Harem [onc2024]

Hoofdstuk 8

'Je moeder is een buitenaards wezen!³¹' schreeuw ik naar beneden, vlak voordat de groene winnaar van de eerste ronde tot puree wordt gestampt. Ze kunnen me met geen mogelijkheid horen, maar ik sta Malahkii bij op de enige manier hoe ik dat momenteel kan.

Degene die de gigantische doperwt plette, wordt op dat moment in een houdgreep genomen door wat nog het meest op een uit de klauwen gegroeide krab lijkt – weer een onbekende aliensoort voor mij – en al snel liggen de organen van de pletter naast de ogen van de allereerste winnaar.

Hoewel ik weet dat ik het even goed kan zien achter in de loge, lukt het me niet om zo stil te zitten als de andere drie dat doen en daarom hang ik alweer over het hek. Ik wend me half naar Zandr, die mij strak aanstaart. Deed hij dat al, of keerde hij zijn blik naar mij toen ik me omdraaide? Zijn ogen hebben een verdachte glinstering en ik bekijk hem verward totdat ik bedenk wat ik ook alweer wilde zeggen. 'Heb jij ook zo'n zin in doperwtjes met worteltjes?' Met mijn hoofd wenk ik naar de chaos in de cirkel, waar de twee kleuren van die Aardse groentes het slagveld domineren.

Zandr grinnikt zo kort dat ik eigenlijk denk dat niet goed gezien te hebben, zeker omdat hij me daarna met een blanco expressie bekijkt en slechts zijn schouders ophaalt. Ik kijk hem boos aan, waarna ik me abrupt op de interessantere zaken helemaal beneden richt.

'Droogkloot,' brom ik voor me uit. Wel zorg ik ervoor dat ik dat zo zacht doe dat niemand het hoort. Ik weet dat ik sneller praat dan dat ik denk en daarom ben ik blij met dat beetje terughoudendheid.

Ik besef pas dat hij is opgestaan als ik zijn hand in mijn nek voel. Hij knijpt, maar niet zo hard als toen hij dat eerder vandaag deed. Hij brengt zijn gezicht dicht bij mijn oor, waarschijnlijk omdat ik hem anders niet kan verstaan door de aanmoedigingen die op hoog volume door de hele arena golven. 'Wees voorzichtig met wat je zegt.' Het is meer de manier hóe hij het zegt dan wát hij zegt (hoewel de dreiging van wat zijn woorden impliceren ook redelijk huiveringwekkend zijn) wat ervoor zorgt dat ik kippenvel over mijn hele lichaam krijg.

Met alles wat ik in me heb krijg ik het voor elkaar om niet opnieuw zo'n beschamend piepje te laten horen en ik knik slechts. Zijn lach voel ik rommelen en ik ben blij dat in ieder geval één van ons het grappig vindt.

Focus, Hel1, denk ik en dat is wat ik doe. Dat is ook geen seconde te laat, want de machtige wezens in de cirkel maken gehakt van elkaar. Deze keer raak ik in de paniekmodus in plaats van opnieuw hongergevoelens te kweken.

'Malahkii, achter je!' schreeuw ik. Tot mijn grote frustratie verdwijnt mijn stem in de rest van het rumoer en moet mijn grote vriend het zonder mijn hulp oplossen. Behalve hij staat er nog één exemplaar overeind, terwijl de rest van de winnaars in stukken rondom hen ligt. Malahkii is een beest en de ander is het tegenovergestelde daarvan. Het is een vrouwelijke Qura, maar dat maakt haar net zo haarloos als de mannelijke versie. Ze heeft een rode huid en grote, rode ogen, waardoor ze eruitziet alsof ze geen vel heeft en ik ben stiekem jaloers op haar (letterlijk?) bloedstollende uiterlijk. Zag ik er maar zo luguber uit, maar nee: ik moet het doen met een lichtroze velletje, rossig haar, een paar sproeten en popperige ogen. Op de Aarde noemden ze me knap, maar daar heb ik elders in het universum helemaal niks aan.

De Qura kunnen ook kleine stukjes teleporteren en dat is voor hun soort heel handig, hoewel minder praktisch voor hun vijanden. Maar ik ken mijn vriend en ik weet dat hij haar gedrag heeft bestudeerd vanaf het moment dat ze zijn vijand werd. Ik heb meerdere redenen om gefascineerd te raken door andere rassen en de grootste is dat ik daardoor hun zwakste punten leer kennen.

