bad idea right? ~Yoonmin

(17)

yt'den gelen askisilarim o edite bölüm yazdim hadi bakaliimm🫡🖤

☆

"Yok olmuyor off" Kalemi sinirle masanın üzerine bıraktım, hala kaşlarım çatık bir şekilde soruyla bakışıyordum. Saatlerdir uğraşmama rağmen bir türlü doğru cevabı bulamamıştım, onu bırakıp şıklardaki cevaplara yaklaşamamıştım bile.

Gözlerim karşımdaki koltukta yayılmış kitap okuyan Yoongi'ye kaydı, onun bu ilgisiz hali daha da sinirlenmeme neden oluyordu. "Yoongi soruyu çözemedim, yardım eder misin?" Başını kitaptan kaldırmadan yanıt verince bu sinirlerimi arttırdı maalesef ki. "Sen çözersin sevgilim inanıyorum"

Sırf yaşadığım öfkeden dolayı bıraktığım kalemi tekrar elime aldım ve sorunun olduğu kağıda iyice yaklaştım. Sanki çözebilecekmişim gibi... Soruda yazılanları baştan okuyup önemli gördüğüm yerlerin altını çizsem de aklım başka bir yerdeydi. 

Göz ucuyla Yoongi'ye baktığımda göz göze geldik, okuma gözlüğünün yukarısından beni izliyordu. Ona gözlerimi devirip soruya geri döndüm, onun hala baktığına emindim. Onu umursamamaya çalışıyordum çünkü beni son iki gündür ders konusunda fazla zorluyordu.

Anneme Jeongin ile kalacağım yalanını söyledikten sonra böyle ufak kaçamaklar yapmak çok hoşuma gitmişti. Mesela bu hafta sonu da Taehyung ile matematik ödevini yapacağımı sanıyordu. Gerçi benim için pek bir şey değişmemişti, aynı ödevi şu an tek başıma yapmaya çalışıyordum.

Şaka gibi, karşımda bir matematik öğretmeni oturuyor -ayrıca kendileri sevgilim olur- ama yine de her soruya kırk beş dakikamı harcıyorum. Yoongi resmen bunu inadına yapıyordu, iki gündür yaptığımız tek şey matematik çalışmaktı. Çözemediğimi söylediğim zaman yardım etmek yerine halledeceğimi söylüyordu, bana evin içerisinde sürekli ödevler veriyordu.

Ve kendisinin yaptığı tek şey oturup kitap okumaktı, gıcık! Elimdeki kalemi parmaklarım arasında çevirirken aklıma gelmeyen tüm yolları gözden geçirdim, yok çözülmüyor bu soru... Bir ara aklıma yayın evini şikayet etmek geldi yani o derece.

Artık pes edince boğazımı sesli bir şekilde temizleyip Yoongi'nin dikkatini  çekmeye çalıştım. İşe yaramış olmalı ki bakışları yeniden beni buldu. "Yardımcı olsan mı artık?" Ciddiyetle sorduğum için bir an şaşırmış ardından pes edip kitabını koltuğun üzerine bırakarak bana doğru adımlamıştı.

Hemen yanımda duran sandalyeyi kendine çekerek oturdu, sonra bir kolunu dizine yaslayarak önümde yer alan testi kendine çevirdi. "Hangisini yapamadın güzelim?" Yapamadığım soruyu gösterince kaşlarını hafif çatarak soruya göz gezdirdi, bir yandan da sesli olarak cümleleri okuyordu.

Birkaç saniye içinde testin üzerini işlemler ile doldurmuş ve C şıkkını işaretleyip bana dönmüştü, ben ise çözümü dinlemek yerine her zamanki  gibi onu izlemiştim. "Yine dinlemedin değil mi?" Benim ona olan boş bakışlarımı hemen anlamış olduğu için başımı sallamak zorunda kaldım.

Sıkıntılı bir nefes verip dizine dayadığı kolunu kaldırdı ve iki parmağı ile nazikçe çenemi tuttu. "Sevgilim neden böyle yapıyorsun? Senin iyiliğin için uğraşıyorum"

"Biliyorum biliyorum" Bir süre gözlerime odaklandı sonra çenemi bırakıp soruya döndü. Soruyu baştan anlatmaya başladığında onun işlemleri yazarken görüş alanıma giren damarlı ellerine aldırmamaya çalışmak cidden çok zordu. Arada sayıları yazarken oluşan sessizlikte ısırdığı dudaklarına bakmamak imkansız gibi bir şeydi benim için.

Aklımdan geçen düşünceleri silmeye çalışırken Yoongi'nin birden soruyu çözmeyi bırakıp gözlerini bana dikmesi bir olmuştu. Ve sonra ben daha ne olduğunu anlayamadan Yoongi üzerime eğildi. Eli usulca belime dolanırken heyecandan kalbimin duracağını filan sandım.