7 Sır

2. Bölüm Part 3

~Satürn bu gün biraz dertli
Kalbi kırılmıştır belki
Bi zincire sığdırılmış koca gezegen
Koca gezegen boynundayken güzeldi~

~Yıldızlar konuşur bazen ay ışığında
Geceler hep suskun sessiz, kırgın da
Yazan yok günaydın, kapalı pencerem, çekili perdeler ~

~Onu düşünmekten ben bıktım
Düşünmekten ben bıktım
Düşünmekten ben bıktım
Bıktım, ya bıktım~
Frxzbie:Satürn

Hayat sıkıcı olabilir ama onu sıkıcı yapmayan bir aşk bulana kadar..
Böyle bir giriş 🤭

Başlayalım...
Bir yılbaşında. Gece 8 yaşında

Küçük kız korkudan tirtir titriyordu. Ama her şeye rağmen ağlamıyordu. Şuan yaşıtları gibi bebekleriyle oynaması gerekiyordu ama buna imkan yoktu. Şuansa yatakta yorganın altına girmiş tirtir titriyordu.

"Hepsi senin yüzünden!" Diye haykıran annesiyle kulaklarını kapattı küçük kız, küçük Gece. İçinden "1" dedi

"Senden nefret ediyorum!" Diye bağırdı küçük kızın annesi. 'Bağırıyordu. Bağırmasaydı. Niye bağırıyorduki'? Diye düşündü küçük kız iç sesine ekledi "2".

"Bağırma be karı! bağırma! İnsanlar uyuyo!" Diye kükredi küçük kızın çok sevdiği! Babası. "3"

"Bıktım senden! Sendende ailendende!" Bir şimşek çattı karanlık oda bir kac saniyelik aydınlandı. küçük kız korkuyla irkildi. "4" diye fısıldadı sessizce

"Senin yüzünden oluyo!" diye kükredi. Küçük kız yatakta cenin pozüsyonu aldı ve titreyen sesiyle "Hayır" diye fısıldadı. Ekledi "5"

Ne kadarda 'Susun! bağırmayın! yeter!' demek istesede bu odadan çıkarsa her şeyin dahada kötü olacağını biliyordu.

"Aldattın beni yine aldattın. Ben seni affettim, onu kabul ettim. Ama sen hala beni aldatıyorsun" Derken annesinin sesi boğuk geliyordu." 6" Annesi gine ağlıyordu.

O an annesi üç kızınıda önemsemedi ve yatak odasındaki daima hazır olan valizini almak için yatak odasına gitti. Giderkende küfür etmeyi unutmadı "Siktir git Bilal!" Dedi ve valizini aldı. Sonraysa bir kapı sesi geldi. Kadın evden gitmişti. Küçük kız ekledi "7"

Babası kapalı kapıya doğru bağırdı. "Sen siktirgit amına kodumun.." devam etti küfürüne ama Gece ellerini daha çok bastırdı kulaklarına.

Artık göz yaşları durmuyordu. Henüz sadece 9 yaşındaydı ve ailesinin kavgalarından bıkmıştı. Ama her şeye rağmen sabretti onun için sabretti. "Alo Serkan yarına ayırdığımız işi bugüne ayarla ev boş 15 dakikaya gel" Babası Bilal karşısındaki sesi beklemeden kapattı.

Küçük kız korkuyla irkildi ve "Hayır" diye inledi tam yedi kez. Yedi kere hayır dedi. Ama hiç bir şey değişmedi. 'Ama o beni kandırmaz sadece bugün böyle değilmi?' Diye düşündü küçük kız.

15 dakika sanki 1 saat gibi geldi küçük kıza ama geldi..

Kapının çalmasıyla gözünden bir damla yaş aktı. Babası ise gülümsedi ve kapıyı açtı. Küçük kız yorganı kafası bile görünmüyücek şekilde örttü.hala cenin pozisyonunda, kendini bu hayatta fazlalıkmış gibi görüyordu.

Kadın kahkaha sesleri geldi daha sonraysa inleme..

