7 Sır

1.Bölüm Part 1

Ölüm 2 hece 4 harf, ne kadarda basitti değilmi?

Bir kadın, adam hatta bir çocuk camdan kendisini atar ve ölürdü, sadece ölürdü.

7 saniye boyunca yaşadıklarını hatırlar ve ölürdü. O 7 saniyenin içinde sadece acı görürdü değilmi?

Peki acıyı görmesinin nedeni, ölmesinin nedeni camdan atlamasımıydı?

Hayır. Nedenini ben söyliyim, diğer insanlardır.

Ona bağıran, ona nefret sözcüklerine boğan, ona pisikolojik şiddet gösteren kendisini yetersizmiş gibi hissettiren insanlardır.

Bir bakıma ise genelimizin çok sevdiği ve saygı duyduğu ailelerimizdir.

Kısaca ölümün sebebi kendimiz değil kendimizi hor görmemizi sağlayan ve kendimizden nefret etmemizi sağlayan insanlardır.

Benim intihar etme sebebim ise ailemdi.

Evet ben Türkiyece tanınan Işık ailesinin ortancı kızı Gece. Ailemin beni hor görmesi yüzünden intihar etmiş, şimdi ise karşımda olan hastaneye doğru dik bir şekilde yürüyordum.

Şunu şöyliyim karşımdaki hastane değil, akıl hastanesi değil bir terapi yeri.

Bu terapi yeri Türkiyenin en büyük, girilmesi yasak olan ormanının ortasında olan bir yerdi.

Türkiyede her yıl sayılı insanların girilmesine izin verilmiş ve bunlardan biride malesef bendim.

Buraya gelmek istemesemde annem ve babam buraya beni zorla getirmişti.

Neymiş ben normal akıl hastanesine gidemezmişim ben Işık soyadını taşıyormuşum! Batsın soyadları ben zaten onların soyadları yüzünden psikolojimi bozmuşum.

"Gece hadi gir hastaneye, ben akşam eşyalarını sana yollarım" annemin birden konuşmasıyla irkildim ve omuz silktim.

Annem her zaman bu kadar duygusuz olup benide kendisi gibi yapmak zorundamıydı? Sahi bu annemin suçu değil babamın suçuydu. Sonuçta annem babamı değil babam annemi her gün yalnız bırakıyordu, bizi zaten sevmiyordu ama insan sevdiği kadını yalnız bırakırmıydı? Bırakırmış meğer, insan sevdiği kadınıda yalnız bırakabiliyormuş ben bunu en iyi şekilde babamdan öğrenmiştim.

Annemin suratına bile bakmadan omuzlarımı ve kafamı daha çok dikleştirip hastaneye doğru adımlamaya devam ettim.

Annemin adım sesi gelmedigi için onun arkamdan gelmediğini anladım. Hastaneyle aramda 7 adım kala durdum ve büyük camlardan annemin yansımasına baktım.

Annem ne kadarda dik durup kırılmıyıcakmış gibi dursada kırılmaktan korktuğu için dik durduğunu bir tek ablamla ben bilirdik. Çünkü ben ve ablamın duruşunda dik ve kırılmıyıcakmış gibiydik ama kırılmaktan korktuğumuz için dik duruyorduk.
Annem arkasına döndügünde bende son kalan adımlarımı atıp binaya girdim bundan sonra ne olacağını kimse bilemezdi...

Hastaneye girdik.
Hadi hayırlısıyla
Kelime: 349