Bilgisayarımı kapattım ve biraz gözlerimi dinlendirmek için deri koltuğuma uzandım,gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bırakmaya başladım. "Abi ne uyuması ya!? Kalk kalk! Kaç gündür şu odadan çıkmıyorsun,yeter ama artık! Hadi bu akşam biraz gecelere akalım! Bizim pavyona ne zamandır gitmiyoruz"dedi coşkuyla,Atlas.
Bıkkın bir şekilde nefes vererek "çok yorgunum. Siz gidin"dediğimde Atlas yanıma gelip "abi,"dediğinde ona baktım ve bana göz kırparak "kızlarda var"diye ekledi. "İnan bana kızlar ilgimi çekseydi sizden önce oraya varmıştım" dedim.
"İlla yalvartacaksın yani! Gel işte ne inat ediyon?!"dediğinde "oğlum anlamıyonmu?! Yorgunum diyorum! Siz gidin diyorum! Gel bana yalvar dediğimi duydun mu acaba?!"
dediğimde "gelmezsen gelme lan! Seni çağıran da kabahat!"dedi ve kapıyı çarparak çıktı.
Sabır dileyerek tekrar gözlerimi kapattım ve kendimi uykuya verdim.
•••
Önümde bir mezarlık vardı ve üstünde benim ismim yazıyordu. Mezarlığın üstünde çiçek yerine insan kemikleri vardı. Mezara eğilip ölüm tarihimi okumaya çalıştım ama yosunlar dan gözükmüyordu. Elimle silmek için dokundum ve dokunmam la mezar taşı ikiye bölündü. Mezar taşının içinden yukarıya doğru süzülmeye başlayan bir ağaç çıktı. Ağacın büyümesi durduğunda ayağa kalkıp iğrenç duran yapraklarına baktım. Yaprakların üzerinde bu güne kadar öldürdüğüm herkesin ismi yazıyordu.
Yaprakların üstü kanla kaplıydı.
Yapraklarda ki kanlar büyümeye başladı ve ağacın her yeri kan oldu. Kanlar ayak uçlarıma kadar gelince geriye çekilmeye başladım. Kan ağacın dibinde küçük bir gölet yarattıktan sonra mezarımın içine dolmaya başladı. Kanlar mezarın içine firar ederken sadece izledim. Daha sonra mezarımın içinden çığlıklar duyulmaya başladı. Ama bir ses çok net duyuluyordu "kurtar beni pusat! Ablanı kurtar!" Bu ses ablamın sesiydi.
Panikle derin nefesler almaya başladığımda ne yapacağımı bilemez halde etrafına bakınıyordum. Omuzumda bir el hissedince arkamı döndüm ve sadece iki çift yeşil göz gördüm. Bir kızdı, ama o kadar çok rüzgar vardı ki saçları yüzünü net bir şekilde görmemi engelliyordu. Tek aklımda kalan şey, yemyeşil gözleri...
•••
Derin nefesler içinde gözlerimi açtığımda yanımda olan sehpanın üzerindeki telefonumu alıp Atlası aradım
A: Alo?
P: Banada yer ayır
A: vaay bak şimdi keyfim yerine geldi! Tamam sen gel bütün masalar sana kurban!
Telefonu kapatarak koltuğun üstünde duran deri ceketimi alıp çıktım. Amacım pavyona gidip eğlenmek değildi. Gördüğüm rüyanın etkisinden çıkıp kafa dağıtmak dı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
çift kişilik
Roman pour Adolescentsçoklu kişilik bozukluğu olan bir çocuğun hikayesi... polat iken saygın bir insan ama efe iken seri katile dönüşen bir psikopat! Ve bir akşam pavyonda kafa dağıtmaya çalışırken baskın yapılır... Savcı kız ise kaç gündür durmak bilmeksizin çıkan cinay...