Ik praat nogal veel en dergelijke belangrijke informatie wil ik weleens in de herhaling gooien, zodat Ray en Malahkii dat zeker zouden onthouden. Vooral Ray heeft me daarom meerdere malen irritant genoemd, maar het ziet er naar uit dat ik er nu het leven van Malahkii mee red. Jammer dat Ray dood is, ik zou hem er graag mee om de oren slaan.

Voordat mijn gedachten wederom in een neerwaartse spiraal glijden, richt ik mijn aandacht op het gevecht in de cirkel. Mijn ene arm heb ik over het hek hangen en ineens merk ik dat ik met mijn rechterhand Zandrs exemplaar met een dodelijke grip vasthoud.

'S-sorry,' mompel ik en ik probeer mijn hand onmiddellijk terug te trekken. Ik heb meteen spijt van mijn beleefde verontschuldiging, want hij laat me niet los.

'Hopelijk blijf je op deze manier een beetje stilstaan,' verklaart hij zich en daarna knikt hij naar het strijdtoneel beneden ons, waar de twee om elkaar heen draaien: op zoek naar elkaars zwakke punten. 'Is dat een vriend van je?'

Even denk ik erover om mijn sarcasme op hem los te laten, maar ik besluit dat nu de tijd is om me naar mijn leeftijd te gedragen. Ik weet intussen dat Zandr een machtige heer is en ik help Malahkii zeker niet als ik hem nu pissig maak. Mijn gedachten brengen me op een van mijn uitmuntende ideeën en dat spreek ik onmiddellijk uit. 'Dat klopt. Mogen we hem houden als hij wint?' Ik kijk naar Zandr op en laat mijn gezichtsuitdrukking vol in de puppy-modus gaan, tot en met de knipperende wimpers aan toe.

Hij staart een tijdje naar me met die nietszeggende zwarte ogen van hem en vervolgens kucht hij eventjes, waarna hij wegkijkt. Zijn knikje is minimaal, maar dat is meer dan voldoende voor mij. Op de een of andere manier weet ik dat hij niet zal terugkomen op zijn woord en het enige wat ik nu nog nodig heb is een overwinnende Malahkii.

Gelukkig heeft hij mijn uitleg over het Qura-ras inderdaad gehoord. Hun manier van teleporteren is gelimiteerd en volgt een bepaald vast patroon. Iedere Qura heeft een uniek patroon, waardoor ze in het begin van het gevecht in het voordeel zijn. Hoe langer dat echter duurt, hoe meer hun vijand hen leert kennen.

Ik zie tevreden toe hoe mijn vriend met een zeker gebaar in het luchtledige grijpt. Het lijkt wel alsof hij me recht aankijkt, maar ik denk niet dat hij me kan zien tussen de miljoenen toeschouwers. Het weerhoudt me er niet van om mijn vrije hand in een triomfantelijk gebaar op te heffen en een uitbundige overwinnaarskreet te slaken. De Qura verschijnt precies op de plek waar hij zijn klauw heeft en ze sterft vrijwel direct aan de interne bloedingen die ze daardoor oploopt. Haar lichaam valt uit elkaar in een plas donkerrood bloed en het lukt me bijna om over het hek te klimmen om mijn vriend te omhelzen. Zandr houdt me gelukkig tegen, want de rechter Boltrunian bekeek mijn ondoordachte verrichtingen al veel te genietend.

Daarom neem ik genoegen met een stralende glimlach richting Zandr. Ik ben in een goede bui en daarom grijns ik ook naar Helix en Firj, die al die tijd als een stelletje saaie nerds op de stoelen zijn blijven zitten. Als Firj ogen had gehad, had ze ermee gerold. Helix zucht alleen, waarschijnlijk omdat de koker naar Zandrs huis straks erg gevuld zal zijn met Malahkii, waardoor er nauwelijks ruimte voor hem is om zijn bladeren uit te spreiden.

***

³¹Prompt 31. 'Je moeder was een buitenaards wezen.' Precies wat een kind als verhaaltje voor het slapengaan van zijn vader moet horen.