O an anladı küçük kız bu hayattan kurtulamayacaktı. bu hayattan kurtulmanın tek yolu ölümdü. Ölümü diledi. Ve bu gerçekleşti. Kızın ruhu öldü ama bedeni yaşadı. Ama elbet bir gün ölücekti? Ne zaman olursa olsun.

O an bir ses duyuldu dediki; "Ölmeyi dilemek için henüz fazla küçük değilmiydi?"

Başka bir ses duyuldu dediki;
"Küçük değildi. O hep büyüktü."

Şimdiki zaman
Yemeklerimizi almış masaya geçicekken aklıma gelen anımla irkilsemde hiç ses çıkarmadım. Alışmıştım. Yemeklerimi masaya koymadan önceyse mini ses kaydediciyi alıcaktım. Ama unutmuştum. Şimdi alabilirdim.

Mini elbisemi tek elimle hafif yukarı çekmeye çalıştım. Diğer elimdeki tepsi yüzünden zorlansamda çektim. Elbisemi çekmemle önümde gördüğüm Afille gözlerim şaşkınlıkla açıldı. Afil benim naptığımı anlamıştı. Ses kaydedici olduğunu anlamışyı ama nasıl. Elimdeki tepsiyi almak için kaşıyla hafif işaret etsede ona tepsimi vermedim.

Afil "Elindeki tepsiyi vermeyi düşünüyormusun? ha eğer vermiyiceksen, elindeki tepsinin içindeki yemeklere yazık, çünkü yere döküceksin." Sesi sert olsada aynı zamandada alaycıydı. Elimdeki tepsiyi ona uzattığımda aldı. Bir elinde kendi tepsisini diğer elindede benim tepsimi tutuyordu. Arkasını dönüp bekledi. Sanırım bir yerlerimin görünmemesi için önüme geçmişti.

Açtığım bacağımın iç kısmına yerleştirdiğim mini ses cihazını aldım hızlıca ve çantamın içine koydum. Afilin masaya geçmesi ve tepsimi vermesi için hafif boğazımı temizledim. Afilse hiç arkasını dönmeden masaya doğru gitti.

Elindeki kahvaltı tabaklarıyla masaya oturdu bende tek boş yere onun yanına oturdum. Önüme tepsimi koydu. "Teşekkür ederim." Kendinden emin bir şekilde konuşmuştum.

Masanın en başında Afil onun yanında ben oturuyordum. Benim yanımda Kaya Kayanın yanında ise Kayra oturuyordu. Kayranın karşısında ise Saye oturuyordu. onun yanında ise (Kayanın karşımda) Anka oturuyor onun yanındaysa (Benim karşımda) Anka oturuyordu. Ankanın yanındaysa (Afilin katşısında) Emir oturuyordu.

Emir masaya oturduğumuz anda hepimize olayı sormaya başladı ama cevap olarak her seferinde derin bir sessizlik alıyordu.
Kaya en son Kayranın ısrarı yüzünden derin bir nefes alıp konuşmaya başladı "Psikologlarda bizim kapı anatarlarımız varmış. Birde bizden izinsiz bir şekilde görüntülerimizi çekip seslerimizi kaydediyorlarmış. Sayede bunu yapmamaları ve oda anahtarlarımızı vermesi için onlarla konuştu." Dediğinde ilk Ankaya baktım. Ankanın gözlerinde gördüğüm korku vücuduma işlemişti sanki.

"Ama korkmayın bugün anahtarlarımızı bizr verecekler ve görüntülerimizi çekmiyicekler." Dedim ve Ankaya doğru hafif bir tebessüm ettim. Ankaysa bana karşılık verip kafasını masaya doğru eğdi.

Biliyorum bölüm çoook kısa ama bu kadar yazabildim çünkü bir hafta boyunca telefonumu kullanamadım bu yüzden sadece bu kadar yazabildim. En yakında daha çok yazıcamm
Arkadaşlar A-f-i-l A-f-ı-l değil yazıda afil ismi afıl diye duruyo ama ismi A-f-i-l

10 oy olmadan yb atamıycam :(
Yıldıza basmayı unutmayın lütfen <3
👇
👇
👇
⭐