita o makarinig sakanya.

“Why are you doing this?! This is stupid, don’t do this! What the heck are you?!” Sunod-sunod na tanong niya.

“Don’t act fool! I know you saw me that day when I went to that place. I know you were following me. Thanks to the human’s technology, I get to saw you in that what they call CCTV.”

Nakita ko ang takot mula sa mga mata niya.

“Are you ready to leave the world?”

Tumawa ako ng tumawa.

Lumapit ako sakanya ng lumapit at nang makalapit nga ako ay panay ang pakiusap niya.

“Teacher Elle no—ahhh!”