VESTA 5

5. ÜÇ VE DÖRT

Merhabalar, nasılsınız bakalım? Umarım iyisinizdir.

Bu bölüm normalde daha erken gelecekti ancak sınavlarım yoğun olduğu için şimdi atabildim. Umarım bölünü okurken beğenirsiniz. Oy verip yorum yapmak unutulmasın.

Hesaplarım:
Tiktok: cetinhusna
Twitter, Instagram: cetinhusnaa

İyi okumalar☆

🕯

5. ÜÇ VE DÖRT

❝Tıpta yeri yoktur ama kalp kırıklığı en yüksek dele sahip ağrıdır.❞

❦

Bazen aradıklarımız yanı başımızdadır ancak biz görmekte zorlanırız. Gözlerimiz uzakta olanı ararken, aslında cevabın çok yakında olduğunu unuturuz.

Bulut, telekinezi gücüne sahip olan kişiydi.

Açıkçası onun özel gücünün olabileceğine inanmakta zorluk çekiyordum. Çünkü o, fazlasıyla normal bir insan gibiydi.

İkisi de şaşkın ve tedirgin dolu bakışlarla bizi izliyorlardı.

Bulut bir adım öne atıp, "Bu taktiği küçükken öğrenmiştim. Pencerenin kenarına görünmez ip astık. O yüzden kitap da uçuyormuş gibi gözüktü. Birazcık sizi korkutayım dedim." diye kekelemeye başladı ve gülümsemeye çalışarak "Eee korktunuz mu?" diye sordu.

Sesinde eğlenceden çok sıkıntı mevcuttu. Gücünü yanlış bir yerde göstermişti ve bu yüzden bizi kandırmaya çalışıyordu.

Onunla konuşmam gerekiyordu. Ancak yanımızda Giray varken bu konuşmayı yapamazdım.

"Bulut konuşmamız lazım." diye fısıldadığımda Bulut anlamayarak "Konuşalım." dedi.

"Dışarıda konuşalım."

Giray araya girdi ve "Yabancı mıyım ben? Konuşun işte burada." dedi.

Bulut da hak verircesine kafasını salladı. "Harbi ya, Giray yabancı değil. Konuşalım burada."

Sesimi yükseltip "Bulut, özel bir şey konuşacağız herhalde. Gel diyorsam gel." dediğimde eğilip yerdeki kitabı aldı ve "İyi geleyim bari." diyerek bize doğru yürümeye başladı.

Ben de kapıya yöneldiğimde Kavas, Bulut'un elindeki kitabı aldı ve bizi takip etmeye başladı.

Hızlı adımlarla bodrum katından çıkıp kantine gittiğimizde her yerin boş olduğunu fark ettik. Zil çalmıştı ve şu an herkes sınıftaydı.

"Evet beni neden çağırdığınız buraya?"

Derin bir nefes aldım ve ona kitabı bulduğumuz günü ve kitapta yazılanları sırasıyla anlatmaya başladım. Ben anlatırken o bazen şaşkınlıkla ağzını açıyor bazen de eliyle ağzını kapatıp oha diye bağırıyordu. Ona son olarak kendi güçlerimizden de bahsedip konuşmıza son verdik.