BALERİNA

BÖLÜM 7

Gözlerimi açtığımda bembeyaz tavanı gördüm. Başım müthiş ağrıyor ve dönüyordu. Kafamı hafif sağa çevirdiğimde kolumdaki serumu gördüm. Kalkıp oturmak istediğimde sol taraftan kollarımı hızla tutan elleri fark ettim. "Dur, dur. Kalkma," dedi bir ses. Ve bu ses Uygardan başkasına ait değildi. Oldukça endişeli bakan gözlerini bir an bile üzerimden ayırmıyordu, "Neredeyim ben? Ne oldu bana?" Beni yeniden yatağa yatırdıktan sonra sorumu cevapladı. "Okulun hastanesindeyiz. Dersin sonunda bayıldın. Hatırlamıyor musun?" Başımla 'hayır' dercesine cevapladım onu.

Gözümü etrafta gezdirdiğimde gerçektende hastane odasında olduğumuzu gördüm. Oda sade ve boştu. Duvarlar, zemin, tavan, her yer beyazdı. Karşımda sadece bir TV vardı. Yatağın hemen yanında Uygarın oturduğu bir koltuk yer alıyprdu. Bayıldığımı duyduğumda sinirle "Yine mi ya?" diye isyan ettim. Sorgulayıcı bakışlarla "Nasıl yani, hep oluyor muydu?" "Evet" diye fısıldadım. "Ne zamandan beri peki?" diye sordu şimdi de. "1 yıl falan." dedim sadece. "Hiç doktora gitmedin mi?" Oğlum, yeter artık!

"Bu kadar başım ağrıyor ve siz durmadan soru soruyorsunuz!" dedim sinirle. Alllah aşkına bu kadar soru neden? "Farkındaysan ben senin eğitmeninim ve .." dediğimde onu susturdum. "Ama bu benim hakkımda her şeyi bilmeniz geçerli bir sebep değil," dedim. Ciddi bir şekilde "Melodi cevap verir misin?" dedi. "Sizi ilgilendirmez," dedim bu sefer de. Dişlerinin arasından "Melodi!" dedi. "Siz bu kadar sinirli birisisiniz mi?" "Bu da seni ilgilendirmez." Oo! Bu iyidi.

"Gitmek için anneme söylediğimde 'geçer' demişti. Ben de zaten gitmedim." "O öyle söylese de sen gitmeliydin." dedi sinirle. "Gitmek istemedim ve gitmedim. Ve bu sizi ilgilendirmez." "Ne söylesem aksini mi söyleyeceksin?" Onu gerçekten sinirlendirmiştim. "Bilmem." dedim sakin sesle. Bir süre sessizlik oldu. Başımı başka yere çevirerek onu görmemi engelledim. Bir süre sonra bakışlarımı yine ona doğru çevirdiğimde bana baktığını gördüm. Bir şey düşünmüş olmalı ki kaşlarını çatttı. "Annen gerçekten mi 'geçer' mi dedi?" Başımla onayladım. "Annem genellde beni sevmez. Benim başarılarımı sever." dedim bir anda. Ah, hayır! Kendim hakkında ona hiçbir şey söylememeliydim.

Her kesin zayıf noktası vardır. Benimki de buydu. Her kese hemen güvenip onlara açılırdım. Bunu yeni fark ettiğimde çok üzülmüştüm. Ben onlara güvenirken onlar benim hakkımda elde ettikleri şeylerle beni yaralarlardı.

Son söylediklerim onu çok etkilemişdi ki gözlerini benden kaçırdı. Bir süre daha sessizlik oldu. Başımın dönmesi benim uykumu biraz da getiriyordu. Kafamı sol tarafa çevirdim. Ve gözlerimi usluca kapattım. Ayak seslerinden sonra kapı sesini duyduğumda gittiğini düşündüm. Ne kadar gitse o kadar iyi. Soru makinesi gibi soru soruyor. Rüyalar bana kapılarını açtığında açılan kapı sesi duydum. Allahım sana geliyorum. Geldi yine bas belasi.

Yine de koltukta oturduktan sonra elini koluma değdirdi. Ve yavaşça silkeledi. "Melodi," dedi.
Ama gözlerimi açmadım.
"Melodi. Kalk yemeğini ye, sonra uyursun."
Açlıktan ölsem de açmam gözlerimi.
"Melodi."
Yine açmadım.
"Melodi."
Yine açmadım.
"Kalk." dedi tekrar.
Biraz naz yapsam ne olacak sanki?

"Ben sanki bilmiyorum o gözlerini yalandan kapattığını," dediği an gözlerimi açıp, ona doğru döndüm. Zaten sıkılmaya başlamıştım. Yatakta oturmama yardım ettikten sonra yemek tepsisini önüme koydu. "Canım yemek istemiyor." dedim. "Yemelisin. Yoksa bu sefer açlıktan bayılacaksın." "Ben solağım olağanüstü zekalı insan. Ve sol kolumda serum var. Yemek istesem bile nasıl yiyeceğim?" dedim öfkeyle. Bu adam beni delirtiyor.

Tepsideki kaşığı alıp çorbaya saldı. "Gerçekten beni yedirtecekmis.." diyecektim ki kaşığı ağzıma soktu. Bir Allahın kulu beni şu adamın elinden alsın. "Gerektiğinden fazla konuşuyorsun." dedi. Beni sanki bir çocuk gibi besledikten sonra tepsini yere indirdi. "Bu gün buradayız." dediğinde delirdim. "'Buradayız' mı duydum ben az önce?" Delirmiş bu. "Evet. Burada seni yalnız bırakır mıyım sence?" "Evet neden olmasın?" dediğimde alayla güldü. "Ne var? Zombiler mi var burada?" dediğimde yüksek sesle kahkaha attı.